CHAPTER 14 – SHADOWS AND SPARKS
1048 Words
Ulan ang patuloy na bumabagsak sa city, bawat patak parang tiktik sa paligid. Nakaupo si Hanna sa rooftop ng safehouse, nakatingin sa mga ilaw ng lungsod, ramdam ang malamig na hangin sa balat niya. Parang buong mundo ay nakatigil sa isang sandali—maliban sa t***k ng puso niya.
“Ang dami nating kailangang gawin,” bulong niya, hawak ang laptop na puno ng files tungkol kay Limson at sa council network.
Si Piolo, nakatayo sa tabi niya, nakatingin din sa cityscape. “Tama… pero kaya natin. Step by step.” Hawak niya ang kamay ni Hanna sa table sa loob ng safehouse, pero ngayon, nakalapit sa kanya ang touch niya sa rooftop. “And… we’re stronger together.”
Hanna napangiti, kahit may kaba. “Together… kahit medyo nakakakaba?”
“Exactly. Medyo nakakakaba… pero at least, hindi ka nag-iisa,” sagot ni Piolo, at bahagyang lumapit, parang gusto niyang hawakan ang mukha niya sa lamig ng gabi.
Biglang may sound mula sa street below—engine noise at yabag. Si Hanna agad nag-alerto. “Piolo… may tao sa baba.”
Tumango si Piolo. “Stay behind me.” Habang bumaba sila sa ladder ng rooftop, ramdam ni Hanna ang t***k ng puso niya. Parang bawat hakbang ay may rhythm na nakatuon kay Piolo.
Pagdating sa ground, nakita nila ang isang figure—Clarisse, nakatayo sa dilim. Ang liwanag ng street lamp ay naglalarawan sa profile niya, at si Hanna namang nakatingin, nagulat.
“Clarisse?” bulong ni Hanna, halos hindi makapaniwala.
“Yes… surprise,” sagot ni Clarisse, parang may smug grin. “Akala nyo kay Limson lang ako? May sarili akong moves dito.”
Piolo agad nag-step in front ni Hanna. “Stay back. Let’s see what she wants.”
Clarisse smirked, “Relax… I just want to make a deal. May info ako sa network ni Limson, pero may price.”
Hanna napatingin kay Piolo, halata ang confusion at tension sa mukha niya. Piolo whispered, “Don’t trust easily… pero we can listen first.”
Habang nag-uusap ang tatlo, may kilig moment na dumating sa gitna ng tensyon. Si Clarisse, habang nag-e-explain ng deal, accidentally bumped her shoulder against Hanna. Hanna froze, ramdam ang init ng katawan niya sa maliit na contact.
“Sorry,” bulong ni Clarisse, pero nag-smirk.
Si Piolo agad nakatingin kay Hanna, slight grin sa side. “You okay?” bulong niya, parang protective pero may subtle teasing tone.
“Yeah… I’m fine,” sagot ni Hanna, halata ang tawang pilit niyang pinipigilan. Parang may init sa dibdib niya na hindi niya ma-explain.
Ngunit bago nila ma-process fully, may bagong tension. Limson’s men, na nagta-target sa pier earlier, spotted them nearby. “We have company,” sabi ni Piolo, mabilis na nag-signal kay Hanna.
Nag-sprint sila sa alleyways, ulan ang sahig, madulas, bawat hakbang may risk. Pero habang tumatakbo sila, si Piolo grabbed Hanna’s hand, at sa mabilisang galaw, na-hold ang katawan niya para hindi matumba.
“Piolo!” exclaim ni Hanna, ramdam ang t***k ng puso niya.
“You okay?” bulong niya, habang tinitingnan siya. Ang mukha niya sobrang close, halos magtagpo ang kanilang mga mata. Ang init ng hangin at ulan sa paligid, at init ng pagitan nila… naghalo sa katawan ni Hanna.
“Yeah… thanks,” sagot niya, napapangiti kahit adrenaline pumping.
Pagdating sa safehouse, huminga sila ng malalim. Si Hanna nakasandal kay Piolo, halos hindi makaalis ang tingin sa kanya. “You… you really saved me again,” bulong niya.
Piolo smiled, bahagyang lumapit pa. “Again and again… because I have to. Not just for safety, but… because I care.”
Hanna napangiti at bahagyang napapailing. Parang bawat stress, bawat threat, nagiging spark sa pagitan nila. “I… I care too, Piolo,” sagot niya, at sandaling tumigil sa paghinga.
Ngunit hindi pa tapos ang laban. Bagong intel mula kay Clarisse: may hidden operations sa warehouse na naglalaman ng falsified documents at transactions ng Limson network. Plan nila: covert entry to gather evidence.
Sa warehouse, madilim, puno ng boxes at shadows. Hanna at Piolo nag-sneak sa loob, flashlight lamang ang gabay. “Stay close,” bulong ni Piolo, hawak ang kamay niya.
“Close?” sagot ni Hanna, ramdam ang sparks sa pagitan nila sa bawat touch.
“Yes… for safety. And… company,” sagot ni Piolo, slight smile, pero ramdam ang intensity.
Habang nag-iinspect, biglang may narinig silang yabag—Limson’s men. Nag-crouch si Hanna, at Piolo instinctively hugged her briefly para di siya ma-detect sa shadow. Hanna froze, ramdam ang init ng katawan niya sa embrace, at parang tumigil ang oras for a moment.
“Piolo…” bulong niya, hindi maalis ang kilig sa gitna ng tension.
“Shh… focus muna,” sagot niya, ngunit sa tone niya, ramdam na ramdam ang connection nila.
Sa huli, nakakuha sila ng critical files—proof ng forged documents at illegal transactions. Pero bago sila makalabas, isang armed guard ang humarang. Quick thinking ni Piolo, neutralized ang threat silently, habang si Hanna, adrenaline still high, ramdam ang excitement at relief sa side ng peligro.
Paglabas nila sa warehouse, si Hanna huminga nang malalim, tinitingnan ang mga files. “We did it… Piolo. Pero… I can’t stop thinking sa… moments,” bulong niya, tumitingin sa kanya.
Piolo smiled, hawak ang kamay niya. “Moments? You mean… like this?” Bahagyang lumapit, ang init ng mata niya parang promise.
Hanna napangiti, bahagya nahihiya, pero hindi maalis ang kilig. “Yeah… like this,” sagot niya, ramdam ang spark sa pagitan nila.
Sa rooftop ng safehouse, habang bumabalik ang ulan sa city, nakatingin sila sa skyline, hawak kamay, tahimik lang. Ang bawat threat, bawat tension, parang mas nagiging dahilan para mas lumalim ang connection nila.
“Piolo…” bulong niya, halos hindi marinig.
“Yes?” sagot niya, malapit sa kanya, parang hawak ang buong mundo sa tanaw.
“I… I trust you. And… I like you. Despite everything.”
Piolo smiled, bahagyang lumapit, at bahagyang hawak ang mukha niya sa malamig na hangin. “I like you too… Hanna. And that’s not changing, kahit ano pa mangyari.”
Sa gitna ng ulan at city lights, sa tuktok ng mundo nila, ramdam nila—kahit panganib, kahit tension, may spark na lumalaban at umiinit sa bawat touch, bawat tingin.
- Writer
