สองวันต่อมา….
บ้านเช่าA…
08:00น.
ขวัญเอย กมลวรรณ….
พรึบ
“น้องเอยคะ”ฉันที่ก้มหน้าก้มตาเดินออกมาจากบ้านเช่าเพื่อจะไปมหาลัยก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงทุ้มนุ่มละมุนของผู้ชายที่คุ้นหูฉันเอ่ยเรียกฉันอยู่ตรงด้านหน้าบ้านเช่า
“พี่คีรี…”ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับพี่คีรีที่เข้ายืนยิ้มแฉ่งให้ฉันอย่างอบอุ่นแบบที่เขายิ้มให้ฉันเป็นประจำ เขามารอรับฉันเหมือนทุกครั้งแต่เขาคงจะลืมช่วงสองวันที่เขาหายไป เขาไม่ได้มารับฉันและไม่โทรมาหาฉันเลย
เพราะแฟนเขามาหนิเนอะ…เขาคงจะให้เวลาแฟนเขาที่เขารัก มากกว่าแฟนกำมะลอที่เขาไม่ได้รักอย่างฉัน
“น้องเอย^_^”พี่คีรีเรียกฉันเสียงหวานนุ่มพร้อมกับเดินตรงดิ่งเข้ามาหาฉัน
“พี่คีรีคะ…”แต่ฉันกลับขยับถอยหลังหนีพี่คีรีอย่างออกนอกหน้าว่าฉันรู้สึกรังเกียจเขาได้อย่างชัดเจน
“ครับ..?”พี่คีรีมองการกระทำของฉันและเอ่ยขานรับฉันด้วยใบหน้าที่สงสัย
“เอยมีอะไรจะบอกพี่คีรีค่ะ…”ฉันเอ่ยเสียงเข้มพลา
