เจสแบกปอนด์พาดบ่าที่ทั้งดิ้นรนขัดขืนและโวยวายมาที่ห้องพักของตัวเองโดยตลอดทางก็จะมีคนมองตามด้วยความสงสัยและอยากรู้แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาถามสักคน เพราะทุกคนรู้ดีว่าเจสคือใครและมีอำนาจแค่ไหน พอเข้ามาในห้องเจสก็วางปอนด์ลงบนโซฟากลางห้องพร้อมกับเขาที่ขึ้นคร่อมร่างเธอไว้ด้วยความรวดเร็ว เขาจับยึดมือเธอทั้งสองข้างไว้เหนือหัวทั้งด้วยมือเพียงข้างเดียวโดยไม่นำพาอาการดิ้นรนขัดขืนของเธอสักนิด
“นี่นาย!!! ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง” ปอนด์พูดพร้อมมองตาเจสอย่างไม่ยอมหลบสายตา ทำให้เจสกดยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ แต่พอได้ยินเสียงโวยวายของเธอก็อดจะก้มลงประกบปากจูบปิดปากเธอไม่ได้ เจสบดเบียดและขบเม้มริมฝีปากบนล่างเธออย่างหยอกเย้า แต่ปิดปากแน่นไม่ยอมเปิดปากให้เจสได้รุกล้ำง่าย ๆ เจสเลยใช้มือบีบอกอวบอย่างแรงเพื่อให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้ชิมความหวาน
“อื้อออออ” ถึงจะเจ็บแต่ปอนด์ก็ไม่ยอมเปิดปากง่ายในจังหวะที่เจสกำลังเผลอเธอเ
