ฉันวางจานไข่เจียวจานหนึ่งกลางวง อีกจานวางใกล้ๆ ฝรั่งตัวโต ก่อนจะได้รับสายตามีคำถามกลับมา
“ไข่เจียวผำค่ะ อาหารอย่างอื่นรสค่อนข้างจัดคุณอาจจะไม่คุ้นลิ้น”
“เป็นห่วงผม?” คำคีย์เวิร์ดนั้นมาพร้อมรอยยิ้มรู้ทัน
...อุตส่าห์เลี่ยงคำนั้นแล้วนะ
“การดูแลแขกเป็นหน้าที่ของเจ้าบ้านนี่ค่ะ”
มือที่ล้างตอนล้างแอปเปิ้ลแล้วของฉันหยิบข้าวเหนียวมาก้อนหนึ่งแล้วเริ่มกินข้าวเช้าในช่วงสายของวัน
....จะให้เขาได้ใจไม่ได้หรอก
“สีของผำหลังจากปรุงสุกแล้วแปลกดีนะครับ”
สีของผำจะดูออกเขียวขี้ม้า จากตอนแรกที่เขียวสดใส
เขาตักคั่วผำเข้าปาก ทำหน้าเหมือนกำลังวิเคราะห์รสชาติอยู่ในห้องอาหารหรูๆ
ฉันตักกินบ้าง อืม ..รสจัดอยู่นะ เลยเงยมองคนข้างๆ ไม่รู้ว่าเขาจะชอบไหม
“อร่อยดีครับ เผ็ดหน่อยๆ ส่วนรสสัมผัสก็ ..สากๆ ลิ้น แล้วก็แตกเป๊าะในปากเหมือนไข่กุ้ง อร่อยแบบแปลกๆ แต่อร่อย”
เขายิ้มให้แล้วตักกินต่อเรื่อยๆ ทุกเมนูที่ทำจากผ
