“พี่ริน เดี๋ยวเถอะ” ไอรักทำเสียงดุเพราะสามีของเธอชอบตั้งชื่อให้คนอื่นไปทั่ว
นรินทร์เพียงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เมื่อไอรักหาที่จอดรถเสร็จทั้งคู่ก็พากันเข้ามานั่งในร้านที่ติดกับโต๊ะของเมฆาและกรวัตร
“ขอผัดเผ็ดปลาดุกฟูกับข้าวผัดทะเลครับ อ้อ! ขอน้ำเปล่าด้วยนะครับ” นรินทร์สั่งอาหารพลางแกล้งเหลือบมองไปยังโต๊ะที่อยู่ข้างกัน
“อ้าว! คุณกรวัตรบังเอิญจังเลยนะครับ เมื่อสักพักผมลองโทรหาคุณดูแต่กลับไม่มีคนรับสายเลย ผมอยากจะถามเรื่องอาหารจัดเลี้ยงในวันเสาร์นี้ครับ” ในเมื่อเหยื่ออยู่ตรงหน้านริทร์ก็รีบพุ่งเข้าหาทันที และเขาก็อยากจะรู้ด้วยว่ากรวัตรสนิทกับเมฆามากแค่ไหนกัน
เมื่อนรินทร์พูดจบกรวัตรก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “หืม ไม่มีสายโทรเข้านะครับ”
นรินทร์ถึงกับนิ่งไปก่อนจะหยิบนามบัตรที่กรวัตรเคยให้เขาไว้ออกมาให้อีกฝ่ายดู
“อ่อ ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์อีกเครื่องมาครับ มาๆ ผมให้อีกเบอร์ก็แล้วกัน” กรวัตรรีบเมมเบอ
