13 กำจัดพราวตะวันให้ฉันสิ
กร๊อดด!!
ม่านมัสลินกำหมัดแน่นหลังเห็นภาพที่เดียร์น่าส่งมา หล่อนเริ่มเอะใจมาสักพักแล้วเพราะหลังๆแฟนหนุ่มเริ่มเปลี่ยนไป เขามีพฤติกรรมที่ชอบกลับบ้านเร็ว ทำให้ช่วงเวลาระหว่างหล่อนกับเขาน้อยลง
ทีแรกก็คิดว่างานหนัก ที่แท้ก็รีบกลับไปนอนกกอีตัวอยู่ที่บ้าน
เป็นแค่เด็กกำพร้าที่คุณเอดิสันเก็บมาเลี้ยง แต่ดันมักใหญ่ใฝ่สูง ไม่ดูกำพืดของตัวเอง!
“ทำอะไรอยู่ที่รัก” ลูคัสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาจากทางด้านหลัง ใช้มือโอกอดร่างของหล่อนพร้อมกับเกยคางลงบนหัวไหล่มน
แต่คำว่า ‘ที่รัก’ นั้นดันไม่ลื่นหูของอีกฝ่ายเท่าไหร่
“นั่งเล่น แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าที่รักสักที ได้ยินแล้วจะอ้วก!”
“ทำไมจะเรียกไม่ได้ เมื่อกี้ตอนอยู่บนเตียงเธอยังเรียกฉันว่าที่รักอยู่เลย”
“หุบปากนะไอ้ลูคัส!!”
“ไม่เอาน่าคนสวย เช้าๆแบบนี้อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิ” ลูคัสรั้งร่างบางเข้ามาแนบชิดมากขึ้น จนกระทั่งเห็นรูปท
