51
“ถ้าลุกโดนหนักนะ รึอยากลอง”
นิวารินตัวเกร็ง แทบกลั้นหายใจ อกสั่นไหวกับเสียงห้ามที่กระซิบชิดใบหู ลิ้นอุ่นๆ กรุ่นกลิ่นเครื่องดื่มลากเลียก้านใบเบาๆ
“เธอเหมือนดอกไม้นี่”
คีต์กวีพูดยิ้มๆ เสียบก้านสีเขียวเล็กๆ ตรงหลังใบหูสวย ดึงร่างบางให้นอนหงาย ตามองสบตากัน
คู่หนึ่งไหวหวั่น ทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่ว่ากี่ครั้งที่ถูกรุก นิวารินเป็นต้องสมองเบลอ แขนขาอ่อนปวกเปียก รู้ตัวอีกทีก็ทอดกายในอ้อมแขนเขาอย่างไม่มีเงื่อนไขเสียแล้ว
คู่หนึ่งพราวแพรว คมกล้า เต็มไปด้วยความมั่นใจ กระแสความแรงร้อนที่ส่งออกมาสะกดตรึงให้คนถูกมองทำอะไรไม่ถูก บวกกลับเครื่องหน้าที่สมบูรณ์ เข้าขั้นหล่อเหลาหาตัวจับยาก คีต์กวีคือความร้ายกาจของบุรุษเพศดีๆ นี่เอง
กลิ่นหอมอ่อนของดอกไม้ เทียบไม่ได้สักนิดกับความหอมหวานจรุงใจจากกายสาวตรงหน้า คีต์กวีแทบอดใจไม่ไหวทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ เมื่อไม่มีอุปสรรคอะไรมาขวาง เช่นเวลานี้ มีหรือเขาจะปล
