สิ่งแปลกปลอมที่มันกำลังอยู่ในตัวของฉันตอนนี้ มันได้สร้างความเจ็บปวดให้ฉันอย่างมากที่สุด มันเป็นความเจ็บที่ฉันเพิ่งเคยได้รับ
ร่างกายของฉันสั่นไหวตามแรงกระแทกกระทั้นของคุณป๋า มือหนาบีบเค้นหน้าอกของฉันก่อนที่คุณป๋าจะโน้มใบหน้าลงมาตะโบมดูดดุนมันอย่างหื่นกระหาย
“อึก ฝะ ฝุ่นเจ็บ พอแล้วค่ะคุณป๋า ฝุ่นไม่ไหวแล้ว” ฉันจิกเล็บลงบนแขนของคุณป๋าจนเป็นลอย และทั้งพูดทั้งร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
ริมฝีปากของฉันถูกปิดโดยริมฝีปากหนาของคุณป๋าอีกครั้ง คุณป๋ากดจูบหนักๆ เอวสอบก็กระแทกท่อนเอ็นลำใหญ่ของตัวเองเข้ามาในช่องทางคับแคบของฉันอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
เมื่อริมฝีปากถอดออกจากกัน คุณป๋าจ้องมองใบหน้าของฉัน จากนั้นก็เช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้อย่างแผ่วเบา มันเป็นความรู้สึกที่อ่อนโยน ทำใจฉันใจฟูขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ถึงแม้จะไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นก็ตาม
“ฝน...” เสียงคุณป๋าพูดชื่อพี่ฝนออกมาเบาๆ ทั้งที่ยังจ้องหน้
