หลังจากเอซได้ป้อนข้าวต้มให้ละอองแล้วก็ให้เธอพักผ่อนต่อ พอกลับมาที่ครัวพร้อมกับพงศ์ก็เจอเข้ากับป้าเฮือนที่พอจะปลีกตัวมาดูละออง
“น้องอองเป๋นใดพ่องอ้าย”
เป็นพงศ์ที่ตอบกลับไป
“กิ๋นเข้ากิ๋นน้ำแล้วครับ ป้าบ่าต้องห่วง กำลังนั่งอ่านหนังสือรอต๊องลงอยู่”
(กินข้าวแล้วครับป้าไม่ต้องห่วง ตอนนี้อ่านหนังสือรอท้องลงอยู่ครับ)
“น้องกิ๋นคนเดวได้ก๋า”
(ละอองกินข้าวเองได้ใช่ไหม)
“เอ่อ..” คราวนี้สองหนุ่มหันมามองหน้ากัน ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องแต่พอเพื่อนหันมามองหน้าก็มองมันกลับว่า ‘มีอะไร’
“หนุ่มเปื้อนอ้ายป้อนกา” น้ำเสียงหญิงวัยกลางคนยังดูปกติ
“คะ ครับ แต่บ่าได้ลวนลามเลยหนาครับ”
ป้าเฮือนยิ้มมีเมตตา
“ถ้าบ่าโดนน้องอองแตงก่อถือว่าเจ้าตัวเปิ้นเต๋มใจ๋แล้ว”
“หา? แตง?” (แทง)
“ห้องน้องอองมีมีดดาบปะเลอะ ป้าถึงว่ากลั๋วจะโดนไล่ออกมาน่ากะ”
พงศ์กลืนน้ำลายเอื้อก
“มันออกมาอย่างเก่าครับ บ่าเป๋นหยังสักอย่าง”
