Evimiz
Baş ağrısıyla gözlerini açmaya çalışan Yaz gözkapaklarını yakan ışığı hissedip homurdandı. Ekstradan kulağına dolan böğürmeyi poposuna takmayıp yumuşak yatakta kendini döndüre dödüre yorganı başının üstüne kadar çekti. Uyumak ve baş ağrısının geçmesi için kalan ömrünü uyuyarak geçirmek istiyordu. Midesinin açlıktan kazınmasını bile takmadan kedi gibi mırıldanıp dudaklarını büzdü.
“Yaz kalk! Kalk yoksa seni kolundan tuttuğum gibi duşa atarım!”
Böğürme sesi bu sefer daha yakından gelince Yaz gözlerini zar zor açtı. Yorganın gölgesinde yatağın önünde bekleyen iki uzun kalın bacakla yüzleşti. Kumaş pantolonun jilet ütüsüyle yüzünü buruşturup biraz daha yukarı baktı. Hmm. Yasak bölgeyi yüzünde tembel bir gülümsemeyle geçip Mahsun’un sabah şekeri! yüzüne baktı. Hem gergin hem de sini
