33 ตามง้อ?
@เช้าวันถัดมา
วันนี้พราวตะวันตื่นไปล้างแผลที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้า หลังจากนั้นก็ไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ห้างสรรพสินค้า พยายามซื้อเฉพาะของที่จำเป็นก่อนเพราะตอนนี้อะไรๆยังไม่แน่นอน
บางทีการอยู่คนเดียวก็ไม่ได้แย่เสมอไป อาจจะเหงาบ้าง รู้สึกว้าเหว่บ้าง แต่ก็ยังดีกว่าอยู่และคอยสร้างปัญหาไม่รู้จักจบจักสิ้น
แต่ในระหว่างที่พราวตะวันกำลังเดินออกมาจากร้านขายชุดชั้นใน ก็บังเอิญเจอดานิเอลยืนรออยู่หน้าร้านพร้อมลูกน้องอีกสามคน
“คุณดานิเอล!” เธอเบิกตากว้าง หัวใจเต้นโครมคราม
“รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำให้คนอื่นเดือดร้อน”
“คะ?” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้น สบตากับร่างสูง
“อย่าทำตัวเป็นเด็กขี้แย หนีออกจากบ้านแบบนี้ได้ไหม”
“พราวไม่ได้ขี้แย แต่พราวกำลังทำในสิ่งที่คุณต้องการ”
“แล้วเธอรู้หรอว่าตอนนี้ฉันต้องการอะไร” เขาเอ่ยเสียงดุ สายตาคมกริบจับจ้องใบหน้างามด้วยความโกรธ
“กะ...ก็คุณพูดตลอดว่าอยากให้พร
