Mahsun
Evde annemle birlikte oturduğumuz sofralar genellikle iki kişilik olurdu ama bu akşam ve uzun bir süre boyunca üç kişi oturacağımız sofranın başında oturmuş biri sağımda biri solumda olan iki kadınla yemek yemeye çalışıyordum.
Gergin değildim. Adını koyamadığım bir duygunun elinde iki kadının bana hissettirdiklerinin ne kadar sağlam ve elle tutulur olduğunu her geçen saniye fark ettikçe omuzlarımdaki yük artıyordu. Her iki kadın da benim ailemdi. Biri kanımdan biri canımdandı.
Annem elindeki kaşığı bırakıp geldiğinden beri gözlerini alamadığı gelinene bininci kez gülümseyerek baktı. “Elbisen de pek güzel kızım bunu da mı sen diktin?”
Kadın evlendiğim için o kadar mutluydu ki sesinde görmediğim başka bir mutluluk vardı.
Çatalımı tabağımın kenarına bırakıp solumda kalan kadın
