วันต่อมาสองหนุ่มไปช่วยงานในครัวตอนเช้าๆ เหมือนเดิม
“เมื่อคืนคุณฝันดีไหม”
กะพริบตาเร็วๆ
“ก็เหมือนทุกคืนค่ะ”
ได้ยินแค่นั้นป้าๆ ทุกคนรวมถึงพงศ์ก็หันมาหาพวกเขาตาโต
“น้องออง อู้กับ..?”
ป้าเฮือนถามอีกครั้งให้แน่ใจว่าเมื่อกี้ไม่ได้ฟังผิด
“เจ้า เขาฮู้แล้ว น้องบ่อจุ๊เปิ้นแล้ว”
ป้าๆ ก็เข้าใจ ยิ้มๆ กัน ก็ทำงานกันต่อเหมือนเดิม
พงศ์ก็กระซิบกับเพื่อน
“นี่คือสาเหตุที่เมื่อคืนไม่ได้น้ำใช่ไหมวะ”
เอซยิ้มกว้างให้เพื่อน
เออเนอะ ให้ทั้งตัวเองกับเพื่อนทนหิวน้ำแทบแย่แต่ตัวมันดันนอนยิ้มทั้งคืน เข้าใจแล้วว่าทำไม
....สาวยอมพูดด้วยแล้วนี่เอง
“วันนี้ทำอะไรกินกันเหรอครับ”
เอาละ พอสาวเจ้ายอมพูดด้วยแล้วมันไม่สนใจเพื่อนเลย ไม่ต้องการคนแปลแล้วนี่ พงศ์คิดขำๆ
“น้ำพริกข่า จี๋กุ๊กนึ่ง ชะอมนึ่ง ผัดผักกูดใส่แหนม แล้วก็ผักกาดจอกระดูกหมู คุณรู้จักบ้างไหม”
คู่สนทนาส่ายหน้า
ฉันหัวเราะเบาๆ
“ไว้เดี๋ยวก็ได
