ตอนที่ 1 บทนำ
“กรี๊ดดดด”
“เงียบ!”
สิ่งที่ทำให้เธอตกใจกรีดร้องดังลั่นห้องก็เป็นเพราะกระจกบานใสสะท้อนเงาของร่างสูงที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง บวกกับสายตาดุดันที่สบประสานตาเธอผ่านกระจกนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน และดูเหมือนเขาจะไม่พอใจจึงตวาดใส่หน้าเธอเสียงดังสนั่น ซึ่งมันก็ได้ผลเพราะเพียงเท่านั้นก็สามารถทำให้เธอหวาดกลัวยอมหุบปากนั่งตัวแข็งทื่อก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขาอีกเลย
“ไม่ไปนอนกับมันหรอ”
“...”
“หูหนวกหรือไง!”
“เฮือก!”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดมาพร้อมกับมือหนาจัดการหมุนเก้าอี้ให้เธอหันมาเผชิญหน้ากัน ส่งผลให้คนตัวเล็กก็ก็กเเเ้รเเอเถึงกับสะดุ้งโหยง ก่อนที่จมูกรั้นจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ดีกรีแรงจนเธอต้องเบ้หน้า
“นะ...นายดื่มมาอีกแล้วใช่ไหม”
“ถามก็ตอบจะเปลี่ยนเรื่องทำไมวะ หรือนัดมันมานอนที่นี่”
“ไปกันใหญ่แล้ว ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“เลิกโกหกเหอะเบื่อจะฟังฉิบหาย”
“ถ้าไม่เชื่อแล้วจะถามทำไม งั้นก็กลับไปได้แล้วพี่จะพักผ่อน”
ทั้งที่พูดความจริงทั้งหมดแต่อีกฝ่ายกลับไม่คิดเชื่อ ในเมื่อพูดไปก็ไร้ประโยชน์แล้วเป็นเช่นนั้นจะต้องอธิบายไปเพื่ออะไร คิดได้ดังนั้นเธอจึงเอ่ยตัดบทเพื่อเป็นการตัดปัญหา
ก่อนจะทำเมินดันตัวลุกขึ้นยืนเตรียมก้าวเดินไปยังเตียงนุ่ม แต่กลับไม่ได้ทำอย่างใจหวัง เพราะลาดไหล่บางดันถูกมือร้ายกาจทั้งสองข้างกดให้เธอนั่งลงเก้าอี้เช่นเดิม
“จะไปไหนผมยังพูดไม่จบ”
“นายเมามากคงคุยกันไม่รู้เรื่องไว้คุยพรุ่งนี้เถอะ พี่จะนอนแล้ว”
“อ๋อ คงจะนัดมันมาเอาสินะถึงได้รีบไล่ผมกลับ”
“มันจะมากไปแล้วนะช่วยให้เกียรติพี่ด้วย อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนนาย!”
ด้วยเพราะเธอเองก็ไม่พอใจที่อีกฝ่ายเอาแต่ดูถูกเหยียดหยามไม่หยุดหย่อน ทำให้เธอเผลอด่าเขาอย่างลืมตัว ซึ่งถ้อยคำเหล่านั้นมันยิ่งไปกระตุกต่อมโมโหให้คนเมาต้องยกมือขึ้นบีบคางเธออย่างแรง สร้างความเจ็บปวดให้คนตัวเล็กจนต้องนิ่วอย่างหน้าทรมาน
รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย ก่อนที่เรียวปากหยักจะเค้นถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“หึ แล้วรู้จักมันดีแค่ไหนวะ”
“จะ...เจ็บ”
“เจ็บงั้นหรอ เจ็บบ้างก็ดีเดี๋ยวได้เจ็บกว่านี้แน่”
สายตาคู่คมมองจ้องใบหน้าสวยที่อยู่ระดับเดียวกันกับเป้ากางเกง ส่งผลให้คนเมาคิดอยากเล่นอะไรแผลง ๆ ไวทันความคิดเมื่อมืออีกข้างจัดการรูดซิปกางเกงลงช้า ๆ ก่อนจะงัดท่อนเอ็นแข็งขืนออกมาผงาดสู่สายตาคนมอง
“นะ...นายจะทำอะไร”
“อมมันซะ!”