"ก่อนจะได้จับกู มึงคงได้ตายก่อน อีวาริสา!!" ภานุภัทรพูดขึ้นเสียงเหี้ยม
"เป็นมึงต่างหากที่ต้องตาย!!" ดวงตาเรียวเหลือบมองแจกันที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะ ถ้าเธอตายง่ายๆ เธอคงตายไปแล้วเพราะฉะนั้นมันนั่นแหละที่ต้องตาย
"หึ..มึงคิดจะเอาแจกันฟาดหัวกูเหรอ" ชายหนุ่มมองอย่างรู้ทัน ร่างสูงพยุงตัวลุกขึ้นลากเธอมากลางห้อง..
"ชะช่วยด้วย!! ช่วยด้วยย" เธอร้องตะโกนเสียงดังหวังให้มีคนเห็นเธอในกล้องแล้วเข้ามาช่วยเธอได้ทัน
มือใหญ่ยกขึ้นง้างเตรียมจะตบเธอให้เลือดกบปากจะได้หยุดแหกปากสักที
ก็อกๆ ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ภานุภัทรต้องหยุดชะงัก
"นายครับ นายครับ คุณน่านมาครับ" เสียงของลูกน้องตะโกนแทรกผ่านประตู
"โธ่..ไอ้เชี้ยเอ้ย!!" ภานุภัทรกำมือเข้าหากันด้วยความโกรธจัด
วาริสาจึงใช้จังหวะนั้นเตะเข้าที่ใบหน้าของมันสุดแรง..
ผลั๊วว!!
"โอ๊ยยยยยยย!!" มือใหญ่ยกขึ้นปิดหน้าร้องโอดโอยยย "มึงอีวาริสา.." มือหนึ่งปิดหน้าอีกมือห
