ประทัดสัมผัสใจ(?)

1232 Words

เอซที่ยืนมองละอองตาลอยเพียงไม่กี่วิก็โดนเด็กผู้ชายที่วิ่งเล่นกันมาด้านหลังกระแทกใส่ แต่ด้วยความต่างกันของขนาดตัวทำให้เด็กน้อยเป็นฝ่ายล้มลงแทน “ระวัง!” เอซตะโกนให้เด็กคนนั้นระวังเพราะล้มไปจะโดนถังน้ำมัน มือใหญ่คว้าตัวเด็กไว้ก่อนที่จะชนถังน้ำมันคว่ำ ละอองรีบหันกลับมาดู “ฟลุ๊ค เจ็บไหนก่อน้อง” “บ่อเจ็บครับ ผมบ่าหัน” ละอองส่ายหน้าเป็นเชิงไม่เป็นไรก่อนจะปล่อยเด็กคนนั้นไปวิ่งเล่นต่อพร้อมกำชับให้เล่นกันระวังกว่านี้ เมื่อเห็นว่าเด็กไม่เป็นไรก็หันมาหาพ่อหนุ่มฝรั่งร่างโต “คุณเจ็บตรงไหนไหม” เอซพอเข้าใจ เขาส่ายหน้ายิ้มบางๆ “ผมโอเค” เธอพยักหน้ารับ ทั้งสองคนหันกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองตามเดิม “น้องออง อ้ายฝรั่งนี่แฟนกาลูก ป้านึกว่าน้องอองจะมักกับอ้ายปิง” ป้าข้างบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นขณะเดินมารับของกิน ละอองยิ้ม “บ่อแม่นแฟนเจ้า แขกของรีสอร์ทย่ะ อ้ายปิงเป๋นอ้ายน้องหนา” (ไม่ใช่แฟนค่ะ เป็นแขกที่มาพักที่รีสอร์ท พี่ปิงเป็นพี่ชายค่ะ) เอซมองไปที่เพื่อน พงศ์เลยรีบเข้ามากระซิบ พอได้ยินเท่านั้นเอซก็ยิ้มกริ่มปนขุ่นๆ เอาเถอะ ยังไม่ได้จีบด้วยซ้ำ ไว้รอเขาทำให้เธอรับรักได้ก่อนเถอะ ป้าคนนั้นพอได้ยินแบบนั้นก็เดินผละไปพร้อมเฟรนช์ฟรายส์หนึ่งถ้วย โรงทานของรีสอร์ทเสร็จในเวลาไม่นานเพราะของหมด เวลาตอนนั้นก็ใกล้จะเย็นแล้ว สองหนุ่มที่หลังจากเดินป่ากลับมาไม่มีอะไรตกถึงท้องก็มองหาของกิน “คุณพงศ์คะ เย็นแล้วน่าจะหิวกัน ฉันแบ่งของกินเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้รองท้อง ทางนี้ค่ะ” พงศ์หันไปแปลให้เพื่อนเร็วๆ พอจบคำเขามันก็ฉีกยิ้มละมุนตามหลังสาวเจ้าเลย ผู้ชายตัวโตสองคนเดินตามผู้หญิงตัวเล็กๆ มาที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้านใครสักคน เธอผายมือเป็นเชิงให้พวกเขานั่งลงอย่างสุภาพ บนโต๊ะหินอ่อนมีไก่ทอดถ้วยใหญ่ ผัดไทยพร้อมเครื่องปรุงเป็นซองๆ เฟรนช์ฟรายส์ราดชีสและน้ำสมุนไพรอีกสองแก้ว “แก้วนี้เป็นน้ำเสาวรส อีกแก้วเป็นน้ำใบเตยค่ะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณชอบอะไร แต่ในใบข้อมูลอาหารไม่แพ้อะไร เลยเลือกมาแบบสุ่มๆ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” “ไม่เป็นไรเลยครับ คุณแบ่งอาหารไว้ให้ก็ดีมากแล้ว พวกผมกินอะไรก็ได้ ยิ่งเจ้าเอซนี่กินง่ายมากเลยครับ” พงศ์รีบตอบ แอบเพิ่มคะแนนให้เพื่อนแบบใจดีสุดๆ ละอองได้ยินแบบนั้นก็เม้มริมฝีปากกลั้นยิ้มขำไว้แบบเนียนๆ “แบบนั้นก็ดีแล้วค่ะ งั้นเชิญกันได้เลยนะคะ มีอะไรเรียกฉันได้ ฉันอยู่ข้างในค่ะ” เห็นร่างบางจะลุกไป เอซรีบกระตุกเสื้อเพื่อน พงศ์รับไม้ต่อ “เอ่อ คุณละอองนั่งคุยเป็นเพื่อนพวกเราหน่อยได้ไหมครับ” ละอองมองรอบๆ “ถึงคนจะน้อยแล้ว แต่ถ้ามีคนเห็นฉันนั่งคุยกับผู้ชายสองคนคงจะไม่ดี ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ป้าเฮือนให้ฉันนำเที่ยวงานปอยหลวง มีอะไรอยากถามค่อยเป็นเวลานั้นได้ ขอตัวก่อนนะคะ” ลับหลังละอองไปพงศ์รีบแปลให้เพื่อนแบบรัวๆ รอยยิ้มสมใจประดับบนใบหน้าหล่อๆ ....จะได้อยู่กับเธอสักที... คิดได้แล้วเอซกับพงศ์ก็รีบโซ้ยอาหารมื้อนั้นเรียบ ล้างมือให้สะอาดด้วยสายยางแถวๆ นั้น ก่อนที่พงศ์จะเป็นคนไปเรียกละอองให้ออกมาจากบ้านพัก (ของใครไม่รู้) จากนั้นละอองก็พาสองหนุ่มเที่ยวเวลาหัวค่ำมืดสลัว อากาศเย็นสบาย โดยที่พงศ์พยายามทำตัวเองให้จืดจางที่สุด ดูโมเม้นต์ของเพื่อนกับสาวที่ชอบยิ้มๆ รู้ได้ไงเหรอว่าเอซชอบไปแล้ว ดูหน้ามันตอนที่สาวเจ้าเจอผู้ชายคนนั้นเมื่อตอนบ่าย แล้วก็ดูตอนที่เธอปฏิเสธพร้อมรับถ้วยอาหารจากมือมันน่ะสิ ยิ้มกว้างยังกับลานบิน เพื่อนเขาไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่ากำลังยิ้มอยู่ น่าจะไม่รอดแล้วหัวใจเพื่อนเขา ยิ่งพอมาเดินเที่ยวเล่นประทัดกัน เพ้อยิ้มกับสาวซะขนาดนั้น “ทำแบบนี้ จุดตรงปลาย” ละอองชี้ปลายไฟเย็นประกอบ เอซพยักหน้า จุดไฟตรงปลาย พอจุดติดไฟก็กระจายเป็นรัศมีสวยงาม “ว้าวว สวย” ละอองยิ้มมองฝรั่งตัวโตตื่นเต้นกับแค่ประทัดไฟเย็น ตาบื้อ.. พอเล่นไฟเย็นหมดก็เป็นทีของก้นหอย “จุดปลายเหมือนเดิม ตรงนี้ แต่ต้องรีบปล่อย” ครั้งนี้พงศ์ต้องแปลให้ เอซฟังเข้าใจแล้วจุดโยนออกไปที่ที่ว่าง ประกายไฟฟู่ออกจากปลายประทัดขนาดเล็กที่เคลื่อนที่เป็นวงกลม ดวงตาที่ฟ้าเข้มเบิกขึ้นเล็กน้อยดูตื่นตาตื่นใจ “เหลืออีกสองอย่างค่ะ เราจะเล่นพลุก่อนแล้วจบด้วยโอ่ง เสร็จแล้วจะพาไปกินหมึกย่าง” พงศ์แปลให้เพื่อนที่ตาไม่ได้มองเขาเลย มองหน้าสวยๆ ของสาวเหนืออย่างเดียวเลย “จุดปลายเหมือนเดิมค่ะเสร็จแล้วชูขึ้นฟ้า แบบนี้” ละอองจุดประทัดแล้วชูขึ้นฟ้า สักพักก็มีประกายไฟพุ่งพร้อมเสียง ฟุ่บบ!!! เป็นจังหวะ เอซมองเสี้ยวหน้านวลที่มีแสงไฟสะท้อนเป็นครั้งคราว ...น่าหลงใหล “ลองไหม” มือบางยื่นประทัดให้เขาถือบ้าง เพราะมันเหลืออยู่ไม้เดียวเลยต้องแบ่งกันถือ ด้านเอซที่รับประทัดจากละออง ทำให้มือขอทั้งคู่สัมผัสกันโดยบังเอิญ ดวงตาสองสีสบกันช้าๆ ฉากหลังเป็นสีจากหลอดไฟของคณะซอ แค่เสี้ยววินาทีแต่เอซรู้สึกเหมือนเป็นชั่วโมง ตาคนเราน่ามองได้ขนาดนี้เลยเหรอ.. ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะเป็นคนดึงมือออกช้าๆ เรียกสติของอีกคนไปด้วย “ขอโทษครับ” เอซพูดเบาๆ ละอองส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงไม่เป็นไร พอประทัดหมด สามคนก็ตกลงกันว่าจะเก็บ ‘โอ่ง’ ไว้เล่นที่รีสอร์ท จากนั้นละอองก็พาสองหนุ่มมาฟังซอ “ฟังรู้เรื่องไหม” ละอองหันไปพูดกับคนตัวโต เขาพอเข้าใจว่าเธอพูดอะไร “ไม่เลย แต่ผมจะเรียนรู้ แล้วถ้าคุณเป็นคนสอนให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” ....ใครหวังอะไรกับคุณไม่ทราบ... ละอองคิดในใจขำๆ ฝรั่งตัวโตคนนี้ก็ดูบ๊องๆ ...น่ารักดี... มาอัพแล้วค่ะ เมื่อวานโดนบล็อกไปวันหนึ่งเลยมาอัพไม่ได้ต้องขออภัย เคยใจแข็งกับอะไรมากๆแล้วเหมือจะใจอ่อนเป็นพักๆกับความน่ารักของมันไหมคะ สำหรับเราก็เป็นเจ้าไบโอ กระตุ่ยตัวกลมของเรานี่แหละ กัดสายไฟพังไปไม่รู้กี่เส้น ตอนแรกโกรธอยู่แต่คิดอีกที ดีแค่ไหนที่ไฟฟ้าไม่ช๊อตเจ้าอ้วน แค่เจ้าตัวกระโดดผึ่งพุงเรากับแม่ก็ยิ้มแล้ววว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more