17.30 น.
“ขอบคุณนะครับพี่พล”
“ไม่เป็นไร...ว่าแต่ทำใจได้ยัง หืม?”
“เฮ้อ” คีย์ถอนหายใจ
“เขาไม่ได้รักผม ผมก็ไม่คิดรั้งเขาไว้หรอกครับ” และบางทีเราอาจจะไม่ใช่เนื้อคู่กัน...คีย์คิด
เขาเชื่อเรื่องพรหมลิขิต
“ชาติที่แล้วผมคงไปทำไรเขาไว้...ชาตินี้เขาเลยตามมาเอาคืน แต่พี่พลห้ามทำไรพี่กายนะ”
พลไม่ได้บอกน้องว่าไอ้เนิร์ดโดนเขากับน้องฟาดก้นแดงทุกคืน เช้าตรู่ก็ตำไม่เลี้ยงเช่นกัน
เช้าวันนี้พลขับรถไปส่งน้องที่มหา'ลัยตามปกติ เนื่องจากพุธไม่อยากขับรถไปเอง เพราะขี้คร้านหาที่จอด ทว่าครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม
ตรงที่มีไอ้เนิร์ดติดมาด้วย ซึ่งพอมันเปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์ ก็เห็นใบหน้ากลมๆ ชัดขึ้น
...แต่แม่งก็ดูงั้นๆ แหละ
พลคิด วันนี้เขาบอกน้องว่าจะไม่ไปรับ น้องของเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว เพราะงั้นหมดห่วงอีกอย่างขากลับพุธไม่ค่อยให้ไปรับอยู่แล้ว
พุธเป็นนักบอลประจำมหา'ลัย มีซ้อมบางวันและวันนี้น้องเพิ่งส่งข้อความ
