รักร้าย ซาตาน

ตอนที่4 : เลิกกันเถอะ

23.00น.

ณ โรงแรมหรูในพัทยา

[.:ต้นหนาวTalk:.]

ตอนนี้ฉันมาเดทและกำลังจะมาจบความสัมพันธ์กับผู้ชายที่ฉันคบหามานานถึง2ปี ภาคินคือผู้ชายคนแรกที่ฉันตกลงคบเป็นแฟนจริงจัง ฉันรักเค้านะเค้าทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้ฉันตามใจฉันทุกอย่าง แต่สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้ช่วยพยุงฐานะของฉันให้สูงขึ้นเลย สิ่งที่ฉันต้องการคือการแต่งงานแต่ดูเหมือนเค้าจะยังไม่อยากแต่ง เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยครั้งแต่เค้าก็ไม่เคยคิดจะมาขอฉันแต่งงานเลยซักครั้ง ฉันเริ่มหมดความรู้สึกรักเค้าทันทีเมื่อได้เจอกับผู้ชายคนใหม่เราคบกันได้ประมาน3เดือนเค้าก็ขอฉันแต่งงานทันที

แน่นอนว่าฉันต้องตอบตกลงเพราะการแต่งงานกับคนรวยมันจะช่วยพยุงรากฐานความมั่นคงของฉันให้สูงขึ้น และวันนี้ฉันก็ตั้งใจจะมาบอกเลิกภาคินเพื่อที่จะไปแต่งงานกับคนใหม่

"ยังไม่ง่วงอีกหรอครับ" ภาคินลงมานอนข้างๆแล้วกอดฉันจากทางด้านหลังเมื่อเค้าอาบน้ำเสร็จ

"คินคะ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ" ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าเค้าด้วยสีหน้าจริงจัง หัวใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ใจนึงฉันก็สงสารเขาแต่ใจนึงฉันก็ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน

"หื้ม มีอะไรครับที่รัก"

ฟอด~ เค้าดีดตัวลุกขึ้นมานั่งตามฉันก่อนจะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

"เราเลิกกันเถอะนะคะ" ฉันทำใจอยู่นานก่อนจะกลั้นใจพูดมันออกไป

สีหน้าของเค้าดูอึ้งปนงงเล็กน้อยก็แน่ล่ะสิเพราะที่ผ่านมาฉันทำตัวปกติกับเค้ามาตลอดโดยไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนไปเลยซักนิด

"นี่คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่มั้ยต้นหนาว.." เค้าพูดแล้วยิ้มในตอนแรกก่อนจะค่อยๆหุบยิ้มลงแล้วเรียกชื่อฉันเบาๆด้วยสีหน้าและแววตาที่ผิดหวังเสียใจ

"ไม่ค่ะ ฉันพูดจริงเราเลิกกันเถอะนะคะฉันอยู่กับคุณไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว"

"ทำไมอะมันเกิดอะไรขึ้นคุณบอกผมได้มั้ย"

เค้าจับมือฉันขึ้นมาเป็นการขอร้องว่าอย่าไปจากเค้าได้มั้ย แต่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ ยังไงซะวันนี้ฉันกับเค้าก็ต้องจบกัน

"หนาวอยากแต่งงานอยากมีครอบครัวที่มั่นคง หนาวคุยเรื่องนี้กับคุณหลายครั้งแล้วแต่คุณไม่เคยคิดที่จะสนใจมัน เพราะฉะนั้นเมื่อหนาวมีทางเลือกใหม่ที่เค้าพร้อมจะแต่งงานและสร้างครอบครัวกับหนาว หนาวขอไปค่ะ"

ฉันพูดแล้วลุกขึ้นเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อที่จะรีบลงไปด้านล่าง เพราะว่าเซบาสมารอรับฉันอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมแล้ว

เซบาสคือแฟนใหม่ของฉัน เค้าเป็นคนอเมริกันแต่พูดไทยได้ เราเจอกันตอนที่ฉันไปสัมนาอบรมกับทางบริษัท(ตอนนั้นภาคินกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่อังกฤษ) เค้าเริ่มเข้ามาจีบฉันและด้วยความที่เค้าทั้งหล่อและรวยเลยทำให้ฉันตอบตกลงคบกับเค้าในที่สุด แล้วฉันก็ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆเพราะหลังจากคบกันได้แค่3เดือนเค้าก็คุกเข่าขอฉันแต่งงาน

"ถ้าเป็นเพราะเรื่องนี้คุณดูนี่สิหอม ผมเตรียมมันไว้สำหรับเดทริมทะเลของเราในวันพรุ่งนี้แล้ว" เค้าเดินไปหยิบกล่องแหวนแต่งงานในกระเป๋าที่เค้าเตรียมไว้เพื่อจะมาเซอร์ไพรส์ขอฉันแต่งงาน

ฉันอึ้งเล็กน้อยที่ได้รู้ว่าเค้ากำลังจะขอฉันแต่งงานในวันพรุ่งนี้แต่ตอนนี้สำหรับฉันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

"มันสายไปแล้วค่ะคิน ฉันรักคนใหม่ไปแล้ว ขอโทษนะ" ฉันพูดพร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางเตรียมตัวจะลงไปข้างล่าง

หมับบบ! ภาคินวิ่งเข้ามากอดฉันแน่นจากด้านหลังพร้อมกับคุกเข่าลงกอดขารั้งฉันเอาไว้

"ไม่นะต้นหนาวผมรักคุณ คุณอย่าทิ้งผมไปได้มั้ย ฮึกก!" เค้าร้องไห้และพูดขอร้องฉันไม่หยุดจนฉันเริ่มจะรำคาญเค้าเต็มที

อย่าพึ่งหาว่าฉันใจร้ายเลย ไม่มีใครรู้หรอกว่าก่อนที่เค้าจะยอมขอฉันแต่งงานฉันเจออะไรมาบ้างตอนพูดเรื่องนี้ สิ่งที่เค้าทำมันร้ายแรงจนฉันไม่อยากจะเอ่ยถึงมันอีก

"ปล่อยหนาวนะคิน! หนาวจะไปหนาวไม่ได้รักคินแล้วได้ยินมั้ย!" ฉันพยายามบอกกับเค้าให้ปล่อยโดยที่ยังไม่ได้ออกแรงทำอะไร เพราะฉันเองก็ไม่อยากจะทำร้ายเค้าไปมากกว่านี้แล้ว

"แล้วคินต้องทำยังไงหนาวถึงจะกลับมารักคินเหมือนเดิมอะ ฮือ" ภาคินหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาจนมันเปียกเลอะขาฉันไปหมด นี่ฉันเริ่มหมดความอดทนกับเค้าแล้วนะ!!

"ไปตายสิแล้วหนาวจะกลับมารักคิน!" ฉันกระแทกเสียงใส่ก่อนจะสะบัดขาออกจากอ้อมกอดเค้าอย่างแรง จนเค้าหงายหลังล้มลง

ฉันลากกระเป๋าลงลิฟต์มาหาเซบาสโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองเค้าอีกเลย หลังจากเจอเซบาสเค้าก็ขับรถพาฉันไปกินข้าวแล้วพาไปนอนที่คอนโดเค้า เราทั้งสองคนมีความสุขอยู่ด้วยกันแทบจะทั้งคืน

[.:ภาคินTalk:.]

ในห้อง..

ตอนนี้ผมอ้างว้างเดียวดายอยู่เพียงลำพังกับตัวเอง เธอไปแล้ว ผู้หญิงที่ผมรักที่สุดเธอไปจากผมแล้ว

"ฮึกกฮืออๆๆ" ผมร้องไห้ออกมาอย่างหมดคาบทายาทคนเล็กของตระกูลวรลักษณ์ ผมทั้งเจ็บและเสียใจจนไม่รู้จะบรรยายมันออกมายังไงเลย

"ทำไมหอมต้องทิ้งคินไปฮึกฮือ" น้ำตาแห่งความเสียใจหลั่งไหลออกมาไม่หยุด

"ผมทำต้องทำยังไงฮึกฮือ" ผมนั่งก้มหน้ากอดเข่าอย่างสิ้นหวัง ผมคงไม่มีวันได้เธอคืนกลับมาอีกแล้ว

"ไปตายสิแล้วหนาวจะกลับมารักคิน!" อยู่ๆประโยคนี้ของเธอก็ดังลั่นขึ้นมาในหัวของผม

"คินต้องไปตายหนาวถึงจะกลับมารักคิน ใช่!คินต้องไปตาย" ผมรีบลุกขึ้นหยิบกุญแจแล้วตรงลงไปที่รถก่อนจะสตาร์ทและขับมันออกไป

ผมขับเข้าไปในที่ๆมีทางโค้งและหน้าผาสูงชัน นี่คงจะเป็นทางเดียวที่ทำให้ต้นหนาวกลับมารักผม

"รอผมนะต้นหนาว ผมจะทำให้คุณกลับมารักผมให้ได้" ผมเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นเมื่อกำลังจะถึงกับทางตันข้างหน้าที่เป็นเหล็กกั้นรถไว้ไม่ให้ตกลงไปในเหว

โคร้มมมม!!! รถยนต์หรูพุ่งเข้าชนกับเหล็กกั้นอย่างแรงทำให้รถตกเหวลงไปลึกมาก

"อึกก!" ภาคินนอกกระอักเลือดออกมาจนมันท่วมหน้าท่วมตัวเค้าก่อนที่สติอันเลือนลางของเค้าจะดับวูบลงไป