รอยรักมัจจุราช

ตอนที่ 5 คนปากแข็ง

ตอนที่ 5 คนปากแข็ง

ไตรภพหลับตาลงนิ่งในหัวสมองของเขาคิดอะไรต่างๆ นานาวันนี้เขารีบกลับมาที่นี้แทนที่จะอยู่กับผู้หญิงคนนั้นหาความสุขให้กับตนเองแต่ทว่าภาพใบหน้าของผู้หญิงข้างกายคนนี้กลับทำให้เขาต้องรีบกลับมา มันเป็นเพราะอะไรกันนะที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ปานแก้วนั่งนิ่งเธอไม่กล้าที่จะนอนลงเพราะชายหนุ่มจู่ๆ ก็มานอนด้วย

“นายควรให้เวลาส่วนตัวฉันบ้างนะ” หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจที่เขาทำแบบนี้

“ผัวจะนอนกับเมียมันผิดตรงไหน?” เมื่อเห็นใบหน้าอีกฝ่ายไตรภพจึงแกล้งพูดขึ้นมา และมันก็ได้ผลพอได้ยินอย่างนี้ใบหน้าของหญิงสาวก็ดูไม่สบอารมณ์มากนัก ผัวเมียงั้นเหรอทุกครั้งที่ปานแก้วได้ยินทำเอาเธอรู้สึกขยะแขยงทุกครั้ง สำหรับเขาและเธอมันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่เพราะเธอไม่ได้เต็มใจ

“หึ! มันผิดที่นายไม่ใช่ผัวฉันไง! ไม่เห็นเหรอว่าการที่ฉันอยู่ที่นี้มันไม่มีความสุข นายต้องการอะไรกันแน่ฮะ ถึงได้มากักขังฉันไว้แบบนี้ ขอร้องเถอะคุณไตรภพ"

"ไม่ชินเลยเวลาเรียกฉันว่าคุณแบบนี้ เรามันคนเคยๆ อย่าฝืนใจเลยอยากจะเรียกอะไรก็เรียกแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันจะบอกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะไม่ปล่อยเธอไปหรอกนะปานแก้ว!"

"เพราะอะไร?"หญิงสาวเก็บซ่อนน้ำตาที่กำลังจุกอกอีกครั้งเธออยากรู้เหตุผลว่าเพราะอะไรกันเขาถึงไม่ยอมปล่อบเธอไป

"เพราะเธอคือของๆ ฉัน อะไรที่เป็นของฉัน ถึงไม่ต้องการฉันก็ไม่มีทางปล่อย!"คำตอบของชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาหญิงสาวรีบหันไปอีกทางเธอเจ็บที่ไม่ว่าใครก็มองเธอเป็นสิ่งของไร้ค่า

"ฉันจะทำให้นายรู้ว่าไม่มีอะไรมากักขังฉันได้!"ปานแก้วไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ ไม่จากเป็นเธอก็ขอจากตาย

"จะหนีเหรอ? หึ! วิธีไหนล่ะจากเป็นหรือจะตายจากฉัน แต่ไม่ว่าวิธีฉันเธอไม่มีโอกาสหรอกปานแก้ว!"ไตรภพลุกพรวดขึ้นชายหนุ่มก้าวเท้าตนเองไปหยิบของบางอย่างที่นายศรุตเอามาวางไว้ หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างตกใจเธอไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอ โซ่เหล็กถูกคล้องกับเสาเตียงก่อนอีกด้านจะมาคล้องขาหญิงสาวเอาไว้ ปานแก้วดิ้นพยายามหลบหลีกไม่ให้คนใจร้ายทำแบบนี้กับตนแต่ก็ไม่เป็นผล เพียงมือหนาจับขาเธอกดไว้เขาก็จัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย

"นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้นะ ฉันเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของนายที่นายจะมาล่ามโซ่ฉันไว้แบบนี้!"

"หึ! เธอเป็นมากกว่าสัตว์เลี้ยงของฉันอีกปานแก้ว อยากหนีก็หนีให้ได้นะเมียจ๋า!"

"กรี๊ด ไอ้คนเลวไอ้เลว!"

ไตรภพมองดูเจ้าหล่อนที่ร้องโวยวายแต่เขาก็หาสนใจไม่ ชายหนุ่มเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมาในสภาพนุ้งผ้าขนหนูผืนเดียว ถึงเวลาผ่านไปหลายนาทีปานแก้วก็เอาแต่กอดเข่าร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกสมเพชตัวเองไม่น้อยที่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้

"ทั้งวันนี่อาบน้ำบ้างรึเปล่า?"เสียงเข้มถามขึ้นแต่เจ้าของร่างบางอรชรกลับไม่สนใจ

"ฉันถามไม่ได้ยินรึไงวะ!"ร่างสูงเดินตรงมาหาพร้อมเท้าเอวมองคนตัวเล็กอย่างไม่พอใจ

"มันเรื่องของฉัน!"แววตาแข็งกร้าวจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ รอยยิ้มมุมปากของชายหนุ่มเผยออกมาเมื่อเห็นความเก่งกล้าของอีกฝ่าย ยิ่งคนหัวดื้อแบบปานแก้วเขายิ่งชอบที่จะปราบให้สิ้นฤทธิ์ มือหนาหยิบกุญแจที่เขาเอามาใส่สร้อยคล้องคออยู่มาปลดล็อคให้หญิงสาว ไม่ทันทีปานแก้วจะพูดอะไรไตรภพก็อุ้มเจ้าหล่อนมายังห้องน้ำ

โครม!

เสียงร่างของหญิงสาวถูกโยนลงมาในอ่างอาบน้ำถึงจะไม่ได้แรงอะไรมากแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอยู่ดี

"เป็นบ้าไปแล้วรึไง!"

"ฉันไม่ชอบนอนกับคนไม่อาบน้ำ!"

เสียงร่างของหญิงสาวถูกโยนลงมาในอ่างอาบน้ำถึงจะไม่ได้แรงอะไรมากแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอยู่ดี

"เป็นบ้าไปแล้วรึไง!"

"ฉันไม่ชอบนอนกับคนไม่อาบน้ำ!"

ปานแก้วเปียกปอนไปทั่วร่าง หญิงสาวในชุดนอนสีขาวในยามนี้ที่พอถูกน้ำเนื้อผ้าก็ลูบไปกับเนื้อผิวขาวอมชมพูของเจ้าหล่อน ทำเอาสายตาที่คนที่จ้องมองมากลืนน้ำลายลงคอ พอรู้ว่าร่างกายคนเป็นจุดสนใจของคนใจร้ายมือบางก็รีบยกขึ้นมาปกปิดร่างกายตัวเอง

“คนลามกห้ามมองนะออกไป!” น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อสายตาของไตรภพยังคงมองเธออย่างจะกลืนกินอย่างนั้น ยิ่งเห็นใบหน้าเห่อแดงของหญิงสาวที่ไม่รู้ว่าเพราะเขินอายหรือความโมโหกันแน่ก็ยิ่งสร้างความพอใจให้กับเขา

“เห็นว่ายังไม่ดีขึ้นไม่ใช่เหรอเดี๋ยวอาบให้” ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มก้มลงมากระชากชุดบางของเธอออกอย่างแรงจนได้ยินเสียงขาด ไม่ว่าหญิงสาวจะร้องห้ามยังไงอีกฝ่ายก็ไม่หยุดจนในที่สุดร่างกายของปานแก้วก็เปลือยเปล่า สายตาของชายหนุ่มจับจ้องอย่างพอใจที่ได้เห็นมันอีกครั้ง ใบหน้าสวยแทบร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บใจเธอห้ามเขาไม่ได้สักครั้ง ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องสร้างความอับอายให้เธอมากขนาดนี้ด้วย

“ทำหน้าเหมือนจะตายงั้นแหละ ฉันเห็นของเธอจนไม่รู้จะเห็นยังไงแล้วไม่เห็นจะน่ามองตรงไหน” คำพูดปดแอบกลืนน้ำลายลงคออีกรอบ ก่อนจะบีบสบู่เหลวพร้อมลูบไล้ตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย

“ฉันทำเองได้ ออกไปสักทีเถอะไตรภพ” ชายหนุ่มทำหูทวนลมไม่สนใจเขาถูกสบู่ให้หญิงสาวไปเรื่อยๆ จะนานที่สุดก็ตรงหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่พอดีมือของเขา ใบหน้าสวยเห่อร้อนขึ้นมาอีกรอบเธอเกลียดที่ร่างกายเป็นไปตามธรรมชาติในยามที่เขาสัมผัสเธออย่างนี้

“เสียวเหรอ?” ปานแก้วหันหน้ามาส่งสายตาดุให้กับอีกฝ่าย ก่อนมือตนจะปัดมือหนาออกอีกครั้ง รอยยิ้มมุมปากของไตรภพเผยออกมายามเห็นแก้วนวลเนียนของอีกฝ่ายแดงก่ำเขินอายเช่นนี้ก็ดูน่ารักไม่น้อย เมื่อความคิดว่าอีกฝ่ายน่ารักผุดขึ้นในหัวสมอง คนตัวโตก็ชะงักไป

‘คิดบ้าอะไรว่ะเนี่ย’ เขาหุบยิ้มก่อนจะหันหลังให้กับร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาว

“รีบอาบจะได้รีบๆเอา!” น้ำเสียงเปลี่ยนมาห้วนเฉกเช่นเดิม

“นี่นาย!” ปานแก้วสะอึกไม่น้อยเธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาใช้คำพูดแบบนี้ รู้จักกันไหมก็ไม่รู้จัก เพราะสำหรับเธอมีแค่ชื่อเขาเท่านั้นที่หล่อนรู้นอกนั้นเธอและความเลวทรามในข่าวที่เขียนถึงความหน้าเลือดของเขา

“ทำไมรับไม่ได้เหรอ ไม่ใช่ผู้ดีไม่ต้องมาใช้คำพูดอ้อมโลกหรอกเราสองคนมันก็คนเคยๆ กันทั้งนั้น!”

“ฉันไม่ใช่นายนะที่จะไม่มีหัวใจ คนไร้ใจอย่างนายไม่เข้าใจหรอกว่าความรู้สึกของฉันตอนนี้มันแย่แค่ไหนที่ต้องมาอยู่กับคนที่แสนเกลียดแบบนี้”

“หึ! ไหน อยากเห็นคนมีหัวใจไม่ใช่หัวใจธรรมดาด้วยนะใจผิดเพศ!”

ปานแก้วกำมือแน่นคำก็ผิดเพศสองคำก็ผิดเพศ ไม่ว่าเพศไหนก็มีหัวใจเหมือนกันไม่ใช่เหรอ หญิงสาวหยิบผ้าขนหนูก่อนลุกขึ้นจากอ่างเธอไม่สนว่าคนหน้าด้านอย่างไตรภพจะมองเห็นอะไรบ้างในร่างกายเธอ แต่ทว่าพอก้าวขาเร็วไปหน่อยร่างบางอรชรก็เซจะล้มลง เธอไม่ยอมทานอะไรมาหลายวันแล้วอาจเป็นผลทำให้ร่างกายตนอ่อนแอขนาดนี้

“ปานแก้ว?” ไตรภพรีบคว้าตัวหญิงสาวเมื่อเห็นเธอจะล้มลง ใบหน้าคมเข้มเกือบแนบชิดอีกฝ่ายสายตาดุดันในตอนนี้เปลี่ยนเป็นอ่อนลงให้เห็นอย่างชัดเจน เขาคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเขา มันคืออะไรกันแน่ในตอนแรกเขาหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นนารีรัตน์จนคิดอยากครอบครองเธอมาตอนนี้หัวใจเขาสั่นไหวแบบนี้กับปานแก้วงั้นเหรอ

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ปล่อย!”

“คนช่วยไม่คิดจะพูดขอบคุณบ้างเลยรึไง”

“สำหรับนายคำว่าขอบคุณคงไม่จำเป็น!” คนไม่สนโลกอย่างเขาอย่างนั้นหรือที่ต้องการคำขอบคุณจากคนอื่นบ้าชะมัด ไม่ตีหัวแตกก็บุญหัวแล้ว สายตาของไตรภพเหลือบไปเห็นฟองสบู่ที่ยังติดตามร่างกายของหญิงสาว เสียงถอนหายใจจึงดังออกมา

“ว้าย ทำอะไรปล่อยนะ” จู่ ๆ เขาก็ดันร่างเธอไปใต้ฝักบัวก่อนจะเปิดน้ำใส่ หญิงสาวผลักอกหนาให้ออกห่างเพราะตอนนี้ชายหนุ่มยังคงกอดเธอเอาไว้แต่ทว่ายิ่งผลักไสออกร่างหนาก็ยิ่งกอดกระชับเธอมากขึ้น