รักร้าย ซาตาน

ตอนที่9 : อีตัวซวย

4ชั่วโมงผ่านไป..

แกร่ก! ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกพร้อมกับหมอที่เดินออกมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

ทันทีที่ทิวาเห็นหมอเดินออกมา ในใจเค้านั้นมีความหวังว่าเธอจะพ้นขีดอันตรายแล้ว เขารีบวิ่งเข้าไปถามหมออย่างกระวนกระวาย

"หมอครับ ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงบ้างครับ"

"ตอนนี้เธอพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่ว่าจะต้องรอดูอาการเธอตอนฟื้นอีกทีว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย เพราะสมองของเธอได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง"

ชายหนุ่มดีใจเป็นอย่างมากที่ในที่สุดเธอคนนั้นก็พ้นขีดอันตราย ถึงแม้ว่าตอนเธอตื่นมาอาจจะมีอาการผิดปกติไปบ้างแต่แค่เธอยังมีชีวิตอยู่สำหรับเค้ามันก็มากเกินพอแล้ว

"ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณมากๆครับ" เขาก้มลงยกมือไหว้หมอไม่หยุดด้วยความตื้นตันดีใจ

"ไม่เป็นไรครับมันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว เดี๋ยวยังไงหมอขอตัวก่อนละกันนะครับ" กล่าวจบหมอก็เดินตรงไปยังอีกห้องเพื่อรักษาและดูแลเคสต่อไป

"หึ เหลือแต่มึงแล้วสินะอีตัวดี!" แต่ทันทีที่เค้านึกขึ้นได้ถึงต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด จากที่เขากำลังดีใจแต่ในตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเขาโกรธแค้นร่างบางที่ถูกขังเอาไว้ที่บ้านเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มเดินไปทำการจ่ายค่ารักษาพยาบาลก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถเพื่อขับกลับไปจัดการกับตัวต้นเรื่อง

@บ้านเล็กของทิวา

แกร่ก!! ทิวาลงจากรถแล้วรีบไขประตูเปิดเข้ามาทันที

"ต้นหนาว!! มึงอยู่ไหน!" ตอนนี้เป็นเวลาประมาน20.00น.แล้ว เขาเดินไปเปิดไฟทันทีเมื่อเข้ามาแล้วมองไม่เห็นหญิงสาว ลึกๆเขาก็แอบกลัวว่าเธอจะหนีไปแล้วหรือเปล่า

พรึ่บบบ! ไฟในห้องแคบสว่างขึ้นทำให้เขามองเห็นร่างบางนอนหลับตัวสั่นงึกๆอยู่ที่พื้นกระเบื้อง

บ้านหลังนี้เป็นบ้านเล็กเดี่ยวๆสองชั้นที่อยู่ไกลจากถนนในเมืองพอสมควร รอบๆบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้ต้นหญ้าและภูเขา เพราะเหตุนี้ตกกลางคืนเลยทำให้อากาศที่นี่ค่อนข้างหนาวพอสมควร ทำให้พื้นกระเบื้องในห้องเย็นยะเยือกจนเท้าของชายหนุ่มเกือบจะชา

"มะแม่จ๋า ฮึก ฝนหนาว" หญิงสาวละเมอเอื้อนเอ่ยออกมาเสียงสั่น แขนเรียวกอดตัวเองแน่นด้วยความเหน็บหนาว

แต่นั่นไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสนใจหรือเหลียวแลเธอแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่เค้าสนใจและข้องใจก็คือการที่เธอละเมอและเรียกตัวเองว่าฝน

"หึ มึงคงเปลี่ยนชื่อหลอกผู้ชายไปทั่วสินะ น่าขยะแขยงจริงๆ" ทิวายืนคิดไปคิดมาก็หายข้องใจเพราะเขาเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงจอมมารยา

เธออาจจะเปลี่ยนชื่อหลอกเอาเงินผู้ชายไปทั่วจนเกิดอาการสับสนกับตัวเองก็ได้

"ฮึฮึ" พอเขาคิดแบบนั้นเสียงหัวเราะในลำคอที่สุดแสนจะเย็นชาก็เล็ดลอดออกมาเบาๆ

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับถือกะละมังที่ใส่น้ำเอาไว้แล้วเดินมายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว

ซ่าาาา! เขากระตุกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้ายก่อนจะสาดน้ำในกะละมังใส่หญิงสาวที่นอนตัวสั่นเทาด้วยความหนาว

"ว๊ายยยย!!" ปลายฝนตกใจสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความหนาวสุดขั้วหัวใจ ลำพังนอนบนพื้นที่ไร้ซึ่งผ้าห่มเธอก็หนาวจนแทบขาดใจอยู่แล้ว แต่พอชายหนุ่มสาดน้ำใส่เธอความหนาวนั้นก็ยิ่งทวีคูณเพิ่มมากขึ้นไปอีก

"มึงลุกมานี่!!" ทิวากระชากปลายฝนให้ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา สายตาดุดันจ้องมองใบหน้าที่เลอะคราบน้ำตาปนกับน้ำที่เขาพึ่งสาดมาจนแทบจะแยกกันไม่ออก

หญิงสาวยืนตัวสั่นด้วยความหนาวและความหวาดกลัว ตอนนี้เธอรู้สึกหมดแรง อ่อนเพลียและปวดหัวเป็นอย่างมาก ทำไมเข้าถึงไม่อรุ่มอร่วยกับเธอบ้าง?

"มะมีอะไรคะ" เสียงแหบพร่าเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้า ตอนนี้เธอเริ่มอ่อนแรงมากขึ้นจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้วเขาจะมาเอาอะไรกับเธออีก?

"มึงวิ่งออกไปให้รถชนเพื่อ!! มึงรู้มั้ยผู้หญิงที่เค้าเป็นคนขับรถคันนั้นเค้าเกือบตายเพราะคนซวยๆอย่างมึงอะ!!" ชายหนุ่มบีบแขนเธอแรงจนผิวขาวเนียนเริ่มแดงขึ้นเป็นรอยนิ้วเรียวของชายหนุ่ม

"กะก็คุณไล่ฉันเองไงคะ" สติของปลายฝนค่อยๆเลือนลางลงเรื่อยๆ ยิ่งเขาทำรุนแรงกับเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอ่อนแอลงทุกทีๆ เพราะตอนนี้เธอมีไข้สูงมาก

ความโกรธแค้นบดบังความรู้สึกของชายหนุ่มเอาไว้ เขาไม่รู้เลยว่าแขนเล็กๆที่เขาจับอยู่นั้นมันกำลังร้อนเหมือนกับว่าพึ่งถูกไฟลวกมายังไงยังงั้น

"กูให้มึงไปกระโดดหน้าผา ไม่ได้ให้มึงไปยืนให้รถชน!!! คนอย่างมึงนี่มันไร้ค่า ดีแต่สร้างความชิบหายให้กูจริงๆ ขนาดมึงจะไปตายมึงยังทำให้กูและคนอื่นๆเดือดร้อนกันเลย!!! อีตัวซวย!! มึงแม่งเข้ามาในชีวิตน้องชายกูทำไมวะ!!!"

ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโกรธและเกลียดเธอมากขึ้นไปอีก มือหนาบีบไหล่มนของเธอแน่นพร้อมกับเขย่าตัวถามเธออย่างรุนแรง

หญิงสาวที่กำลังอ่อนเพลียจากการเป็นไข้ พอถูกเขย่าตัวแรงก็ทำให้เกิดอาการเวียนหัวพร้อมกับรู้สึกว่าอยากจะอาเจียนออกมา แต่ทว่าเธอในตอนนี้อ่อนแอและไร้ซึ่งเรี่ยวแรงมาก ลำพังแค่จะยืนด้วยขาของตัวเองเธอยังทำไม่ได้เลย

ตุ้บบบ!

สติของเธอค่อยๆเลือนลางลงเรื่อยๆพร้อมกับการถูกเขาเขย่าตัวแรง จนในที่สุดเธอก็หมดสติล้มลงไปนอนกับพื้น

นาทีแรกทิวาตกใจเป็นอย่างมากที่อยู่ๆเธอก็เป็นลมลงไปต่อหน้าต่อตาเขา แต่ชายหนุ่มรู้จักต้นหนาวดี เธอเป็นคนเจ้าเล่ห์มีมารยา100เล่มเกวียน นั่นเลยทำให้เขาคิดว่าเธอคงจะแกล้งเป็นลมเพื่อหลบหลีกความผิดที่ตัวเองก่อเอาไว้

แต่เขาหารู้ไม่ว่าหญิงสาวตรงหน้าเขานั้นไม่ใช่ต้นหนาวแต่เป็นปลายฝนน้องสาวฝาแฝดของต้นหนาวต่างหาก

"มึงลุกขึ้นมาเลยนะอย่ามาสำออย มารยาหญิงของมึงมันใช้กับกูไม่ได้หรอก" ทิวาพูดพร้อมกับดึงแขนเธอกระชากขึ้นมาอีกครั้ง

"เฮ้ยย ต้นหนาว!! ต้นหนาว!!"

พอชายหนุ่มได้สัมผัสร่างกายของเธอจริงๆจังๆเขาก็รู้ทันทีเลยว่าตอนนี้เธอกำลังป่วยและมีไข้สูงมาก ตัวของเธอร้อนจี๋เหมือนกับพึ่งโดนไฟเผา

เขาพยายามเรียกชื่อและเขย่าตัวเธอเบาๆแต่ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ ชายหนุ่มพยายามเขย่าเรียกเธอให้อ่อนโยนและเบามือที่สุดซึ่งแตกต่างจากเมื่อตะกี้นี้ที่เขาเขย่าตัวเธอแรงมาก ถ้าหากร่างกายเธอทำจากหุ่นยนต์ป่านนี้ชิ้นส่วนคงกระจัดกระจายออกจากกันไปคนละทาง

เขาอุ้มเธอเดินขึ้นไปที่ชั้นสองก่อนจะวางเธอลงช้าๆบนเตียงเพราะกลัวจะทำให้เธออาการแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก

"ทำไมกูต้องระวังและกลัวว่ามึงจะเจ็บหรือแย่ไปมากกว่านี้ด้วยวะ" เขาบ่นพึมพำออกมาโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถหาคำตอบได้เช่นกัน

"เฮ้อออ" ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปหยิบกะละมังใส่น้ำกับผ้ามาหนึ่งผืน

รอบนี้เขาไม่ได้จะเอามาสาดเธอแต่เขาเอามาเพื่อเช็ดตัวให้เธอ ทิวาวางกะละมังและผ้าไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือไปปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เปียกชื้นบนตัวร่างบางออก

พรึ่บบ!

ใช้เวลาไม่เกิน5นาทีเสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งหมดบนร่างกายของเธอก็หล่นลงไปกองอยู่ที่พื้น เพราะเขามีความชำนาญในการแก้ผ้าผู้หญิงมากกว่าที่ใครๆคิดเสียอีก

"อึก อึก~"

ทิวากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นร่างบางตรงหน้านอนแก้ผ้าเปลือยกายอยู่ ผิวเธอขาวเนียนไปทั่วทั้งตัวโดยไม่มีร่องรอยด่างพร้อยเลยแม้แต่น้อย ทรวงอกอวบอิ่มดูใหญ่พอดีมือ หัวนมชมพูบนฐานเต้าขาวๆทำให้หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย

เขาพยายามเบือนหน้าหนีจากเรือนร่างส่วนบนของเธอแต่พอหันมาอีกทางแทนที่เขาจะรู้สึกดีขึ้นแต่เปล่าเลย เพราะเขาดันหันมาเห็นกับดอกกุหลาบแรกแย้มสีมชมพูช่องามที่บริเวณเนินโหนกมีขนขึ้นบางๆมองดูแล้วสบายตา

พรืด

ความเป็นชายในตัวเขาตื่นขึ้นทันทีที่ได้เห็นเรือนร่างของเธอ เขายอมรับกับตัวเองในใจเลยว่าเธอนั้นดูสวยงามโดยไร้ที่ติจริงๆ

"ไม่ได้นะทิวา มึงจะเอาแฟนน้องมาทำเมียไม่ได้" เขาพูดพร้อมกับสลัดเรื่องเรือนร่างนี้ออกจากหัวแล้วค่อยๆเอาผ้าที่ชุบน้ำเช็ดไปตามใบหน้าของเธอ

อ่านแล้วรู้สึกยังไงกันบ้างก็อย่าลืมคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ใครขี้เกียจพิมพ์ส่งสติกเกอร์ก็ได้เน้อ ขอบคุณสำหรับยอดเปย์ทุกๆยอดงับ??❤