หลังจากนั้นก็พูดคุยกันต่อได้ไม่นานลุงรัลกับบอยก็เดินแบกกระสอบผ้าที่ดูสะอาดมากมาคนละกระสอบ แต่ละกระสอบบรรจุมาประมาณหนึ่งส่วนสามของปริมาตรที่จุได้เท่านั้น
“ตั๋ว เปิ้นเอามาเต้าอี้เน้อ” ลุงรัลพูดกับป้าเฮือน
(คุณ ผมเอามาเท่านี้นะ)
“อืม ปอล่ากะ” (อืม ก็พอแล้วแหละ)
“เอ้าหนุ่ม มาจ่วยป้าเขายะกิ๋นแหมละก๋า” ลุงรัลหันมาทักสองหนุ่ม
(สองหนุ่มมาช่วยป้าทำมื้อเช้าอีกแล้วเหรอ)
“ครับลุง” พงศ์ตอบแล้วหันไปทักทายบอย
“เป๋นใด” (เป็นไงบ้าง)
“เออ ดี ไค่ไปผ่อก่อ ถ้าว่างจะปาไปผ่อตี้เก็บผำ เตวไปบ่าเมิน” บอยชักชวน
(อยากไปดูไหม ถ้าว่างจะพาไปดูแหล่งน้ำที่เก็บผำ เดินไปไม่นานหรอก)
พงศ์พยักหน้า หันไปบอกเอซ ก่อนเอซจะพยักหน้าสำทับอีกคน
ป้าๆ ที่เก็บกวาดเศษเปลือกหอมกระเทียมหลังทำกับข้าวเสร็จก็ยิ้มๆ กัน
บรรยากาศการทำอาหารทุกเช้าดูสดใสเบิกบานขึ้นเมื่อมีหนุ่มๆ หล่อๆ มาแวะเวียนได้อย่างน่าเอ็นดูดีนัก
ป้าอร คุณแม่ละ
