🔥เรื่องที่14 #1 ใจเย็นเพื่อน แม่สาวหูกระต่ายคนนั้นกูเอง

1486 Words

“ไอ้เนิร์ดมาแข่งกันไหม ว่าคืนนี้ใครจะจีบสาวติดก่อน ใครแพ้จ่ายค่าเหล้า” โอมยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้น ชนกับเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ภายในผับหรูหราแห่งหนึ่ง “เอาดิ...แต่ยังไงเกมนี้ คนชนะก็ต้องเป็นกู ถึงแม้กูมันจะเฉิ่มเชย แต่กูนี่แหละสัตว์ป่าดุร้ายในยามราตรี” สไมล์กระดกเหล้าทีเดียวหมดแก้ว จากนั้นก็เริ่มเกมที่เขาและโอมเล่นกันบ่อยๆ ทันที สไมล์จู่โจมไปที่สาวโต๊ะมุมสุดทางเดิน เมื่อไปถึงเขาก็โน้มหน้ากระซิบกระซาบสาวสวย อีกฝ่ายยิ้มหวาน โอมมองการกระทำของเพื่อนอยู่ไกลๆ พลางคิดว่าไม่ทันการเสียแล้ว แพ้พนันต้องจ่ายค่าเหล้าเองอีกตามเคย และมันก็จริง ไม่ทันได้ลุกไปจีบสาวโต๊ะไหน สไมล์ก็โอบเอวสาวสวยมาที่โต๊ะ “เพื่อนกูชนะอีกแล้วว่ะ” สไมล์ขำในลำคอ นิ้วดันแว่นตากรอบดำขึ้นเล็กน้อย เพื่อบ่งบอกว่าไอ้แว่นอย่างกู ไม่เนิร์ดอย่างที่คิดเว้ย “I'm so hot” สไมล์ขยับปากไม่ออกเสียง ท่าทางทะเล้นมาก และแฝงความเย่อหยิ่ง จีบสาวหุ่นแซ่บ งานดีติดทุกคน ยกเว้นคนมีผัว สไมล์ไม่ขอยุ่ง เพราะไม่อยากเปลี่ยนแว่นใหม่ “ขอไป...” สไมล์หันมองสาว แม่คนสวยก็หันมองกลับ แววตาแฝงความนัย ระยิบระยับ ใต้แสงไฟหลากสีที่ส่ายไปมาตามจังหวะดนตรีมันๆ เพียงเท่านี้ โอมก็รู้แล้วว่า เพื่อนรักและสาวสวยจะไปจบกันที่ไหน สวรรค์ชั้นเจ็ดเป็นแน่! “เออๆ ค่าเหล้าเดี๋ยวกูเคลียร์เอง” โอมตอบอย่างช่วยไม่ได้ ค่าเหล้าไม่ได้ซีเรียสหรอก เงินในกระเป๋าเขามีเยอะแยะ แต่มันขายหน้า ตัวเองก็หล่อใช่ย่อย แต่ทำไมเรื่องจีบสาวจึงช้ากว่าเพื่อนไปครึ่งวินาทีตลอดเลย และเพื่อนรักที่ตอนนี้อยากยกให้เป็นเพื่อนเวร ดันเล็งสาวคนเดียวกันด้วย ‘ไอ้เวรตะไล’ โอมคิด ทว่าใบหน้าหล่อเหลากลับยิ้มหวาน และแอบส่งสายตาอ่อยสาวหน่อยๆ ไม่ให้เพื่อนรู้ “ไปต่อที่ไหนกัน” โอมถาม ทำท่าทางสบายๆ ขณะที่สไมล์กำลังพาสาวสวยหมุนตัวพอดี จึงหันไปตอบ “ห้องพักกูไง” แล้วจากไป ทิ้งความคับแค้นใจไว้ให้เพื่อนซี้... “พี่สัญญากับผมแล้วนะ ว่าจะไม่กลับเข้าไปในผับอีก” สไมล์กุมมือเล็ก แสดงสีหน้าอ้อนวอน ตอนนี้เขาแทบคลานเข่า แล้วก้มลงกราบ! “จ้ะๆ ได้ตั้งห้าพัน พี่ไม่โง่กลับเข้าไปอีกหรอก เอาตังค์ไปเลี้ยงผู้ชายร้านอื่นดีกว่า” สาวสวยยัดเงินใส่อก จ้องหน้าสไมล์ด้วยความสงสัย “ถามไรหน่อยสิ...พี่ว่าค่าเหล้าของเราไม่น่าจะถึงสี่พันด้วยซ้ำ ทำไมถึงเลือกที่จะไม่ยอมแพ้พนัน แล้วเอาตังค์มาจ้างพี่ออกมาด้วยล่ะ?” คำถามนี้ ทำให้สไมล์สั่นคลอนในสัมพันธ์ระหว่างเขากับเพื่อน ที่รู้จักกันมาอย่างยาวนานตั้งแต่ชั้นประถม กระทั่งตอนนี้เรียนอยู่ชั้นปี3 “ผมอยากเอาชนะมัน” สไมล์ตอบชัดถ้อยชัดคำ “มันชอบเรียกผมว่าไอ้เนิร์ด และก็ถึงมันจะไม่ได้ใส่แว่นแบบผม แต่มันดันเรียนเก่งกว่า” “อืมๆ พี่เข้าใจแล้ว พวกเรานี้ช่างเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นกันจริงๆ” เธอหายสงสัยที่โอมส่งยิ้มยั่วยวนเธอก่อนออกมาแล้ว โบกมือลา “พี่ไปแล้วนะ” กลับถึงห้องพัก สไมล์คว้ากล่องพัสดุที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าทางขึ้นบันได แล้ววิ่งพรวดไปชั้นสาม ห้องเขาอยู่ไม่ไกลจากบันไดนัก สไมล์รีบแกะกล่องพัสดุที่แฟนคลับส่งมาให้ คำว่าเฉิ่มเชย แต่เป็นสัตว์ป่าดุร้ายในยามราตรี เขาไม่ได้โกหก แค่ความดุร้ายเขาไม่ได้อยู่ที่ผับ แต่อยู่หน้ากล้องไลฟ์สดต่างหาก เห็นสไมล์แบบนี้ เป็นถึงเจ้าของแอคเค่อที่มีผู้ติดตามเกือบหนึ่งล้านคน ขาดอีกแค่คนเดียวเท่านั้น ซึ่งสไมล์คิดว่าไม่นานหรอก เขาพบว่าด้านในกล่องเป็นชุดคอสเพลย์กระต่าย สีชมพูหวานแหวว ก้นกล่องมีกระดาษโน้ตหนึ่งใบ เขียนว่า ‘ได้โปรดใส่ชุดคอสเพลย์ที่ผมส่งไปให้ทีครับ ผมว่าต้องเข้ากับคุณคนสวยอย่างคุณแน่ๆ’ แม้ในโน้ตจะดูโรคจิต แต่สไมล์กลับไม่คิดเช่นนั้น เพื่อแฟนคลับ เขาจะยอมแต่งหญิง เขาหอบชุด รีบวิ่งไปอาบน้ำ เกือบหนึ่งชั่วโมง สไมล์ยอมรับกับพ่อแม่พี่น้องว่าตนเองเป็นเกย์ แต่ไม่ได้เกย์ออกสาวนะ นิสัยเขาแมนเหมือนผู้ชายแท้ๆ แค่ชอบผู้ชายด้วยกันเท่านั้น ยกเว้นโอม หมอนั่นขี้เก๊ก และชอบเรียกเขาว่าไอ้เนิร์ดถือเป็นการบูลลี่ คำถามของเธอคนนั้นทำให้เขาไขปริศนาที่ค้างคาในใจมานานออก ตอนนี้ขอยอมรับเลยว่าเกลียดโอมมาก... แต่โชคชะตาคล้ายเล่นตลก ช่วงเวลาที่เขาแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำ โอมถือวิสาสะเข้ามาในห้องตอนไหนไม่รู้ นั่งหน้าสลอนปลายเตียง แถมยังหยิบหน้ากากสีดำคาดขาวสุดเท่ของเขามาเล่นอีก ไม่นานอีกคนก็สวมมัน “เล่นอะไรกันเนี่ย ดูน่าสนุกจัง” โอมยิ้มมุมปาก แววตาแฝงความชั่ว ที่เหมือนติดมาตั้งแต่เกิด เป็นสันดานเหี้ยๆ ซึ่งไม่น่าคบ คนเราเมื่อได้เกลียดใครแล้ว ก็จะคิดแต่สิ่งไม่ดีของคนคนนั้นจริงๆ สไมล์คิด ตอนนี้ไม่กล้ากระโตกกระตาก หางตาเหลือบมองกระจก อีกฝ่ายจะจำเขาได้ไหมนะ?? “สไมล์ไปไหนเหรอ” โอมถาม พลันทำให้เจ้าของชื่อโล่งอก ดีใจที่โอมจำตนไม่ได้ แต่จำได้ก็โคตรเก่ง เนื่องจากสไมล์ถอดแว่นสายตา ใส่คอนแทคเลนส์สีฟ้า สวมที่คาดผมหูกระต่าย และไฮไลทสำคัญของวันนี้คือชุดสีชมพูกับผมปลอมลอนยาวสีน้ำตาลสว่าง “เอ่อ...” สไมล์แกล้งทำหน้าเคอะเขิน ทำตัวบอบบาง สวมบทบาทเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ “ไปซื้อชานม...ไม่ใช่ๆ ไปซื้อเบียร์ค่ะ” สไมล์ชอบดื่มชานม แต่นี่เที่ยงคืนกว่า ไม่ใช่เวลาดื่มชานม ต้องเป็นเบียร์เย็นๆ สิถึงจะถูก สไมล์เดิน หูกระต่ายส่ายกระดุกกระดิกน่ารักไปที่โต๊ะคอม สาเหตุที่เลือกแต่งตัวในห้องน้ำ เพราะเขา ตั้งกล้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เปิดไลฟ์แล้วด้วย ส่วนตอนนี้กำลังเดินไปปิดคอม “อุ๊ย!” สไมล์สะดุ้งโหยง ขนทุกเส้นตั้งชันเมื่อโอมยืนซ้อนหลัง ขาคู่ยาวโดนกระโปรงบานสุดสั้นของเขา สไมล์กล้าๆ กลัวๆ ผลักโอมออกไป และฝืนยิ้มหวาน เพื่อไม่ให้โอมสงสัย และถามเยอะ ทุกครั้งที่โอมถาม สไมล์ก็จะดัดเสียงพูดตอบ “กลัวเราเหรอ?” “ปะ...เปล่าฮะ...เอ่อ ค่ะ” สไมล์เริ่มสับสน “ไม่ต้องปิดไลฟ์หรอก...แอบแซ่บกับเพื่อนของคู่นอน เราว่าคนต้องชื่นชอบแน่ๆ” “...” สไมล์ตาโต “เย็*กันคาโต๊ะคอมเลยดีปะ?” “ดะ...เดี๋ยว สไมล์ใกล้จะกลับมาแล้วนะ” “ถ้าไอ้สไมล์มา ก็ควบสองไปเลย...ฟินๆ” ฟินพ่องมึงสิ...สไมล์คิด ไอ้หมอนี่กำลังจะตีท้ายครัว เลวจริงๆ แบบนี้ต้องตัดเพื่อนกันจริงจัง! สไมล์หันมองโอมตาค้อน แขนสองข้างค้ำอยู่บนโต๊ะคอม มือข้างหนึ่งจับเมาส์ อีกข้าง นิ้วเคาะบนแป้นพิมพ์ เขายังไม่คิดจะปิดไลฟ์ เพราะผู้ชมในนี้บางส่วนคงได้เห็นหน้าโอมกันแล้ว เพราะสไมล์หันกล้องไปทางที่นอน ตอนนี้จึงอยากทำให้อีกฝ่ายขายหน้าหนักๆ “ขอโทษนะ พอดีนายไม่ใช่สเปคเรา” จบประโยคร่างบอบบางถูกจับเขวี้ยงตัวลอยไปที่เตียง ชายกระโปรงถกขึ้น สไมล์ไม่รู้ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้กับโอม โอมถึงได้เห็นรูก้นขาวๆ ของเขาเต็มสองตา เนื่องจากชุดที่ใส่ ด้านในเป็นชั้นในแบบปิดด้านหน้า เปิดด้านหลัง จีบสีสวยเด่นสู่สายตาคม โอมสาวเท้าหาสไมล์ช้าๆ ราวกับยมทูต “มึงเองเหรอไอ้เนิร์ด...เฮอะ! มาดูกันเถอะ ว่าใครจะเป็นสัตว์ป่าดุร้ายตัวจริง” โอมยิ้มมุมปาก บวกกับหน้ากากสุดเท่ ขับให้คนคนนี้หล่อเหลาและร้ายกาจมากๆ จนสไมล์ขนลุกอีกครั้ง “โอมเพื่อนรัก กูขอโทษ พรุ่งนี้อยากได้อะไรจะรีบหามาให้ทันที...อย่าแกล้งกันเลยนะ” “ใครว่ากูแกล้ง กูจะเย็*มึงต่างหากเพื่อน!” โอมคุกเข่าบนเตียง คลานหาสไมล์ที่กระถดถอยหลังเชื่องช้า คล้ายเสือโคร่งรอเวลาตะครุบเหยื่อ กระต่ายน้อยผู้น่าสงสารอย่างสไมล์ “ถ่างขาแล้วจงครางหวานๆ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more