🔥เรื่องที่12 #1 ปลอมเป็นน้องหนึ่งวันดันได้กับคู่อริ
1119 Words
“ตำรวจมา!”
ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น คนสองกลุ่มใหญ่แตกฮือ ราวกับนกน้อยตกใจเสียงพลุโบยบินขึ้นสู่แผ่นฟ้า กระจายกันไปคนละทิศคนละทาง ในมือถืออาวุธ เป็นไม้บ้าง เป็นมีดบ้าง ที่น่ากลัวก็คงจะเป็นปืน
แต่โชคดีที่ยังไม่ทันใช้ ตำรวจก็มาห้ามศึกของสองสถาบันเด็กช่างเสียก่อน เสื้อช้อปสีแดงเลือดหมูแนบลำตัวเจ้าของที่วิ่งเร็วปานนักกีฬา
ทว่าก็โดนเด็กช่างอีกสถาบันวิ่งแซงหน้าไปไกลลิบ ถ้าเป็นเด็กช่างคนอื่น น่านคงไม่สนใจแต่คนที่ผ่านไป เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตั้งแต่เด็ก
เห็นทีคงปล่อยผ่านไม่ได้ เขาวิ่งสุดแรงเกิด ตัวถลาเลยซอยที่อีกคนเข้าไป ขณะย้อนกลับมาเกือบล้ม ตัวเซไปทางซ้าย มือยันพื้น แล้วไล่ตามต่อ ตาจ้องแผ่นหลังกำยำไม่กะพริบ
วันนี้เขาต้องเอาเลือดหัวอีกคนออกให้ได้ จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขากดรับสายทันที
“สวัสดีครับแม่...หนูกำลังแข่งกีฬาสีอยู่ แม่มีอะไรเหรอครับ?” น่านพูดไปหอบไปวิ่งตามอีกคนไม่เลิก พลางนึกในใจ ถ้าจับได้จะอัดให้น่วม!
“น่าน...” คนปลายสายเสียงสั่นเล็กน้อย น่านชะงัก หยุดวิ่งโดยอัตโนมัติ
“อาจารย์ที่ปรึกษาของเหนือ โทรมาบอกแม่ว่า อยู่ๆ เหนือก็หมดสติ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล แม่ฝากน่านไปดูน้องหน่อยได้ไหมลูก”
น่านใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล คุยกับหมอเสร็จ เข้ามาหาน้องในห้องผู้ป่วยเตียงเดี่ยว สบตาคนที่หน้าละม้ายคล้ายกัน น่านเป็นแฝดคนพี่ เหนือเป็นแฝดคนน้อง เกิดหลังตนสองนาที พ่อแม่หย่าร้างกันตอนพวกเขาอายุสิบขวบ
ทำให้ตอนนี้น่านอยู่กับพ่อ เหนืออยู่กับแม่ แต่ติดต่อกันตลอด ช่วงเทศกาลก็จัดงานปาร์ตี้ด้วยกัน เหนือเป็นคนขี้โรค ป่วยออดๆ แอดๆ ตั้งแต่เด็ก ถึงแม้เป็นคนนิสัยห่ามเหมือนกัน แต่อีกฝ่าย ไม่มีแรงพอให้ไปตีรันฟันแทงกับใคร
“หมอบอกพรุ่งนี้ถึงกลับบ้านได้”
“แต่กูต้องกลับวันนี้ว่ะ”
ไม่ใช่แค่หน้าตาและนิสัยเหมือนกัน รอยสักที่คอข้างขวาและที่แขนข้างซ้ายก็เหมือนกัน หากไม่สังเกตให้ดี ไม่มีวันแยกพวกเขาออก ว่าใครคือเหนือ ใครคือน่าน เหนือเหมือนเงาสะท้อนน่าน
น่านเหมือนเงาสะท้อนเหนือแต่ที่ไม่สามารถเหมือนกันได้คือ ความรัก เหนือมีแฟนแล้ว
ส่วนน่านวันๆ คิดแค่เรื่องชกตี!
“กูนัดกับแฟนไว้ว่าจะพาเขาไปดูหนังกินข้าว และวันนี้เป็นวันเกิดของเขาด้วย...”
เหนือแบมือ ให้น่านดูของขวัญที่เขายอมอดหลับอดนอนไปทำงานพิเศษ ก็เพื่อซื้อสิ่งนี้
“อยากเอาแหวนไปให้เขา”
“แฟนมึงคนไหนเดี๋ยวกูเอาไปให้เอง”
“เชี่ย!”
“จริงจังนะเนี่ย”
น่านแอบตกใจเหมือนกัน น้องที่คุยกันทุกวัน แต่ไม่ได้เจอกันเกือบสองเดือนมี แฟน
เขาอยู่บนโลกนี้มาสิบเก้าปีแล้ว ทำไมถึงคิดเรื่องนี้ไม่ได้นะ น่านกลัดกลุ้มแต่ไม่กล้าให้น้องรู้
“ช่วยเป็น...”
“พี่จะช่วยเอาแหวนวงนี้ไปให้แฟนน้องเอง”
น่านแทรกขึ้น เขารู้ว่าน้องจะให้ตนนอนป่วยแทนแต่เขาไม่ชอบนอนโรงพยาบาล อีกอย่างเขาอยากเห็นหน้าตาคนที่น้องชอบ
ทว่าเขาคิดผิดเสียแล้ว...
“ที่รักไปไหนมาครับ”
นอกจากน่านจะคิดไม่ถึงว่าน้องเป็นเกย์แล้วยังคิดไม่ถึงด้วยว่าคนที่น้องชอบคือคู่อริของเขา!
เขาแค่รู้ว่าน้องเรียนที่เดียวกับคู่อริ แต่ไม่คิดไงว่าจะเป็นแฟนกันอีกคนเมื่อเห็นน่านก็คิดว่าเป็นเหนือ วิ่งเข้ามากอด หอมแก้มจนขนลุก!
“...นายยะ...หยุดก่อน”
น่านหดคอ มือที่ถือพวงกุญแจสั่น ไขผิด ไขถูก คนที่ซ้อนอยู่ด้านหลังนึกใจดี ดึงไปไขให้
“น่ะ...นี่ของขวัญนาย สุข...สันต์วันเกิดนะ”
น่านพูดติดๆ ขัดๆ โคตรอยากอัดหน้าผู้ชายคนนี้ แต่ทำไม่ได้ ตอนนี้ปลอมเป็นน้องอยู่
เขาทำภารกิจเสร็จแล้ว จะรีบกลับบ้านทันที ภารกิจของเขาก็คงหนีไม่พ้น พาไอ้บ้านี่ไปดูหนัง กินข้าว น้องบอกว่าต้องพาไปที่ร้านอาหารหรูๆ
ระหว่างทางมาที่นี่ เขาดูในอินเทอร์เน็ตเป็นสิบร้าน เจอร้านอาหารถูกใจสามสี่แห่ง แต่พอมาเจอแฟนน้อง ไปแค่ร้านอาหารปากซอยพอ
เขาเกลียดมัน!
“ขอบคุณนะ...แต่เค้าใส่ไม่ได้อ่ะเตง!”
น่านมองนิ้วอีกคนพลางคิดในใจนี่นิ้วคนหรือนิ้วหมีควาย ใหญ่แล้วก็หยาบกระด้าง
“เตง!” จู่ๆ อีกคนก็ทำเสียงสูง เหมือนผู้หญิงเวลาโกรธ น่านพลันปวดเศียรเวียนเกล้า
“ให้ผิดวงเปล่าเนี่ย! ไม่ใช่ซื้อให้เค้าแล้วก็ซื้อให้กิ๊กด้วย แต่ดันหยิบสลับมาหรอกนะ!”
“...” น่านหมุนตัวในวงแขนกำยำ ไม่ทันมองนัยน์ตาลึกล้ำ ไร้อารมณ์ของอีกคน จับเสื้อช้อปเขย่งเท้า แล้วจูบริมฝีปากนุ่มที่แห้งกร้าน
“เค้าขอโทษ วัดไซซ์นิ้วตัวเองผิดไปหน่อย”
น่านทำเพื่อน้อง เมื่อกี้แค่แตะๆ เท่านั้น ในใจไม่ได้คิดอื่นใด แต่ใครจะคิดว่าหลังจากที่ทำแบบนั้นแล้ว อีกคนจะอุ้มเข้าห้อง โยนลงเตียง
Rrrrrr
ขณะโดนอีกคนกักตัวไว้ใต้ร่าง น้องสุดที่รักก็โทรมา น่านหมดสนุกแล้วตอนนี้ อยากเล่าความจริงให้อีกคนฟัง แล้วก็ซัดสักสองสามหมัด!
“ไพร...”
เขามองโทรศัพท์ตัวเอง ที่คู่อริแย่งไปกดรับสาย ไพรไม่มีท่าทีตกใจ เอ่ยเสียงแหบ
“ว่าไงครับที่รัก?”
“ที่รักพ่องมึงสิ ไอ้ไพร อย่ารังแกพี่กูนะ...” คนปลายสายไอ ก่อนพูดอีก “น่านไม่ต้องเอาของขวัญไปให้แฟนกูแล้วนะ กูเลื่อนนัดเขาแล้ว!”
“แต่กูให้ไปแล้ว”
“ให้?”
“อืม...กูให้ไอ้ไพรแล้ว”
“ให้ทำไม??”
“ก็มันเป็นแฟนมึง”
“แฟนพ่องมึงสิ!”
“พ่อมึงกับกูก็คนเดียวกันนะ!” น่านตอกกลับ
“น่านอย่าพูดอะไรที่มันน่าสยดสยองได้ปะ เดี๋ยวคืนนี้กูนอนไม่หลับ” พูดจบอีกคนก็วางสาย
ทิ้งให้เขาเผอิญกับความจริงที่เพิ่งจูบคู่อริไปเมื่อตะกี้ แถมไพรก็รู้ว่าเขาไม่ใช่เหนือตั้งแต่แรก
แบบนี้มัน...
“มึงไม่ตายดีแน่ ไอ้เหี้ยไพร!”
- Writer
