“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละเฮีย...”
เหนือรับกระป๋องเบียร์จากเจ้าของร้านสัก กระดกทีเดียวเกือบหมด เขาใช้หลังมือปาดฟองเบียร์ที่ติดขอบปากด้วยความเซ็ง
น่านกับไพรช่วยเขาเคลียร์กับแฟนแล้ว ทว่าแม่สาวยืนยันคำเดิม ‘เลิกกันเถอะ’ นึกถึงคำนี้เขาแทบดิ้นทุรนทุราย ปวดหน่วงที่อกข้างซ้าย
เหนือไม่เคยรู้ว่าตำแหน่งหัวใจที่ชัดเจนอยู่ตรงไหน ทว่าวันนี้เขารู้ซึ้งแล้ว น้ำตาไหลลงอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว ยิ่งปาด ยิ่งไหล ปากสั่นระริก
“...มาๆ ให้กูแก้รอยสักตรงไหน”
เหนือพลิกคว่ำบนเตียงสำหรับสัก อีกฝั่งของเตียงเป็นผนังปูนเปลือยขัดมัน
ใกล้ชั้นวางอุปกรณ์เป็นโคมไฟตั้งพื้น ถัดไปเป็นหน้าต่างมีมู่ลี่ปิดทึบ ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าไม่ใหญ่ไม่เล็ก เขาคุ้นชินกับที่นี่ดี
เป็นร้านสักที่มากับพี่ประจำ แต่พอพี่มีแฟนก็ไม่ยอมทิ้งแฟนพาน้องมาสัก วันนี้จึงมาคนเดียว
เหนือรั้งขอบกางเกงลงเล็กน้อย โชว์รอยสักชื่อคนรักภาษาอังกฤษตรงบั้นเอว
“นี่ไ
