เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นสองชั่วโมง
โรมแรมWหรูระดับห้าดาวใจกลางเมือง
ชั้นที่8
โซนพนักงานของโรงแรม
ขวัญเอย กมลวรรรณ…..
พรึบ
“นี่ขวัญเอยเพื่อนแป้งค่ะ….”ถุงแป้งเพื่อนจากมหาลัยที่เรียนคณะเดียวกับฉันเอ่ยบอกผู้หญิงวัยกลางคนที่เเต่งชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าของโรงแรมแห่งนี้ด้วยถ้อยคำและน้ำเสียงสุภาพ ฉันจึงยกมือไหว้ผู้หญิงคนนั้นตามมารยาท
“อืม….”หญิงวัยกลางคนยกมือรับไหว้ฉันพลางมองหน้าฉันอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัว ฉันก็ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความเกร็งพลางหันไปมองหน้าถุงแป้งอย่างหวาดกลัว เธอก็ทำเพียงแค่ยิ้มอ่อนให้ฉัน
ที่จริงฉันไม่ค่อยสนิทกับเธอด้วยซ้ำไปหรอก เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยรวยน่ะ แต่เธอเรียนเก่งจนได้เป็นเด็กนักเรียนทุน ฉันที่กำลังมองหางานอยู่ จึงเข้าไปคุยทำความรู้จักกับเธอและบอกถึงจุดประสงค์ของตัวเองว่าฉันอยากหางานสบายๆที่ไม่เหนื่อยไม่ต้องตากแดดทำน่ะ ถุงเเป้งก็เลยชวนฉันมาที่นี้ โรงแร
