AGAD NA naginit ang paligid ng mga mata ni Isabelle at nanakit ang kanyang lalamunan. Pakiramdam niya anumang minuto ay mamamatay siya sa pagkimkim ng damdamin.
Unti-unti siyang lumingon sa bata at nang makita ang payat na katawan nito, may mga pasa, galos... pero may nakapagnit pa rin na ngiti sa mga labi nito maging ang mga mata ay nakangiti rin ay hindi mapigilan ni Isabelle na hindi makalikha ng ingay.
Natuptop niya ang kanyang bibig at doon napahagulgol ng iyak. She sobbed like a baby. Hindi... hindi niya kayang matitigan ang kapatid sa ganitong kalapit. Hindi makayang isipin ng puso at utak niya kung anong klaseng magulang sila Layla at kayang saktan ang batang ito...
Nagtilt ang ulo ni Taurus at tinignan siya. "Huh? Bakit ka po umiiyak, ate ganda?" Nag-aalalang tanong naman nito.
