🔥เรื่องที่4 #1 ผมโดนตัวโกงและนายเอกหน้าสวยจับทำเมีย

1516 Words

“อ๊ะ อ่าา คุณกิตชอบไหมครับ” หนุ่มตัวเล็กถามพร้อมกับขย่มรัวเร็วไม่พักหลายนาที คนถูกถามไม่ได้ตอบในทันที ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก แล้วแหงนหน้าหล่อแบบเฉยชาพิงโซฟา ตาชั้นเดียวจิกคมตามแบบฉบับลูกหลานคนจีนหลับพริ้ม ดื่มด่ำไปกับรสชาติที่อีกฝ่ายมอบให้ “ดีมาก...อย่าหยุด ชนอย่าหยุด” “ชน? ชนอีกแล้ว ผมบัวต่างหาก” “มึงเงียบปากไปซะ ก็แค่เด็กที่กูซื้อมากิน” จบประโยค ผู้กำกับก็ตะโกนผ่านโทรโข่ง “คัท เลิกกองได้” สิ้นเสียงน่าเกรงขาม ผู้คนต่างโห่ร้อง เพราะการทำงานที่หนักหน่วงเสร็จสิ้นเสียที หลังจากนี้ก็จะได้พักผ่อนกันสมใจอยาก “คืนนี้ปาร์ตี้ปิดกอง แกเตรียมชุดยัง” “เตรียมแล้วๆ แกละ...” “...” บัวได้ยินเสียงซุบซิบกันเรื่องงานปาร์ตี้ปิดกองไม่หยุดหย่อนจากพนักงานชายและหญิง ทำให้พลอยรู้สึกตื่นเต้น ดีใจกับพวกเขาไปด้วย ในเวลาเดียวกัน เขาก็ปีนออกจากตักของเพื่อนที่เรียนนิเทศฯมาด้วยกัน บัวและเพื่อนต่างมีความฝันเดียวกัน แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปถึงฝัน บัวเรียนถึงแค่ปีสามก็ออกกลางคัน เพราะสู้ค่าเทอมไม่ไหว และเรื่องนี้เขาไม่มีทางบอกให้อีกคนที่บัดนี้โด่งดัง ในฐานะนักแสดงตัวร้ายไปแล้ว ก็นะหล่อเท่และทรงแบดแบบนี้ บทตัวโกงก็เหมาะสมเดียสุดๆ แถมเดียยังตีบทแตกทุกเรื่อง บัวชื่นชมเพื่อนที่ไม่นับว่าสนิทมากนักในใจ “เดียไม่สบายเหรอ” บัวถาม เมื่อเดียรั้งเขาที่จะลุกพ้นจากตักแกร่งแล้ว บัวคร่อมทับกลางกายเดียอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนตอนอยู่หน้ากล้อง เพราะเดียน้อยที่ไม่น้อยแข็งทื่อ “...” บัวอึกอัก พูดไม่ออกทันที “อยู่แบบนี้แป๊บ” “...” บัวพยักหน้าตอบ แม้ไม่อยากอยู่กับเดียในท่าทางล่อแหลมเช่นนี้ แต่เดียก็ไม่ใช่คนไม่ดี เดียแนะนำงานตัวประกอบนี้ให้เขา จึงนั่งนิ่งมองผู้คนเก็บอุปกรณ์ ส่วนผู้กำกับก็ออกไปพร้อมกับผู้ช่วยแล้ว ผู้คนในห้องถ่ายทำซีนบนโซฟา น้อยลงเรื่อยๆ และเพราะเรื่องงานปาร์ตี้ปิดกอง ทำให้ไม่มีใครสนใจพวกเขา บัวเบนสายตาออกจากแผ่นหลัง คนที่ออกจากห้องคนสุดท้าย “แป๊บ...ขอแป๊บเดียว” เมื่อประตูห้องปิด เดียพลันพลิกตัวคร่อมบัว ก่อนดึงผ้าขนหนูที่พันรอบสะโพกเล็ก มือหนาลูบตามความโค้งงอนของก้น บีบนวดเต็มไม้เต็มมือ “นุ่มจัง” “...” บัวพูดไม่ออก เดียชอบชวนเขาไปงานปาร์ตี้กับแก๊งเพื่อนบ่อยๆ แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องงานบัวไม่ไป เนื่องจากตนไม่ได้ร่ำรวย การไปเที่ยวแต่ละครั้ง ใช้เงินฟุ่มเฟือย ครั้งล่าสุดที่เจอเดียก็คือสองปีที่แล้ว วันนี้จึงค่อนข้างรู้สึกใจคอไม่ดี เหมือนจะเสียของรักของหวง แต่เขาก็ไม่มีของรักของหวงอะไรให้เสีย พ่อแม่ก็ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แฟนก็ไม่มี แล้วอะไรล่ะ เขาจะต้องเสียอะไร? “ชอบไหม” “ไม่” บัวสั่นหน้าพรืด โดนของผู้ชายถูไถร่องก้นใครมันจะไปชอบ เขาไม่ใช่เกย์สักหน่อย แถมก่อนเข้าฉาก บัวยังมองว่าช่างแต่งหน้าสาวน่ารัก เลยหว่านเสน่ห์ไปนิดหน่อย และถ้าเดียไม่เร่งให้เข้าฉาก ป่านนี้ได้เบอร์โทรเธอไปแล้ว คิดแล้วก็น่าโมโห บัวเลยลืมตัวจิกท่อนแขนกำยำ “เจ็บเหรอ?” เดียละสายตาจากหน้าของบัว มองกางเกงในสีขาวที่ถูกเขาเสียดสีจนแฉะ คาบน้ำขึ้นเป็นดวง ทำให้มองเห็นช่องทางสีลูกพีช “ขอโทษที่ทำกางเกงมึงแฉะ เดี๋ยวซื้อให้ใหม่นะ” เดียพูดเสียงแหบ ตาจ้องรูที่เห็นรางๆ มือสาวแท่งเนื้อขนาดเขื่องถี่ยิบ รัวเร็วไม่หยุด พั่บ พั่บ พั่บ “อึก ฮึ่มมม...ซี้ดด ฮ้าา!” เดียสาวไวๆ ลำกายพองขยายพ่นน้ำสีขาวขุ่นลงบนรู ไม่พอแค่นั้น เดียยังจับแท่งร้อนละเลงน้ำ ราวกับจะให้มันซึมผ่านชั้นในเข้าไปในซอกจีบที่ปิดสนิท... “ผู้กำกับเฉิน เดี๋ยวผมชงเหล้าให้นะ” บัวบอกผู้กำกับที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เมื่อห้านาทีที่แล้ว บัวนั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์สั่งเครื่องดื่มคนเดียว เพราะไม่รู้จักใคร คุยกับบาร์เทนเดอร์ไปพลางๆ แล้วจู่ๆ เดียที่เพิ่งเคลียร์ธุระเสร็จ เข้ามาในงานปาร์ตี้ก็กระชากแขน ลากเขาไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะเดียวกับผู้กำกับ และผู้ช่วยผู้กำกับ เอาเป็นว่าโต๊ะนี้มีแต่บุคคลสำคัญ บัวตื่นเต้น ส่งสายตาแวววาวมองนายเอกหนังหน้าใหม่ ที่ทั้งหล่อและสวยในคราวเดียวกัน พระเอกเองก็หล่อจับใจ แต่ละคนโคตรดูดี บัวพลันรู้สึกต่ำเตี้ยเรี่ยดิน “ชงให้ผู้กำกับคนเดียวเหรอ” นายเอกส่งยิ้มเป็นประกายให้เขา บัวตะกุกตะกัก เต้นตื่นจนพูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะทำตัวเป็นกันเอง “เด็กชงเหล้าเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนั้น ไม่ต้องไปแย่งหน้าที่เขาหรอก แต่ถ้าอยากแสดงฝีมือ ก็ชงให้กูแดกคนเดียวพอ” เดียชะงักไปแป๊บ แล้วพูดอีก “กูกลัวคนอื่นจะแดกไม่ได้น่ะ” “...” “ไม่เป็นไร เราอยากชิมฝีมือนาย” “ได้สิ เอ่อ...นายชื่ออะไรเหรอ” บัวถามนายเอกหนังที่เขาเล่นเป็นตัวประกอบ เมื่อลองมองอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ คำว่าสวยไม่เกินจริงเลยจริงๆ “ชื่อบิว นายชื่อบัวใช่ปะ” บัวยิ้มแป้น คิดไม่ถึงว่าบิวรู้ชื่อของเขา “อือๆ น่ะ นายสวยมากเลยนะ” บัวพูดติดขัด เพราะไม่รู้อีกฝ่ายรับคำนี้ได้ไหม “ขอโทษนะ” “ขอโทษทำไม เราไม่ว่าหรอก แต่เขินว่ะ” บิวคล้ายได้เจอเพื่อนสนิท ลุกไปแทรกกลางระหว่างเดียกับบัว บัวก็ไม่ได้ว่าอะไร คุยกันอย่างออกรส แต่ก็แอบแปลกใจนิดหน่อย ที่เดียดึงให้บิวไปนั่งใกล้ๆ ตนเอง บัวกับบิวจึงถอยห่างกันเรื่อยๆ เมื่อแก้วเหล้าคนในวงหมด บัวก็รับอาสาชงให้ทุกคน โดยเฉพาะผู้กำกับ ฝ่ายนั้นดื่มเก่งมาก เติมให้ไม่ถึงห้านาทีก็หมด แล้วส่งให้เขาเติมอีก “ชงเหล้านุ่มมาก ไปเรียนมาจากไหน?” “ผมเป็นบาร์เทนเดอร์น่ะครับ” เพราะเหตุนี้ตอนอยู่ตรงเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม บัวถึงได้คุยกับบาร์เทนเดอร์ร้านนี้อย่างถูกคอ แถมยังจะแอดเพื่อนในเฟสกันด้วย เสียดายที่เดียมาขัดเสียก่อน ผู้กำกับพยักหน้ารับ “ร้านไหนล่ะ ว่างๆ ฉันจะเข้าไปหา” “ร้าน...” “บัวไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย” เดียพูดแทรก และลุกยืนเต็มความสูง ลากเพื่อนที่ตัวเล็กกว่า ตรงไปเข้าห้องน้ำหลังร้านเหล้า “มึงเข้าเลย กูขอไปสูบบุหรี่ตรงนั้นแป๊บ” “กูรอได้” “...แต่กูไม่ปวดฉี่อ่ะ” “งั้นไปสูบบุหรี่ตรงนั้นกัน” เดียชี้ไปที่ซอยมืดตึ๊ดตื๋อหลังร้าน บัวพยักหน้าแล้วเดินตามหลังเดียเข้าไปในซอยแคบๆ ระหว่างทางบัวตาลุกวาว เพราะเห็นคู่รักชายหญิง ชายชายนัวเนียกันตลอดทางเดินมืดๆ เขาจึงรีบเดินตามหลังแกร่ง “สูบด้วย แต่ขอสูบมวนเดียวกับมึงนะ” “อะอือ” บัวตอบในลำคอ แม้เห็นบัวอัธยาศัยดี แต่บัวขี้งกมากๆ เขาไม่ค่อยแบ่งบุหรี่ให้ใครแต่ถ้าสูบต่อจากเขาสองสามทีก็ได้อยู่ บัวสูบไปครึ่งมวน ก็แบ่งให้เดียที่ดันตัวเขาชิดกำแพงสูบต่อ “เอ่อ ขอถามหน่อย บิว...” "อยู่กับกู อย่าพูดถึงคนอื่นได้ปะ" เดียพูดขัด ทำให้บัวหน้าเสีย บัวกัดปากตนเองเบาๆ เขาเห็นเดียดึงบิวไปนั่งใกล้ๆ ก็เลยอยากรู้ว่าบิวกับเดียมีความสัมพันธ์ลับๆ กันใช่ไหมแค่นั้น แต่ไม่คิดว่าเดียจะหึงบิว จนเอ่ยชื่อไม่ได้ “สูบอีกไหม?” “อ่ะอือ” บัวตื่นจากภวังค์ความคิด บุหรี่ในมือหนาใกล้จะเหลือแต่ก้นกรองบุหรี่ บัวจ้องปากทรงปีกนก สูบบุหรี่เฮือกใหญ่ จนไฟมอดไปถึงก้นกรอง “ทิ้งไปเลย ไม่สูบแล้ว” “...” เดียไม่ตอบ แต่บีบคาง บัวเผยอปากด้วยความเจ็บ แต่ไม่คิดว่าเดียจะพ่นควันบุหรี่เข้ามาในโพรงปาก “แค่กๆ!” บัวทุบอกแกร่งขณะสำลักควัน ตาคลอไปด้วยน้ำ พวงแก้มขาวแดงระเรื่อ ไม่ทันได้ต่อว่าเดีย เดียก็จับบัวพลิกหันหน้าเข้าหากำแพง “เดียจะทำอะไร?” “ทำให้มึงครวญครางแต่ชื่อกูไง” . . “อย่าเกร็งสิ กูเข้าไม่ได้ อืมม ถ่างขาหน่อย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more