น่านเห็นไพรถอดเสื้อก็ถอดบ้าง พร้อมฟาดฟันทุกเมื่อ แต่สิ่งที่ไพรมอบให้กลับไม่ใช่หมัดแต่เป็นจูบเร่าร้อน ฝ่ามือหยาบกระด้างลูบแผ่นหลัง
ตามแนวซี่โครง สอดเข้าไปในกางเกงยีน บีบก้นแน่นๆ เต็มมือ ช่วงเวลาเดียว ริมฝีปากโดนคนใต้ร่างกัดจนเลือดซิบ ไพรไม่ไปสนใจ
เลื่อนปากขบติ่งหูข้างที่สวมต่างหูสีดำ ไพรจับข้อมือเล็กสองข้าง ล็อกไว้เหนือศีรษะ ถึงน่านตัวเล็กกว่า ทว่าแรงเยอะ ล้มศัตรูมาหลายคน
ไพรเคยพลาดท่า โดนต่อยจนหางคิ้วแตก เย็บไปหลายเข็ม วันนี้ต้องได้แก้แค้น โดยการจับอีกฝ่ายเย็บซ้ำๆ ยันฟ้ามืดแล้วสว่างอีกครั้ง
ตอนที่เห็นน่านเดินเข้ามาในตึกหอพักก็จำได้ทันทีว่านั้นไม่ใช่เหนือ เพื่อนสนิท แต่เป็นแฝดที่ชื่อว่าน่าน คู่อริตน เขารู้ดีเพราะบ้านอยู่ติดกัน
รู้จักกับคู่แฝดนี่มาตั้งแต่เด็กๆ หลังจากน่านย้ายตามพ่อไปอยู่ที่อื่น ไพรดีใจมากไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง โชคชะตาจะนำพามาให้เป็นคู่อริกันอีก
“ปล่อยกูนะ ไอ้คนชั่ว!”
น่
