บ้านเช่าA
ห้องนั่งเล่น
เคนโซ คิณภพ….
22:30น.
พรึบ
“พี่เคน…เป็นอะไรหรือเปล่าคะ…มองพี่ดูกระสับกระส่ายเดินไปเดินมาอย่างคนที่มีเรื่องร้อนรุ่มกลุ้มใจอยู่อย่างงั้นแหละ…?”เสียงสงสัยของมีนาที่เธอนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องนั่งเล่นเอ่ยถามผม
ผมที่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตูของบ้านตั้งแต่สองทุ่มจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้วด้วยความเป็นห่วงพี่ขวัญเอยทำให้ผมนั่งไม่ติดและทำใจสบายๆไม่ได้
“อ้อ…เปล่านะคะ..”ผมหันไปตอบมีนาอย่างโกหกหน้าตาย มีนาก็ทำหน้าสงสัยนะแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะเธอกำลังนั่งดูซีรี่ย์อยู่ ผมเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้สนใจผมแล้ว ผมก็หยิบโทรศัพท์ของผมออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อจะโทรหาพี่ขวัญเอย
“น้องมีนาครับ?”
“คะ?”มีนาละสายตาจากโทรทัศน์จอแบนมามองหน้าผมที่ผมเอ่ยเรียกเธอ
“เดี๋ยวพี่ไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแปปหนึ่งนะคะ”ผมว่าพร้อมกับชูโทรศัพท์ของผมให้เธอดู เธอก็ยิ้มและพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ค่ะ^_^”ผมก็
