Düşündüklerimi hazmetmekte zorlanarak ayağa kalktım. Öyle büyük bir öfkeyle kalkmıştım ki, oturduğum sandalye arkamdan gürültüyle devrildi. Ali ve Yiğit de bir anda ayaklanmıştı.
“Can, ne oldu? Bir şey mi hatırladın?” dedi Yiğit, endişeli bakışlarla yüzüme bakarak.
Ama konuşacak durumda değildim. Dişlerimi sıkıp öfkeyle kapıya yöneldim, ardından kapıyı büyük bir gürültüyle çarptım. Aşağıdaki arabalardan birine atladım ve hırsla sürmeye başladım. O kadar hızlı gidiyordum ki direksiyon ellerimin arasında titriyor, kalbim göğsümden fırlayacak gibi atıyordu. Bir an önce sedaya ulaşmalıydım.
Dikiz aynasından arkama baktığımda Yiğit ve korumaların peşimde olduklarını gördüm.
Nihayet eve vardığımda arabadan fırladım, koşarak içeriye daldım. Oturma odasında Özlem ve Afra’yı gördüm.
“Seda ner
