Buğlem Yaren Kara'dan
Elimde kahvemle birlikte bahçede oturuyordum. Pınar , cuma gününden sonraki tüm programları bu haftaya sıkıştırmıştı . Bugün oldukça yoğundu , minik civcivlerimle bile doğru düzgün iletişim kuramamıştım .
O günden sonra Buğra ’ yla hiç konuşmadım . Aramıştı , birkaç kez . Ama ben reddettim . Onunla konuşmak dahi istemiyordum . Evet , hafızasını kaybettiğini biliyordum . . . ama yeniden karşı karşıya gelme düşüncesi bile içimi sıkıştırıyordu .
Kahvemi bitirmiş , kalkmak üzereydim ki Can geldi .
Bu bir haftadan uzun sürede neler yaşanmıştı kim bilir . . .
Daha yeni yeni toparlanıyorduk . Ama o, hem benimle hem Buğra ’ yla uğraşmıştı . Hakkı ödenmezdi bu çocuğun .
Can koltuğa oturdu, derin bir nefes aldı . Yüzünde alışık olmadığım bir kararsızlık vardı . Normalde
