Nazar, koltukta oturmuş, karşısındaki iki kişiyi izliyordu. Sobanın ışığı yüzlerine yumuşak bir kızıllık veriyor, İnci’nin küçük nefesleri Berzan’ın göğsünde huzurla yükselip alçalıyordu. O an… İçinde bir sıcaklık yayıldı. Kızının bu kadar güvenle Berzan’a sokulmuş hali… Ona da tuhaf bir huzur veriyordu.
Başını hafifçe yana yasladı. Gözleri dalıp gitti; düşünceleri bulanıklaştı. “Ne garip… Aylarca, yıllarca bir korkunun içinde yaşadım, kaçtım. Bir kapıyı araladım diye, koskoca bir hayat değişti. Şimdi burada… Hiç bilmediğim bir yerdeyim ama kızım ilk kez bu kadar huzurlu. Korkmalı mıyım, yoksa her şeyi akışına mı bırakmalıyım?” dedi içinden. Sonra küçük bir nefes aldı, gözleri yavaş yavaş kapandı. İçinde dönen o karmaşayla beraber… Yavaşça uykuya daldı. Başını kanepeye dayadı ve ağır ağır
