ความสัมพันธ์ระหว่างกรกล้าและปิ่นอนงค์ดีขึ้นตามลำดับ แม้ว่าเช้านี้คุณหมอกล้าจะไม่อยู่ดูแลเธอ แต่ปิ่นอนงค์ก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี ช่วงเช้าหญิงสาวขึ้นไปยังห้องกายภาพบำบัดอย่างว่างาย ส่วนช่วงสายเธอก็นอนพักผ่อนและตื่นมาดูรายการต่างๆ เหมือนเช่นเคย
“พี่ปิ่น ป้องแวะมาหา เป็นยังไงบ้าง อาการดีขึ้นไหมครับ?” ปริทัตเข้ามาเยี่ยมพี่สาวในช่วงบ่ายเพราะวันนี้เขามีคาบเรียนแค่ครึ่งวัน
“ดีขึ้นมากแล้ว อีกไม่นานคงได้ออกจากโรงพยาบาล แล้วนี่แกได้ทานข้าวมารึยัง?” ปิ่นอนงค์มองน้องชายต่างมารดาที่ตอนนี้ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ทานมาแล้วครับ นี่แวะมาหาพี่ก่อน ไม่อยากเข้าบ้านตอนนี้น่าเบื่อ” สีหน้าไม่สู้ดีของปริทัตแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่าย หรือว่าที่บ้านมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก หวังว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงหรือเกี่ยวกับเธออีกนะ
“หน้าตาพี่นี่ดูโคตรสงสัยเลย” ป้องมองปิ่นอนงค์แล้วพูดล้อๆ
“มันร้ายแรงไหม?”
“แม่
