หลังจากขึ้นรถได้เจสก็ขับรถพาปอนด์ออกจากผับทันที เขาขับรถไปยิ้มไปอย่างคนอารมณ์ดีจนปอนด์ที่มองอดยิ้มตามและส่ายหัวให้ไม่ได้ แต่พอนั่งไปได้สักพักคิ้วของปอนด์ก็ต้องขมวดเข้าหากันเพราะทางที่เจสกำลังพาเธอไปมันไม่ใช่ทางกลับบ้านแต่มันเป็นทางไปคอนโดของเขาซึ่งเธอจำได้แม่นเพราะเธอเคยอยู่ที่มาก่อน
“พี่เจส!!!”
“ครับ”
“พาปอนด์มาที่คอนโดพี่ทำไมไม่พาปอนด์กลับบ้านละคะ”
“คืนนี้ค้างที่คอนโดพี่นะ ตอนนี้พี่ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียขับรถไม่ไหวแล้วกลัวว่าถ้าฝืนจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้” เจสพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนกับสายตาเว้าวอนที่มองปอนด์เพียงชั่วครู่ก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ
“แต่...” ปอนด์มีท่าทางลังเลและกังวล เนี่ยพอหายงอนคืนดีด้วยปุ๊บก็ตั้งท่าเตรียมหาทางจะจับเธอกินทันทีเลย คนอย่างเขาไว้ใจไม่ได้จริง ๆ เธอไม่น่าหลวมตัวยอมขึ้นรถมากับเขาเลย จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว
“พี่ไม่ทำอะไรปอนด์หรอก เต็มที่ก็แค่ขอนอนกอดเฉย
