38 ดักทำร้าย!
ปัง!
“กรี๊ดดด!!”
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดทำให้พราวตะวันกรีดร้องด้วยความตกใจ ทางด้านดานิเอลรีบเร่งความเร็วเพื่อให้พ้นจากจุดเปลี่ยวเพราะเขาไม่รู้ว่าคนพวกนั้นต้องการอะไร
แต่ยิ่งหนีเสียงปืนก็ดังตามไล่หลังเป็นระยะๆเหมือนต้องการให้เขาจอดข้างทาง ไม่แน่ใจว่าพวกมันดักปล้นหรือต้องการฆ่าเขากะเพราตะวัน
“พะ....พวกมันเป็นใครหรอคะ” พราวตะวันที่กลัวจนไม่ได้สติเอ่ยถามเสียงสั่น เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ร่างสูงตอบกลับเสียงเครียด ดวงตาคมกริบปรายตามองกระจกมองหลัง พวกมันก็ยังตามมาติดๆ “บัดซบเอ้ย! ฉันไม่ได้เอาปืนมาด้วยสิ”
ปัง!ปัง!ปัง!
“กรี๊ดดด!!! คะ...คุณดานิเอลโดนยิงตรงไหมคะ”
“ไม่! เธอก้มลงก่อนพราวตะวัน เผื่อพวกมันขึ้นมาประกบข้าง”
“แต่ว่าคุณ....”
“ฉันจะรีบขับออกไปจากจุดนี้ อีกไม่กี่กิโลก็จะถึงที่พักของเราแล้ว”
จบประโยคนั้นพราวตะวันรีบก้มตัวล
