"ครวญคราง?" บัวถามอย่างไม่เข้าใจ ครวญครางยังไง ไม่ทันจะได้เอ่ยถามต่อ กางเกงคาร์โก้สีดำ และชั้นในก็ร่นลงไปกองที่ข้อเท้า
บัวตาประกายแวววาวด้วยความไม่รู้ว่าจะถูกอีกคนทำอะไร เขาเอี้ยวหน้าหันมองเพื่อนที่ยืนบังเขาจนมิดอยู่ตรงมุมอับ หลังเสาไฟฟ้าที่ดับสนิท
บริเวณนี้เงียบกริบ ไม่มีผู้คนผ่านไปมา เดียหอบกระชั้นอยู่ด้านหลัง แม้จะยังไม่ได้ทำอะไร
"แค่เห็นก้นมึง กูก็จะเป็นบ้าตายแล้ว ซี้ดด"
เดียคล้ายคุยกับเขา แต่ก็คล้ายพูดคนเดียวมากกว่า บัวสบตาเดีย อีกฝ่ายมองตนหยาดเยิ้ม
เหมือนตอนที่อยู่ด้วยกันในห้องสองคน เดียขบเม้มปากล่างบัวเชื่องช้า ทว่าหยาบโลนจนรู้สึกเจ็บ เดียไล่จากปากล่างลงมาที่ลำคอระหง
ต่อด้วยหัวไหล่ บัวสั่นระริกตามการสัมผัส ในขณะเดียวกันหัวใจดวงน้อยก็หวาดกลัว ผสานกับความรู้สึกวาบหวามแปลกๆ บัวอึกอักในลำคอ
เขาอยากพูดอะไรมากมาย แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักอย่าง และยิ่งเขานิ่งเงียบ
เดียก็ยิ่งรุกล้ำหนั
