ใต้ท้องนภา เมฆสีขาวบริสุทธิ์ดูปุยขนนุ่มนิ่มมีเหล่านกนางนวลโปรยบินส่งเสียงร้องระนาว พาให้เสียงคลื่นที่ซัดเข้าชายฝั่งฟังดูแผ่วเบาลงทันที
“ฮึๆ!” ใบหน้าละมุน ริมฝีปากคลี่ยิ้มระรื่น
พอถูกเคลือบด้วยชั้นแดดบางๆ ยามเช้า ดูสดใส บริสุทธิ์ไม่ต่างจากขนนกนางนวลที่เก็บได้
ร่างกะทัดรัดรู้สึกชอบใจ ที่ได้กลั่นแกล้งสัตว์ปีกตัวน้อย พวกมันตกใจ กระพือปีกหนีไปยังพื้นที่ว่าง ซึ่งไม่ไกลจากจุดเดิมมากนัก
ล้อกระเป๋าเดินทางบดพื้นทราย บึ่งไปไล่ฝูงนกนางนวล ทว่ากรรมตามสนองเร็วเหลือเกิน รถล้อยวบลงบนพื้นทรายที่ไม่สม่ำเสมอ
กระเป๋าเดินทางไฟฟ้าที่ร่างเล็กขับเคลื่อนจึงส่ายโคลงก่อนพลิกคว่ำ คนขับคำรามลั่น “โอ๊ย!”
“ฮึ! เอาคืนกันแบบนี้เลยเหรอ...ฝากไว้ก่อนเถอะ” พูดจบ อาไทบุ้ยปากใส่พวกนก ลุกยืนเต็มความสูง เดินเซไปเก็บกระเป๋า แล้วลากไปบนพื้นเรียบ ขาสองข้างเกรอะกรังไปด้วยเม็ดทราย
แต่เขาไม่คิดปัด นั่งคร่อมกระเป๋าแล้วบิดมิดไมล์ห
