4 หล่อกระแทกใจ
1551 Words
ตับ!ตับ!ตับ!
“อ๊า…พี่วาคิมอลิซจุก พี่เบาหน่อยสิคะ ”
“ไม่จุกสิแปลก ของพี่ทั้งใหญ่ทั้งยาว น้องอลิซทนหน่อยนะครับ อาส์”
พอทุกอย่างเข้าที่ ผมก็กระแทกร่องรักรัวๆ
คืนนี้ผมจะกินอลิซให้หนำใจ
“อาส์…”
เกือบเช้า กี่รอบไม่รู้ที่ผมจัดการเธอ บอกได้แค่ว่ามันดี ผมนอนกอดเธอบนเตียงนุ่ม ทั้งที่บนตัวเราสองคนไม่ได้ใส่อะไร ผมยังจับโน่นจับนี่บนเรือนกายของอลิซสารพัด แต่เธอหนะหลับไปนานแล้ว ตอนแรกผมกะจะกลับเลย เพราะปกติผมไม่นอนค้างห้องใคร และไม่ชอบให้ใครนอนค้างที่ห้องด้วย แต่ผมทำอลิซหนักหน่วงมากจริงๆ ผมเลยนอนกับเธอหน่อยแล้วกัน อลิซกอดผมไว้แน่นคงแอบรักผมมานานแล้วจริงๆ
เช้าวันต่อมา
ผมลุกขึ้นแต่งตัวในตอนสายๆ พอแต่งตัวใกล้เสร็จ อลิซก็รู้สึกตัวตื่นพอดี เธอขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ดึงผ้าห่มมาปิดหน้าอกไว้ มองผมตาใสแป๋วเลย
“พี่วาคิมจะกลับแล้วเหรอคะ ”
เธอมองผมเดินจับนู่นใส่นี่ด้วยสายตาอาวรณ์
คงอยากให้ผมอยู่ต่อนั่นแหละ แต่มันไม่ใช่นิสัยผมไง
“พี่จะกลับแล้ว พี่สั่งยามาให้อลิซแล้วนะ เป็นยาคุมฉุกเฉิน เมื่อคืนพี่ไม่ได้ป้องกัน กินตอนนี้ซะสิ จะได้ป้องกันได้ทันเวลา ”
ผมแกะยาแล้วยื่นให้อลิซเลย ผมต้องป้องกันไว้ก่อน เดี๋ยวเกิดท้องขึ้นมาซวยแย่ ผมยังไม่พร้อมเป็นพ่อคนหรอกนะ
“ มันป้องกันได้จริงๆหรอคะ ”
พอเธอได้ยินผมพูดว่าไม่ได้ป้องกัน หน้าตาอลิซก็ดูตื่นกลัวขึ้นมาทันที
“ ป้องกันได้สิ ผู้หญิงเค้าก็กินกันทั้งนั้นแหละ”
“ พี่เคยซื้อให้ใครกินหรอคะ ทำแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า ”
“ พี่ไม่เคยซื้อให้ใครกินหรอก พี่ซื้อให้อลิซกินเป็นคนแรก อย่าคิดมากสิคนดี ”
ผมลูบหัวเธอด้วยเบาๆ
“ค่ะ อลิซจะไม่คิดมาก พี่ว่าคิมคะ เราแลกคอนแทคกันไว้มั้ย ”
ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร แค่แลกช่องทางติดต่อต้องได้อยู่แล้ว
“ พี่ซื้อข้าวมาให้ด้วยนะ อลิซกินแล้วก็นอนพักผ่อนเข้าใจหรือเปล่า ”
“ เข้าใจค่ะ แล้วถ้าเราเจอกันที่มหาลัย อลิซยังคุยกับพี่ได้ใช่ไหม ”
“ อลิซคุยกับพี่ได้เหมือนเดิมเลย แต่เรื่องของเราพี่ขอเก็บไว้เป็นความลับก่อนนะ ถ้าอลิซเป็นเด็กดี พี่ก็จะมาหาบ่อยๆ พี่ไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่านะ ตามหึงตามหวงแบบนั้นพี่ไม่เอา อลิซเข้าใจพี่ใช่ไหม ”
ผมบอกกฏไว้ก่อนเลย กฏที่ผมตั้งขึ้นมาเองนี่แหละ
“ค่ะ ขอแค่พี่มาหาอลิซบ่อยๆ อลิซก็ดีใจมากแล้วค่ะ ”
“ ดีมากครับเด็กดี งั้นพี่ไปนะ อย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอา ”
จุ๊บ จุ๊บ
“พี่ไปนะคะ ”
“กอดอลิซก่อนได้มั้ย ”
“ได้สิ ”
ผมกอดอลิซซักพักจนเธอพอใจ แล้วเป็นฝ่ายผละออกเอง
“พี่วาคิมคะ ขับรถดีๆนะคะ”
“ครับ พี่ไปนะ ”
ปัง
-อลิซ-
หลังจากที่พี่วาคิมเดินออกจากห้องไป ฉันก็ก้าวลงเตียงแล้วเดินไปที่กระจก ฉันสำรวจเรือนกายเปลือยเปล่าของตัวเอง มีแต่รอยรักจากพี่วาคิมเต็มไปหมดเลย ฉันยกยิ้มพอใจ ในที่สุดฉันก็เป็นของพี่วาคโดยสมบูรณ์ ต่อจากนี้ฉันจะเดินหน้ามัดใจพี่วาคิมให้ได้ ไม่ใช่แค่ความสุขทางกายแบบนี้แน่นอน
“ อลิซรักพี่นะคะ อลิซสัญญาว่าจะเอาพี่มาเป็นของอลิซคนเดียวให้ได้ ”
ฉันพูดกับตัวเองหน้ากระจก ตอนนี้ก้าวขึ้นมาอีกขั้นแล้ว จากแค่แอบรัก ตอนนี้เริ่มมีสัมพันธ์ลับๆ และต่อไปฉันก็จะเริ่มใช้ทีเด็ดมัดใจพี่วาคิม ความรักของฉัน ต้องไม่เป็นความลับตลอดไปแน่นอน รักแท้ไม่ใช่การเสียสละ แต่รักแท้มันคือการแย่งชิงให้ได้มาในครอบครองต่างหาก
🙏 แนะนำตัวละครกันก่อนนะคะ🙏
สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออลิซ หรือ อริสรา สถาปัตย์ปี1
ชื่นชอบในการออกแบบ ความใฝ่ฝันอยากเป็นสถาปนิก ฉันเป็นคนตัวเล็กๆน่ารัก หน้าตาจิมลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ดวงตากลมโต ผิวนี่ขาวมากเลย ส่วนหน้าอกหน้าใจไม่ต้องพูดถึง ใหญ่เกินไปมากๆ ใหญ่กว่าสมายด์กับโฟกัสที่เป็นเพื่อนสนิทอีกนะ ว่าไป และฉันก็มีเพื่อนสนิทสองคนนั่นแหละ ก็คือสมายด์กับโฟกัส ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆฉันอยู่อีกกลุ่ม แต่พอคบไปคบมารู้สึกว่าฉันไม่เข้ากับกลุ่มนั้นเลย ก็เลยมาเข้ากลุ่มกับเพื่อนสองคนนี้ และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้น ฉันได้เจอเข้ากับพี่วาคิมวันแรกที่โรงอาหารของคณะ เชื่อไหมว่าฉันตกหลุมรักพี่ทันทีตั้งแต่แรกเจอ พี่เรียนวิศวะ หน้าตาหล่อโคตรๆ และหลังจากวันนั้นมา ฉันก็พยายามพาตัวเองให้ไปอยู่ในสายตาพี่ตลอด และเมื่อคืนนี้เองฝันฉันมันก็เป็นจริง เมื่อไปวันเกิดย้อนหลังของสมายด์
และพี่ก็เมามาก ฉันเองก็ด้วย บรรยากาศพาไปหัวใจพามา ฉันรวบรวมความกล้าชวนพี่ขึ้นห้อง
ฉันไม่ได้ใสซื่อถึงขนาดไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดหรอกนะ แต่เพราะฉันรู้ต่างหาก นั่นแหละคืออีกหนึ่งแผนที่ฉันอยากมัดใจพี่วาคิม ต่อให้ใครจะมองว่าโง่ที่เอาตัวเข้าแลกความรักก็ตาม ส่วนเรื่องครอบครัว ฉันมีน้าอยู่แค่คนเดียวนั่นก็คือน้าอรอิน น้องสาวแม่ ไม่สิ ลูกพี่ลูกน้องหนะ แม่ฝากฝังฉันไว้ก่อนแม่จะเสีย ส่วนญาติคนอื่นๆเราไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ฐานะบ้านเราถือว่าอยู่ในขั้น
ปานกลางกึ่งไปทางร่ำรวย เพราะเราทำบริษัทรับออกแบบ ตอนนี้น้าของฉันเป็นผู้บริหารสูงสุด
น้ารอแค่ฉันเรียนจบและดูแลบริหารได้แล้ว น้าอินก็จะหยุดพัก
“ชึบ…วันแรกที่ตกเป็นของพี่วาคิม คิกๆ”
ฉันจดบันทึกไว้หมดแล้วในไดอารี่ เชื่อไหมว่าฉันจดตั้งแต่วันแรกที่เจอกันในโรงอาหาร แล้วสมายด์เป็นคนแนะนำให้ฉันรู้จักเพื่อนพี่ภู พี่ภูคือแฟนของสมายด์ ที่เรียนคณะวิศวะด้วยกันกับพี่วาคิมนั่นแหละ ตอนเที่ยงแฟนเพื่อนจะมากินอาหารที่โรงอาหารคณะสถาปัตย์เกือบทุกวัน
แต่วันนั้นกลับต่างออกไปฉันจำได้ดี เพื่อนพี่ภูมากันหลายคน รวมถึงพี่วาคิมด้วย พี่คนอื่นก็หล่อนะ
แต่สำหรับฉันแล้ว พี่วาคิมเข้าตากรรมการมากที่สุด บอกเลยความหล่อพี่กระแทกใจฉันมาก
โคตรเท่ โคตรหล่อ หุ่นนี่ไม่ต้องพูดถึง เดินผ่านที่ไหนสาวมองกันเป็นแถว
-วาคิม-
ผมกลับจากคอนโดอลิซ มาถึงที่คอนโดตัวเองก็หลับเป็นตาย อลิซทำผมเสียพลังงานไปเยอะมากจริงๆ
ช่วงบ่าย
ครืด~ครืด~
“เชี้ย!! ใครแม่งโทรมาวะ”
ผมว่าผมปิดเสียงไว้แล้วนะ หรือว่าลืมปิดวะ
ผมกดรับสาย โดยที่ไม่ได้ดูหรอกว่าใครโทรมา
“วาคิมพูดครับ ”
ผมรับสายเสียงอู้อี้
{พี่วาคิมขา วั้นนี้ไหนบอกจะมารับฟาร์เดียไปชอปปิ้ง พี่วาคิมลืมแล้วรึไงกันคะ }
เสียงแหวของฟาร์เดียดังรอดผ่านลำโพงมือถือมา
ทำผมแสบหูไม่น้อย
“ เอาไว้วันหลังนะครับ พอดีวันนี้พี่ไม่ค่อยสบาย”
{แบบนี้ก็ได้หรอคะ ฟาร์เดียรอพี่ตั้งแต่เช้า แต่พี่กลับบอกว่าวันหลัง หรือพี่อยู่กับใครกันแน่ พูดความจริงมาเดี๋ยวนี้นะ }
“ พี่ไม่ได้อยู่กับใครทั้งนั้นแหละ พี่นอนอยู่ห้องคนเดียว ”
{ฟาร์เดียไม่เชื่อ พี่ซุกใครไว้ที่ห้องใช่ไหม ทำแบบนี้ฟาร์เดียน้อยใจนะ }
“ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ ฟาร์เดียอย่าหาเรื่อง ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุยกัน ”
{พี่วาคิม ฟาร์เดียขอโทษ แล้ววันนี้พี่วาคิมจะมาหรือเปล่า ตอนเย็นก็ได้นะคะเราไปดูหนังกัน
ฟาร์เดียไม่งี่เง่าแล้ว }
“ วันนี้พี่มีอารมณ์แล้ว เอาไว้วันหลังนะครับ
ทีหลังอย่าทำพี่หงุดหงิดอีก พี่พูดอะไรก็ต้องเชื่อฟัง ฟาร์เดียไม่มีสิทธิ์มาวีนใส่พี่ ถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่ได้คุยกับพี่อีก เข้าใจหรือเปล่า”
{เข้าใจค่ะ ฟาร์เดียไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เอาไว้พี่สะดวกวันไหน พี่ค่อยโทรหาฟาร์เดียนะคะ พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์ ฟาร์เดียร์ว่างตลอดค่ะ }
“ พรุ่งนี้พี่จะกลับบ้าน เอาไว้พี่สะดวกวันไหนพี่โทรหาเอง”
{โอเคค่ะ ฟาร์เดียไม่กวนพี่วาคิมแล้ว }
“ครับ”
“เย็ดโด้ งี่เง่าแบบนี้อย่าคิดว่าจะได้อยู่ในวงจรชีวิตฉันอีกเลย ”
นี่แหละคือความงี่เง่าของผู้หญิง น่าเบื่อน่ารำคาญฉิบหาย รบกวนเวลาหลับนอนที่สุด ผมปิดเครื่องแม่งเลย
- Writer
