“เจอกันอีกแล้วนะปอนด์” ปอนด์ที่กำลังยืนรอลิฟท์ต้องหันไปมองและยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนที่ทักทายเธอคือใคร ถึงแม้จะเจอกันไม่กี่ครั้งแต่เพราะความที่เป็นผู้หญิงเลยทำให้เธอสนิทกันเร็ว
“อ๋อ สวัสดีค่ะพี่พีพี สบายดีนะคะ”
“สบายดีจ๊ะ ว่าแต่ปอนด์สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะ”
“ทำไมกลับค่ำ นี่อย่าบอกนะเพิ่งเลิกเรียนเหรอ”
“เลิกเรียนตั้งแต่เย็นแล้วค่ะแต่ปอนด์ต้องอยู่ทำกิจกรรมรับน้องเลยกลับค่ำ”
“อ๋อ แล้วปอนด์เรียนคณะอะไร”
“วิศวะคอมค่ะ”
“อืม กลับค่ำ ๆ มืดแบบนี้ใครไปรับ”
“ปอนด์กลับเองค่ะ”
“หือ.... กลับเอง แล้วพี่เจสไม่ได้ไปรับไปส่งหรอกเหรอ”
“ปอนด์ไปไหนมาไหนเองสะดวกกว่าค่ะ”
“แต่มันอันตรายนะ ทำไมพี่เจสถึงละเลยแบบนี้” พอได้ยินแบบนั้นพีพีก็อดจะบ่นเจสออกมาไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าคนใกล้ชิดพวกเขามีความเสี่ยงเสมอแต่นี่กลับปล่อยปละละเลยปอนด์ให้กลับเองมีอย่างที่ไหน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปอนด์ไม่อยากรบกวนพี่เจส” ปอนด์พูดได้ไม
