“สวัสดีมะเจ๊าครับป้าเฮือน” (อรุณสวัสดิ์ครับป้า)
“ว่าใดอ้าย”
ป้าเฮือนยิ้มแล้วมองไปทางฝรั่งตัวโตด้านหลังเพื่อนที่ยกมือไหว้ได้สวยพอๆ กับคนไทยเลย
“วันนี้ป้ายะหยังกิ๋นครับ มีอะหยังหื้อผมเขาจ้วยก่อ”
(วันนี้ทำอะไรกินเหรอครับ มีอะไรให้พวกผมช่วยไหม)
“อื้อ วันนี้ป้าเขาแป๋งยำดอกแค (ยงัม ดอก แค) กับวันนี้มีผำ ป้าเขาว่าจะคั่วโตย”
“โห ผำ ผมเกยได้งินแต่บ่าเกยกิ๋น ท่าจะลำแตะครับ”
(เคยได้ยินแต่ไม่เคยกินเลยครับ)
ป้าเฮือนยิ้ม
“เดวลุงรัลกับบอยไปซ้อนผำ ขวายแหมหน่อย”
(ลุงกับบอยจะไปซ้อนผำ รอสายๆ หน่อยก็มาแล้ว)
“เฮือน เขียงอันหนาๆ มีไหนนั่น” แม่ใหญ่ตะโกนถาม
ป้าเฮือนจึงต้องผละจากสองหนุ่มไป แต่ก่อนไปก็ทิ้งคำพูดไว้
“หนุ่มบอกเปื้อน น้องอองมีในหั้น” ป้ายิ้มแล้วเดินไปหาเขียงให้แม่ใหญ่
คุณพงศ์หันขวับตามมือ คนตัวโตก็หันมองตามเพื่อน
ฉันยิ้มให้สองคนบางๆ แล้วเดินเข้าไปหา
“น้ำขิงไหมคะ อากาศเช้านี้เย
