sorry, I don't get it?
1143 Words
มื้อเย็นพวกเขาสองคนออกจากบ้านพักมาหาอะไรกินที่โรงครัว ใช่ พวกเขาเลือกจะเรียกว่าโรงครัวมากกว่าร้านอาหาร
บรรยากาศมันเหมือนร้านอาหารแค่ที่มีคนเอาอาหารมาเสิร์ฟตามที่สั่งไว้ก็เท่านั้น แต่ที่เหลือ ความสบายๆ การตกแต่งและการพูดคุยแบบเป็นกันเอง
พวกเขาชอบบรรยากาศทั้งหมดนี้
ระหว่างที่เดินมาโรงครัวก็ประทับใจกับการจัดไฟ เสาไฟตามทางเดินดูแข็งแรง ไฟก็สว่าง มีไฟดวงใหญ่เป็นเสาเตี้ยๆ ห่างกันประมาณสองเมตร แล้วยังมีไฟดวงเล็กเป็นก้านจิ๋วริมทางเดินที่เป็นหญ้าอยู่ระหว่างกลางเสาใหญ่ จัดวางได้สวยงาม
ไฟตรงน้ำพุก็มีการจัดไฟให้เห็นการไหลของน้ำ เห็นดอกไม้ กล้วยไม้ริมน้ำพุ
รวมกับบรรยากาศยามเย็นกลางเทือกเขา เป็นวิวที่ทำให้มื้อเย็นนี้อร่อยขึ้นกว่าเดิม
เย็นนี้พวกเขากินเซตน้ำพริกกับปลาทอด แนมด้วยผักลวกกับแคบหมู
ที่นี่จัดจานได้ดูดีน่ากินสุดๆ แถมความหอมนี้ก็ทำให้กระเพาะพวกเขาร้องโครกได้ทันทีเลย
“หืม อร่อยดี ปลาทอดนี่ก็อร่อยก้างเยอะไปหน่อยแต่ทอดกรอบกินได้หมด” เอซพูดยิ้มๆ
“เป็นปลาธรรมชาติ ตอนเลือกรีสอร์ทนี้เพราะเขาสนับสนุนอาชีพให้คนในชุมชนด้วย การหาวัตถุดิบทำอาหารพวกนี้ก็สร้างรายได้ให้ชาวบ้านด้วย”
เอซพยักหน้า มองไปที่เพื่อนใช้มือกินข้าวเหนียวเลยลองบ้าง
พงศ์ยิ้มขำ
“ล้างมือก่อนแล้วปั้นให้เป็นก้อน บิมาที่ให้กลม เวลาจะกินก็กดตรงกลางให้เหมือนช้อนแล้วค่อยตักขึ้น”
เอซลองทำตามแบบงกๆ เงิ่นๆ
ในขณะที่ผู้เข้าพักคนอื่นก็แอบชำเลืองมาที่ชายหนุ่มสองคนที่พูดกันเป็นภาษาอังกฤษ พ่นใส่กันเข้าใจกันอยู่สองคน
แล้วด้วยหน้าตาที่เข้าขั้นดีมากของทั้งคู่ทำให้สาววายจำนวนไม่น้อยหวีดกันว่าเป็นคู่รักที่มาเที่ยวกัน แอบยิ้มมองอยู่ไกลๆ
เมื่อได้รับมอบรังสีม่วงอมชมพูๆ มาแต่ไกลสองหนุ่มก็รู้สึกตัวแล้ว
จากนั้นก็เริ่มโซ้ยกันไม่หยุดจะได้รีบกลับห้อง
ตอนนั้นป้าเฮือนที่เอาเซตน้ำพริกมาให้โต๊ะที่มาใหม่ก็เดินมาหาพวกเขา
“คุณพงศ์ พรุ่งนี้ป้าจะทำปูอ่อง สนใจก่อเจ้า” ป้ายิ้มใจดี
“สนขนาดครับ ป้าฮ้องผมพงศ์บ่าดายก่อได้ครับ”
“โอ๊ะอู้เมืองได้ตวย” เธอหัวเราะถูกใจ
“ครับป้า ผมคนเจียงใหม่เหมือนกั๋น ต๋ำหมู่นี้มีอะหยังหื้อยะพ่อง ผมปาเปื้อนฝรั่งมาแอ่วโตย มันไค่แอ่วดอยครับ” พงศ์หัวเราะ
/ครับป้า แถวนี้มีกิจกรรมอะไรให้ทำบ้าง ผมพาเพื่อนมา เขาอยากเดินป่าครับ/
“น้องอองบ่าได้เล่าหื้อฟังน่อ” เหมือนเธอคุยกับตัวเอง ก่อนจะยิ้มตอบ
“ถ้าจะเตวดอยไปผ่อสัตว์ป่าเก็บผักจะมีคนปาไป บอกป้าได้เดวจะบอกเปิ้นหื้อ มีกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ริมลำธารตางลุ่ม ถ้าอยากชิลๆ หน่อยบ้านต้นไม้ริมลำธารก่อมี กอว่าเปลข้างลำธารเลยก่อมี ปิ๊กดอยมาอิ๊ดๆ ไค่มาผ่อป้าแป๋งกะเข้าก่อได้”
ป้าเฮือนตอบยิ้มแย้มเชิญชวนให้ไปทำกิจกรรมนู้นนี่
/ถ้าจะไปเดินป่าเก็บผักก็จะมีคนพาไป บอกป้าได้ มีกิจกรรมที่ลำธารด้านล่าง.. กลับจากเดินป่ามาเหนื่อยๆ ถ้าอยากมาดูป้าทำอาหารก็ได้/
พงศ์ขอแปลให้เอซฟัง เอซตาวาวเมื่อได้ยินว่าเดินป่า
พงศ์เลยตอบป้าเฮือน
“วันพูกหมู่ผมไปเอ่วดอยได้ก่อครับ ปิ๊กมาก้อยขอไปผ่อป้ายะกิ๋น”
/พรุ่งนี้พวกผมไปเดินป่าได้ไหมครับ กลับมาค่อยขอไปดูป้าทำของกิน/
ป้าเฮือนยิ้ม
“ได้ก่ะลูก เอ่วดอยมะเจ๊าเน้อ ลุกเจ้าได้แม่นก่อ ถ้าไปขวายจะหันแมงอะหยังน้อยกว่าหนา”
/ได้สิจ๊ะ เดินป่าช่วงเช้า ตื่นไหวใช่ไหม ถ้าไปสายจะเห็นอะไรน้อยกว่านะ/
“ได้ครับ ลุกเจ๊าได้ครับ” /ตื่นไหวครับ/
“ได้ พูกป้าหื้อหลานป้า อายุปอๆ กับหมู่ลูกเลย จื่อบอย ปาแอ่ว มันจะเอาปื๋นไปโตยบ่าถ้าดีกั๋วเน้อ ปื๋นมันขึ้นทะเบียนถูกกฎหมาย สักตีสี่น่อ ป้าจะหื้อมันรอที่หน้าเฮือนใหญ่”
/ได้ พรุ่งนี้ป้าให้หลานป้า ชื่อบอย พาเดินเที่ยว เขาจะเอาปืนไปด้วยไม่ต้องกลัวนะ ปืนขึ้นทะเบียนถูกกฎหมายแล้ว สักตีสี่เนอะ ป้าจะให้เขาไปรอหน้าเรือนใหญ่/
พงศ์พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม
“ได้ครับ ขอบคุณป้าครับ”
“โอ๊ย บ่าเป๋นหยังๆ ลูก มาป้าก่อไค่หื้อม่วนกั๋น” ป้ายิ้มใจดีแล้วเดินกลับครัว
/ไม่เป็นไรเลยลูก มาเที่ยวป้าก็อยากให้สนุกกันมากๆ /
พงศ์เริ่มแปลให้เอซฟังอีกรอบ แววตาหนุ่มนอร์เวย์เป็นประกาย
พอกินข้าวเสร็จพวกเขาก็เดินออกมาจากโรงครัว เดี๋ยวจะมีคนมาเก็บถาดให้
มาถึงหน้าโรงครัวก็ได้เจอกับสาวสวยคนนั้น
“คุณพงศ์ ใช่ไหมคะ” ปากอิ่มสวยพูดเรียบเหมือนเคย
“ครับ คุณ..?”
“ขอโทษค่ะ ฉันชื่อละออง ป้าเฮือนให้มาบอกว่าถ้าจะไปเดินป่าให้ใส่เสื้อผ้ารัดกุมหน่อยเดี๋ยวกิ่งไม้จะเกี่ยวเป็นแผล นี่เป็นหมวกโหม่ง ปลอกแขนกับถุงเท้า สวมก่อนไปเดินป่านะคะ”
“ข้างในหรือนอกเสื้อครับ” เอซถามเป็นภาษาอังกฤษ
เป็นอย่างที่คาด สาวเหนือมองผ่านทำเหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูด
แต่พอเพื่อนเขาถามบ้าง
“แล้วแต่คุณเลยค่ะ แต่ของทั้งหมดไม่ต้องคืนนะคะ เป็นบริการส่วนของการเดินป่า”
“ขอบคุณครับ” พงศ์ตอบไป เหล่มองปฏิกิริยาของเพื่อน
เอซดูสับสนปนไม่สบอารมณ์
พอเธอขอตัวหันหลังเดินกลับเอซก็เดินไปดักหน้าเธอไว้
“คุณมีปัญหาอะไรกับผมรึเปล่า”
เธอเลี่ยงสายตาเอซตอบกลับ
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ”
เอซขมวดคิ้ว เขาพอเข้าใจว่าเธอพูดว่าอะไร แต่มันจริงเหรอ?
“คุณ ไม่ชอบ ผม ทำไม”
เอซชี้เธอ ชี้ตัวเอง ทำแขนรูปกากบาทแล้วแบมือออกสองข้าง ทำท่าไม่เข้าใจ
สาวเหนือยังมีสีหน้าเรียบเฉย
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด ถ้าฉันทำอะไรให้ไม่พอใจก็ขอโทษด้วย ขอตัวนะคะ” แล้วเธอก็เดินไปเลย
- Writer
