Buğlem Yaren Kara’dan
Buğra , hızla olduğu yerden fırlayıp yanıma koşmuştu .
Elleri omuzlarımdan tutup beni kendine çektiğinde , gözyaşlarım çoktan akmaya başlamıştı . Sessizce , çaresizce , onun kazağına sığınıyordu gözlerimden dökülenler . Sanki dünya durmuş , nefes alamıyordum . O ise bir an bile tereddüt etmeden beni kucağına aldı , koltuğa oturup sıkıca sarıldı.
"Buradayım ," dedi fısıltıyla.
"Sakin ol , tamam . . . buradayım ."
Titriyordum . Sadece ellerim değil , içi buz gibiydi . Kalbim öyle sert çarpıyordu ki , Buğra ’ nın göğsüne yaslanan başım bunu açıkça hissediyordu .
Sonra telefona uzandı , elleri hâlâ beni bırakmadan
Bora ağabeyi aradı .
Sesi kısa ve netti :
"Abi , hemen gelmen lazım ."
Masada açık kalan kutuya bir anlık bakış attım .
O kutu . . .
Yüreğimi a
