29 ไม่ลังเลที่จะเดินจากไป
“ฮึก....ฮื้อๆๆ”
เสียงร้องไห้ระงมดังมาจากศาลาริมน้ำ ร่างเล็กกำลังนั่งสะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เห็นภาพอดีตของตัวเองช่วงที่ยังอยู่กับแม่ บางวันก็ต้องอดมื้อกินมื้อเพราะถูกลุงขโมยเงินไป หนำซ้ำตัวเธอเองยังถูกลุงแท้ๆขโมยไปขายให้พวกคนรวยที่ไม่สามารถมีลูกได้ โชคดีที่แม่ของเธอไปตามกลับมาได้ทัน
ชีวิตที่ไม่มีพ่อกับแม่ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน แม้กระทั่งเพื่อนสนิทสักคนก็ยังไม่มี เพราะงั้นดานิเอลจึงเป็นโลกทั้งใบของเธอ แต่โลกที่เธออยู่นั้นกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานทั้งกายและใจ อ้อมแขนอันแสนอบอุ่นนั้นอยู่กับเธอได้แค่เสี้ยววินาที พอรุ่งเช้าเขาก็กลายเป็นอีกคน
ไม่รู้เลยว่าความสุขมันหายไปไหนหมด มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความมืดมน และมันก็ยิ่งตอกย้ำให้เธอจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ พอทุกคนในบ้านรู้เรื่องของเธอกับดานิเอล ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คงไ
