ประธานร้ายพ่ายภรรยา

มอบทุนการศึกษา(เด็กเอ็น)

เตร์ชินทร์ได้แต่ส่ายหน้ากับสิ่งที่เพื่อนกำลังทำ.. พรุ่งนี้ได้เป็นข่าวใหญ่แน่ๆ

น่านฟ้าประธานบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างยูทีออลล์ หล่อใจดีมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กเอ็นในคลับ แค่คิดก็ปวดกบาลแทนคนที่ต้องคอยแก้ปัญหาสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับบริษัท ทำไมท่านลุงถึงไม่ฟื้นขึ้นมาสักทีนะ ท่านลุงที่เขาพูดถึงคือพ่อของเพื่อนที่นอนป่วยไม่รู้สึกตัวอยู่ในโรงพยาบาล เพื่อนเขาจึงได้ขึ้นมาเป็นผู้บริหารแทนผู้เป็นพ่อ ยังโชคดีที่มีผู้บริหารร่วมอย่างวาริสาภรรยาที่เพื่อนเขาเกลียดคงเพราะเธอเก่งทุกเรื่องแต่ก็แอบสงสารที่เธอต้องมาคอยแก้ปัญาที่ไม่ควรเกิดขึ้น นี่ก็หกเดือนแล้วที่ท่านลุงนอนหลับไม่รู้สึกตัว

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดวะ...เตร์ชินทร์ได้แต่ส่ายหน้าเดินตามเพื่อนเข้าไป

เช้าวันต่อมา

คฤหาสน์บ้านอภิวัฒน์ เจ้าของบริษัทยูทีออล์

แม้ว่าคฤหาสน์นี้จะหลังใหญ่โตโอ่อ่าเป็นที่อิจฉาของใครหลายคนที่มองเข้ามา แต่ใครจะรู้ว่าคฤหาสน์หลังใหญ่โตนี้ ไม่ได้อบอุ่นน่าอยู่เลยสักนิด...

ภายในบ้านมีเจ้าของอาศัยอยู่เพียงสองคนนอกนั้นคนงานในบ้านเกือบๆ ยี่สิบชีวิต...

ในทุกๆ เช้าจะมีแม่บ้านคอยทำอาหารให้กับเจ้านายทั้งสองที่เป็นสามีภรรยากัน ภาพลักษณ์ภายนอกในหน้าสังคมทั้งคู่ดูเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันปกติ แต่ใครจะรู้ว่าภายในนั้นไม่ได้เป็นอย่างภาพลักษณ์ที่สร้างขึ้นเลยสักนิด

ต่อหน้านักข่าวในแวดวงสังคม..

บทสัมภาษณ์...

วาริสา เราสองคนแต่งงานกันด้วยความรักและรักกันดีค่ะ ตอนนี้เราทั้งคู่ต่างช่วยกันบริหารงานในบริษัทให้เทียบเท่ากับที่คุณพ่อท่านเคยทำไว้ วาก็ได้แต่หวังว่าคุณพ่อท่านจะฟื้นขึ้นมาในเร็วๆ นี้ค่ะ

น่านฟ้า เราสองคนไม่ได้มีปัญหาอะไรกันครับ ยังคงอยู่ด้วยกันปกติ ตอนนี้บริษัทของเรากำลังมีโครงการใหม่เป็นโครงการใหญ่ที่กำลังจะเริ่มสร้าง ช่วงนี้ผมจึงงานยุ่งมากครับ.... ใบหน้าหล่อยิ้มธุรกิจ

ในตอนที่เขาประกาศแต่งงานกับวาริสาอดีตเลขาของพ่อ สาวๆ ที่รอต่อคิวต่างอกหักกันค่อนประเทศ รวมถึงนางเอกสาวชื่อดังที่เคยมีข่าวคบหากันลับๆ แต่อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ได้แต่งงานสายฟ้าแลบกับอดีตเลขาของพ่อเป็นข่าวดังมากในช่วงนั้น ใครๆ ก็ต่างพูดกันว่าชายหนุ่มทำวาริสาท้องจึงต้องแต่งทั้งที่คบหาอยู่กับ เอม อภิรดีนางเอกสาวชื่อดัง.. แต่เขาก็มาปฏิเสธข่าวลือทั้งหมดว่าไม่เป็นความจริงแต่ความจริงทั้งหมดทั้งคู่รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร...

ความจริงแล้ว หนุ่มหล่อลูกชายเจ้าของบริษัทอภิวัฒน์กำลังซุ่มคบอยู่กับนางเอกสาวจริงๆ แต่ถูกบังคับให้แต่งงานกับอดีตเลขาของพ่อกะทันหัน โดยที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ทุกอย่างจึงทำให้เขารู้สึกเกลียดเลขาของพ่อมาก จากที่ไม่ชอบหน้าเธออยู่แล้วก็กลายเป็นเกลียดที่เธอทำให้ชีวิตเขาพัง...

โต๊ะอาหารในบ้าน..

หญิงสาวสวมสูทเข้ารูปนั่งกดเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ท่าทางเคร่งเครียด ใบหน้าสวยหวานมีเสน่ห์ขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธจัด..เธอโกรธที่เห็นข่าวของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี สร้างเรื่องเอาไว้อีกแล้ว

"คุณน่าน!!" วาริสาพูดชื่อเขาเสียงดัง ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองเพดานเพื่อระงับอารมณ์ เกือบหนึ่งปีที่แต่งงานกันมาไม่มีวันไหนที่เธอได้อยู่อย่างสงบ เธอต้องคอยแก้ปัญหาต่างๆ ที่เกี่ยวกับบริษัททั้งที่บางเรื่องมันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยสักนิด เธอต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนใครไม่เป็นเธอ ไม่มีทางเข้าใจ...

"คุณวาจะทานเลยไหมคะ ป้าจะได้ตักข้าวให้ค่ะ" ป้าลอยคนเก่าคนแก่ในบ้านเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั่งหน้าเครียด

"วากินไม่ลงแล้วล่ะค่ะ ขอเป็นกาแฟดำแทนก็แล้วกันนะคะ" เธอกินข้าวไม่ลงจริงๆ เหนื่อยที่ต้องคอยแก้ปัญหาไม่จบไม่สิ้น

เมื่อไหร่ท่านลุงจะฟื้นขึ้นมาสักที เธอจะทนไม่ไหวแล้วนะ ตอนนี้เธอทำได้แค่ประคับประคองบริษัทที่ท่านรักให้ยังคงอยู่ต่อไปตามที่ท่านต้องการ...ถ้าไม่ติดว่าท่านนอนป่วยไม่รู้สึกตัวเธอคงไปจากที่นี่นานแล้วแต่เพราะเธอทิ้งบริษัทที่ท่านรักไปแบบนี้ไม่ได้ ท่านคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากท่านเป็นอะไรไปถึงได้วางแผนให้เธอเข้ามาจัดการทุกอย่างแทนแต่เธอคิดว่าเธอได้ตอบแทนบุญคุณท่านด้วยการแต่งงานกับลูกชายของท่านไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ให้ท่านลุงฟื้นขึ้นมาจัดการปัญญาทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วเธอจะไป...

เวลาเจ็ดโมงครึ่ง...

เสียงผิวปากของชายหนุ่มเจ้าของบ้านดังแววเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มผิวปากอารมณ์ดีกว่าทุกวัน ก็คงจะพอใจกับผลงานที่สร้างเอาไว้

"ฮ่าๆ อารมณ์ดีเว้ย อารมณ์ดี" พูดยิ้มเดินเข้ามาในครัว

ห้องรับประทานอาหาร..

เมื่อเห็นภรรยานั่งหันหลังจิบกาแฟอยู่หัวโต๊ะ เขาก็หันไปมองป้าลอยกับคนงานในบ้าน ไม่อยากมองเธอให้เสียสายตา

"วันนี้มีอะไรกินบ้างครับ ป้าลอย" ยิ้มหล่ออารมณ์ดี ป้าลอยยิ้มตอบเพราะนานๆ ทีจะเห็นชายหนุ่มอารมณ์ดี

"วันนี้มีข้าวต้มกุ้งกับผัดดอกหอมค่ะ" ผัดดอกหอมใส่ตับเป็นเมนูที่ชายหนุ่มชอบกินมาตั้งแต่เด็กๆ ในตอนที่คุณหญิงยังมีชีวิตอยู่ชอบทำให้ลูกชายกินแต่ท่านก็มาจากไปเมื่อสี่ปีก่อน ตอนนี้ในบ้านหลังนี้มีเพียงคุณน่านกับคุณวาริสาอยู่ด้วยกันสองคน ส่วนคุณท่านเจ้าสัวยังนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล บ้านที่เคยอบอุ่นตอนนี้แทบไม่เหลือใคร..

"อืม.. น่ากินจัง ตักมาเลยครับ" ร่างสูงหล่อเลือกที่จะเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้ฝั่งมุมสุดเพื่อให้ห่างจากภรรยาให้มากที่สุด..เขาไม่อยากอยู่ใกล้ผู้หญิงร้ายกาจ

"ได้เลยค่ะ เดี๋ยวป้าไปตักมาให้ รอสักครู่นะคะ" ป้าลอยรีบเดินไปตัก

เมื่อป้าลอยไม่อยู่ คนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก็เงยหน้าขึ้นมองสามีนิตินัยด้วยแววตาขุ่นเคือง

"คุณทำแบบนี้ทำไมคะ ทำไปเพื่ออะไร? " เธอรู้ว่าเขารู้เรื่องอยู่แล้วถึงได้อารมณ์ดีกว่าทุกวัน

ใบหน้าหล่อก้มหน้ากดโทรศัพท์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังพูด..ก็แค่เสียงลมที่พัดผ่านหู

"เฮ้อ วันนี้อารมณ์ดีแต่เสียดายอากาศที่นี่ไม่บริสุทธิ์.." พูดไปก็เลื่อนดูข่าวที่นักข่าวเขียนลงในโชเซียล ข้อความพาดหัวข่าวถูกใจเขาจริงๆ

หล่อใจดีไม่มีใครเทียบได้..น่านฟ้า ประธานบริษัทยูทีออลล์ ใจดีมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กสาวมหาลัย..

แต่ในรูปภาพกลับเป็นรูปที่เขามอบเงินทุนการศึกษาให้กับหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่หรือเรียกกันว่าเด็กเอ็นในคลับ..

"คุณน่านฟ้า!!" วาริสาพูดขึ้นเสียงดังเพื่อให้เขาสนใจในสิ่งที่เธอจะพูดและเธอจะพูดแค่ครั้งเดียว.. เธอเหนื่อยที่จะคุยกับคนอย่างเขา

"วาขอให้ไปคุณมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กยากไร้ด้อยโอกาสแต่คุณกลับไปมอบทุนการศึกษาให้เด็กเอ็นในคลับเนี่ยนะ คุณก็รู้ว่ามันไม่เป็นผลดีต่อภาพลักษณ์ของบริษัท" เธอคิดว่าเขารู้ดีว่าต้องทำยังไงให้บริษัทมีภาพลักษณ์ที่ดี..

"แล้วพวกเธอไม่ใช่เด็กด้อยโอกาสตรงไหน ในเมื่อพวกเธอเป็นนักศึกษาทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียน ในเมื่อคุณอยากให้ผมสร้างภาพมอบทุนการศึกษาให้เด็กด้อยโอกาส ผมก็ทำให้แล้วไง" ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มเย้ยหยันอย่างผู้ชนะ..ยิ่งเห็นว่าเธอโกรธจัดเขาก็ยิ่งสะใจ

" คุณน่าน!" วาริสากัดฟันเข้าหากันแน่นพยายามระงับสติอารมณ์ "วาคิดว่าคุณรู้ดีว่าอะไรคือหน้าที่ของผู้บริหารและภาพลักษณ์ของบริษัทก็ไม่ได้สร้างขึ้นมาง่ายๆ คุณกำลังทำลายชื่อเสียงบริษัทที่คุณท่านสร้างขึ้นมารู้ตัวไหม" เธอสั่นไปหมดแล้ว อยากจะข่วนหน้ากวนๆ ของเขาให้เลือดซิบจะได้คิดอะไรดีๆ ขึ้นมาบ้าง

"ผมรู้ว่าอะไรคือหน้าที่ของผู้บริหารไม่ต้องมาสอน!! ส่วนคุณมีหน้าที่แก้ปัญหาก็แก้ไปสิ เก่งนักไม่ใช่เหรอไอ้เรื่องสร้างภาพ!!" แววตาคมเหลือบขึ้นจ้องตาเธอเขม็ง ต่างคนต่างก็จ้องตากันไม่มีใครยอมใคร