...แต่น่าเสียดายจัง ดันไม่ได้มันมาด้วยตัวเอง แอบผิดหวังนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรหรอก เป็นเด็กเส้นก็ดีแล้ว อนาคตจะได้รุ่ง มานั่งนี่สิ
มื้อนี้เราจะเลี้ยงฉลองให้กับบัวเอง
ในห้องVIP ของผับแห่งหนึ่งเคล้าคลอด้วยเสียงดนตรีจังหวะเร็วสลับช้าและเสียงคร่ำครวญ เรือนร่างอ้อนแอ้น ท่อนล่างเปลือยเปล่าสั่นเทิ้ม
ขยับโยกอยู่บนโซฟาครึ่งวงกลม บัวพลิกตัวตะแคงใต้ร่างหนาที่บดเบียดขยี้รูสวาทไม่พัก
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะถี่กระชั้น
“ซี้ดด บัวอยู่เฉยๆ...อืมมม อย่าขยับไปมาได้ไหมวะ ซี้ดด เชี่ยเอ๊ย อยู่เฉยๆ สิวะ บัว!”
“บัวไม่ไหวแล้วบิว...บิวหยุดทำเถอะนะ”
“ไม่!”
“อึก อืออ...” บัวกัดปากตัวเองด้วยความคับแค้น ก่อนหน้านี้บิวเปิดประเด็นที่ชวนให้สงสัยแต่ไม่ยอมบอกไปมากกว่านั้นจนกว่าจะได้เชยชมบัว
ซึ่งบัวไม่มีทางเลือกอื่น และเขาก็เคยโดนบิวมาแล้วครั้งหนึ่ง จึงยอมอีกฝ่ายดีๆ ทว่าบิวทำช่องทางหลังเขาเต็มไป
