ผู้หญิงใจแข็ง ถ้าชอบจริงต้องตื้อ!

825 Words

ฉันยิ้มรับแล้วเดินจากมา ไม่ได้สนใจฝรั่งตัวโตที่มองฉันไม่หยุดเลยสักนิด เห็นสองคนนั้นคุยอะไรกันสักอย่าง คุณพงศ์ตบบ่าเพื่อนเป็นเชิงให้ทำใจ ฉันถึงได้รู้ว่าเขาคุยเรื่องอะไรตอนที่ดวงตาสีฟ้าเข้มนั้นมองมาทางตัวเอง เอาจริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ดูแย่อะไรเท่าไร ร่างกายสูงใหญ่แบบชาวตะวันตก ผิวขาว ผมสีน้ำตาลที่ยาวแล้วรวบไว้ตำแหน่งเดียวกับ Aquaman ใบหน้าหล่อๆ แล้วเอกลักษณ์ที่ทำให้สะดุดตาที่สุดก็คงไม่พ้นดวงตาสีมหาสมุทรลึกล้ำ ทุกครั้งที่เสียงทุ้มนุ่มๆ ผ่านริมฝีปากหนาสีสดคงทำให้สาวๆ บิดม้วนได้ แต่มันไม่มีผลอะไรกับฉันหรอก อืม! ฉันโทรติดต่อรถจากลุงเรืองที่ทำข้อตกลงกันไว้ว่าแกจะรับงานจากรีสอร์ทให้ด้วย โอเค ไกด์ได้แล้ว รถได้แล้ว ส่งข้อความบอกเวลาไปให้น้ำหวานแล้ว พรุ่งนี้น้องจะมาที่นี่พร้อมรถลุงเรืองสักเก้าโมงครึ่งเผื่อเวลาเดินทางอีกครึ่งชั่วโมง การเดินทางแถบชนบทเราจะไม่ขับรถเร็วกันมาก อีกอย่างอยากให้นักท่องเที่ยวชมบรรยากาศสบายๆ ของป่าเขา ทิวทัศน์ด้วย ฉันยังชอบเลย โดยเฉพาะลมเย็นๆ ตอนนั่งกระบะหลังรถ คิดแล้วอดอมยิ้มไม่ไหว ....โดยที่ไม่รู้เลยว่าดวงตาสีมหาสมุทรน้ำลึกที่นึกถึงไปกำลังมองมาแล้วยิ้มตามออกมาอย่างอดไม่ได้เช่นกัน... สองหนุ่มนั่งกินอาหารกันต่อ พอได้ลองชิมพิซซาคำแรกก็ต้องตาโต “อร่อยโคตร” เอซถึงกับสบถ พงศ์พยักหน้า แล้วงับคำที่สองต่อทันที มันเป็นรสชาติที่ละมุน นวลๆ เผ็ดปลายๆ แล้วก็หอมมากๆ เอซกินพิซซาหมดชิ้นแล้วต่อด้วยสลัดทูน่า แล้วก็ต้องยิ้มกว้างอย่างพอใจ “อร่อยมาก” ครั้งนี้เป็นพงศ์ที่พูดแทนใจเพื่อน “พิซซาแป้งบางกรอบแต่สัมผัสไม่คุ้น คิดว่าทำแป้งกับซอสเอง แล้วหน้าก็ให้เยอะมากก ชีสหอมยืดสุดๆ” เอซพ่นยาวเหยียด “ใจเย็น คุณละอองเขาไม่ได้อยู่ฟังแกชมเขาหรอกน่า” พงศ์หยุดเพื่อน แต่ประโยคนั้นก้ทำให้เอซแทบหมดความอยากอาหาร เขาหยิบแก้วน้ำมาดื่ม ถอนหายใจยาวๆ อีกที “ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แกรู้ใช่ไหม” พงศ์พยักหน้า “อาจจะแค่รู้สึกถูกต้อนหรือไม่ได้รับความสำคัญรึเปล่า ปกติแกเป็นที่ต้อนรับเสมอนี่” เพื่อนออกความเห็น เอซยักไหล่ “ไม่รู้สิ รู้แค่เห็นยิ้มหวานๆ ที่เธอยิ้มให้คนอื่นแล้วมันหงุดหงิด” พูดแล้วเอซก็หยิบพิซซามากัดอีกชิ้น สองหนุ่มคุยกันต่อเรื่องเดินป่า คิดว่าจะไปพรุ่งนี้ ตอนเช้าไปเที่ยวสวนอกไม้ แล้วกลับมาเตรียมตัวหาพักผ่อน อะไรกิน แล้วเข้าป่าตอนดึกๆ ตกลงกันได้ก็จะไปบอกป้าเฮือน แต่มองหาก็เห็นแต่ละอองที่มาเก็บจานไปล้าง ก่อนนั้นก็หยุดคุยกับลูกค้าที่เดินออกไปด้วย เธอยิ้ม หัวเราะ ดูน่ารักและมีเสน่ห์มากในสายตาเอซ ยิ่งสายๆ นี้มีแสงแดดกระทบใบหน้าขาวนวลยิ่งสวย พงศ์มองเพื่อนที่มองสาวตาค้างไปแล้ว ในใจก็คิด ‘จัดการหัวใจตัวเองเองแล้วกันนะเพื่อน’ ครั้งนี้เอซอยากเป็นคนคุยกับเธอเอง เลยขอให้พงศ์เป็นคนสอน พอสบโอกาสเธอกลับมาเช็ดโต๊ะก็เดินไปใกล้ กระแอมเบาๆ เป็นสัญญาณ “ขอโทษครับ” คำนี้เขาออกเสียงได้ดีทีเดียว... ละอองคิด เธอหันไปหาเขา “คะ?” “เดินป่า พรุ่งนี้ กลางคืน” สาวเหนือกดริมฝีปากกลบรอยยิ้มให้หายไป เธอเข้าใจว่าเขาจะสื่อว่าอะไร ว่าจะแกล้งอยู่ แต่ก็นะ สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้ดวงตาสีฟ้าเข้มที่ดูตั้งใจเอามากๆ นั้น “ค่ะ เข้าใจแล้ว จะบอกป้าเฮือนให้นะคะ” ละอองพูดแล้วก้มตัวผ่านคนแก่กว่าจะกลับครัว “เดี๋ยวๆ ครับ” เอซขวางไว้ด้วยร่างกายสูงใหญ่ของเขา “ผม จะ ฝึกพูดไทย” “สอนผม นะ” “ไม่ใช่ธุระค่ะ” เธอส่ายหน้า “ผมไม่เข้าใจ” เขาพูดแปร่งๆ คำศัพท์ภาษาไทยในคลังใกล้หมดแล้ว “ไม่ค่ะ” “ได้โปรด” “ให้เพื่อนคุณสอนสิคะ” “เดี๋ยวมันก็กลับแล้ว” “ไม่เข้าใจค่ะ ยังไงฉันจะขอให้บอยสอนแล้วกัน ขอโทษค่ะ” ว่าแล้วก็ขอตัวแล้วเดินกลับ พงศ์ตบบ่าเพื่อน “ผู้หญิงใจแข็ง ถ้าชอบจริงต้องตื้อ ทำได้ไหมล่ะ” เอซนิ่ง เขายังไม่รู้เลยว่าชอบเธอจริงไหม ยังมีเวลาอยู่ เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับสาวเหนือคนสวยคนนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more