หลังจากปลดปล่อยอย่างรุนแรงในรอบสอง ร่างสูงใหญ่ของเจ๋อหมิงซบลงกับไหล่บางของเจียวลี่ เขาหอบหายใจหนักหน่วง
ห้องทั้งห้องมีเพียงเสียงหายใจแผ่วสั่นของคนทั้งสอง และกลิ่นกายหอมหวานเย้ายวนที่ลอยอบอวลจนแทบหลอมละลายทุกสรรพสิ่ง
นานหลายนาทีที่ไม่มีใครขยับเขยื้อน
จนกระทั่ง เจ๋อหมิงเป็นฝ่ายถอนกายออกอย่างช้า ๆ
น้ำรักสีขาวขุ่นไหลทะลักออกจากกลีบเนื้อแดงช้ำของนางทันทีที่เขาถอนตัว
หยาดหยดร้อนระอุนั้นไหลย้อยลงมาตามเรียวขาเรียวสวยอย่างน่าอาย
เจียวลี่สะดุ้งเล็กน้อยด้วยความเหนื่อยล้าและความรู้สึกหน่วงหนักแปลก ๆ สองขาเรียวสั่นระริกจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่
"อื้อ..."
นางส่งเสียงแผ่วเบาด้วยความอาย
แต่เจ๋อหมิงกลับยิ้มบาง ๆ อย่างน่าหมั่นไส้
สายตาที่เคยเร่าร้อนอย่างดิบเถื่อน บัดนี้กลับทอดมองนางอย่างอบอุ่นอ่อนโยนจนน่าใจสั่น
เขาใช้นิ้วเรียวยาว ลากไล้หยาดน้ำขาวขุ่นที่ไหลย้อยตามต้นขานางอย่างเชื่องช้า
"ดูสิ..." เขากร
