เก็บรักมาเฟียร้าย

ตอนที่ 1 พิสูจน์สิ

“บอสครับ คุณเจสซิก้ามารอที่ห้องแล้วครับ” โรม บอดี้การ์ดคนสนิทเข้ามารายงานผู้เป็นเจ้านายถึงการมาเยือนของใครคนหนึ่งที่นัดไว้ ศีรษะก็ค้อมลงเล็กน้อย

“อืม บอกเขาแล้วกันว่าเดี๋ยวฉันตามเข้าไป” ดาร์เรนตอบเสียงเรียบ ใบหน้าหล่อเหลาติดเย็นชาไม่แสดงถึงความรู้สึกใด ๆ ดวงตาคมเข้มนัยน์ตา สีเปลือกไม้กำลังไล่มองข้อมูลบางอย่างที่อยู่บนหน้าจอไอแพด ด้านข้างนั้นเห็นสันกรามคมชัดรับกับจมูกโด่งได้รูป ร่างสูงโปร่งแต่มีกล้ามเนื้อในชุดสูทสีดำสนิทบ่งบอกว่าชายหนุ่มนั้นออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ

“แต่ว่าบอสครับ…” โรมมีท่าทางอึกอักคล้ายกับอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

“มีอะไรก็ว่ามา”

“คือผมคิดว่าคุณเจสซิก้าเธอดูแปลก ๆ ครับ”

“แปลกยังไง” ดาร์เรนปิดจอไอแพดลงแล้วหันกายมาเผชิญหน้ากับ บอดี้การ์ดคนสนิทตรง ๆ

โรมถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ผมว่า คุณเจสซิก้าเธอไม่น่าไว้ใจครับ และบอสก็ไม่ควรจะเข้าไปพบเธอแบบนั้นคนเดียว”

ดาร์เรนหัวเราะออกมาในลำคอ มุมปากปรากฏรอยยิ้มแต่ทว่ามันกลับเป็นรอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึงดวงตา “นายคิดมากไปแล้วโรม เจสซิก้าเป็นผู้หญิงของฉัน เธอคงไม่ทำอะไรแบบนั้น”

“แต่...”

“ไปบอกเธอได้แล้วว่าอีกยี่สิบนาทีฉันจะตามเข้าไป ทำตามคำสั่งซะ” ดาร์เรนตัดบท

และเมื่อไม่สามารถขัดคำสั่งของผู้เป็นนายได้โรมจึงค้อมตัวแล้วเดินออกไป “ครับ”

เมื่อบอดี้การ์ดข้างกายเดินออกไปแล้วรอยยิ้มของดาร์เรนก็หุบลงทันที นัยน์ตาสีเปลือกไม้ทอประกายวาบบางอย่างออกมา และแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องดี

“หึ เจสซิก้า... ก็ในเมื่อฉันให้โอกาสเธอไปแล้วนะ”

หญิงสาวรูปร่างสูงสง่าราวกับนางแบบในชุดเดรสเกราะอกสีแดงเพลิงกำลังเดินไปเดินมาอยู่ในห้องรับรองของคฤหาสน์ตระกูลบาร์เนทท์ ใบหน้าสวยสดดูสูงส่งถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีสันฉูดฉาด ผมสีบลอนด์ยาวสลวยลงมาถึงกลางหลังส่งให้หญิงสาวนั้นดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

“ให้ตาย ไหนบอกว่ายี่สิบนาทีไง นี่มันจะชั่วโมงหนึ่งแล้วนะ” เจสซิก้าบ่นพูดประโยคนี้กับตัวเองมาได้สักพักแล้ว คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันจนยุ่ง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงเฝ้ารอต่อไป เพราะกว่าจะได้เข้ามาถึงในคฤหาสน์ของตระกูลบาร์เนทท์แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“แค่นี้ก็รอไม่ไหวแล้วเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้เจสซิก้าต้องสะดุ้ง ร่างบางจึงหันไปมอง

“อุ้ย! ดาร์เรน มาแล้วเหรอคะ” เจสซิก้าทำท่าทางตกใจแล้วเดินเข้าไปกอดแขนของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน “ทำไมมาช้านักล่ะคะ ฉันรออยู่ตั้งนานแล้ว”

“มีธุระต้องทำ” ดาร์เรนตอบห้วน ๆ พลางหย่อนกายนั่งลงที่โซฟา

หญิงสาวไม่รอช้ารีบนั่งลงตรงที่ด้านข้าง “ดาร์เรนคะ ฉันคิดถึงคุณจังเลยคะ คืนนี้ฉันขอค้างกับคุณที่นี่ด้วยได้ไหมคะ”

ดาร์เรนไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ใบหน้าหล่อเหลายังคงฉายแววเย็นชาไม่แสดงออกใด ๆ

เจสซิก้าเห็นแบบนั้นก็รู้ตัวทันทีว่าต้องทำยังไง ร่างบางจึงลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนย้ายตำแหน่งไปนั่งอยู่บนตักแกร่งแทน สองมือก็โอบประคองเข้าไปที่รอบคอของชายหนุ่มหลวม ๆ “ไม่งั้น... ให้ฉันทำให้คุณพอใจก่อนแล้วค่อยให้คำตอบก็ได้นะคะ”

นัยน์ตาสีเปลือกไม้มองหญิงสาวตรงหน้านิ่ง “เอาสิ ถ้าทำให้ผมพอใจได้ก็ลองดู”

มือเล็กของเจสซิก้าลูบไล้ไปตามแผงอกของชายหนุ่มช้า ๆ ก่อนจะ ค่อย ๆ คลายเนคไทออกให้ จากนั้นก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ดสีขาวลงมาเล็กน้อยพอให้เห็นขนรำไรกับหัวนมเรียบแบนสีเข้มนั่น ริมฝีปากสีแดงสดก้มลงไปกดจูบที่ซอกคอแผ่วเบา

“ดาร์เรนคะ ฉันรักคุณนะคะ”

คำว่ารักของคนตรงหน้าไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มหวือหวาหรือว่ารู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด ใบหน้าคมกลับยิ้มเยาะแต่ก็เพียงแค่ครู่เดียว

“งั้นเหรอ... พิสูจน์สิ”

เจสซิก้าลุกขึ้นจากตักแกร่งแล้วคุกเข่าลงไปที่พื้นพร้อมกับแทรกตัวเข้าไปตรงกลางหว่างขาของดาร์เรน จากนั้นก็ปลดเข็ดขัดและรูดซิปกางเกงลง มือบางจับล้วงเอาแก่นกายขนาดใหญ่เกินมาตรฐานออกมาชัดรูดขึ้นลงช้า ๆ ใบหน้าสวยช้อนขึ้นไปสบสายตากับคนด้านบนราวกับจะยั่วยวน

ดาร์เรนยังคงนั่งนิ่งให้เจสซิก้านั้นปรนเปรอรสสวาทต่อไปโดยไม่พูดอะไร เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหญิงสาวจะไปสุดที่ตรงไหน

สำหรับดาร์เรนแล้วทั้งชีวิตนี้ไม่เคยคบใครมาก่อน ไม่เคยรักใคร และไม่เคยผูกพันกับใคร แม้จะมีเซ็กซ์แต่ทว่ามันก็เป็นแค่เรื่องทางกายเท่านั้น เป็นเพียงแค่กามอารมณ์ที่เอาไว้ใช้บำบัดความใคร่ เขาไม่ติดถ้าจะต้องมีเซ็กซ์กับใคร แต่ถ้าจะให้เขารู้สึกอะไรไปมากกว่านั้นด้วยก็คงไม่มีทาง และชาตินี้ทั้งชาติดาร์เรนก็สัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วเขาจะไม่มีวันรักใครเด็ดขาด ไม่ใช่ว่าจะดูแคลนอะไรหรอกนะ เพียงแต่เขาเชื่อมาเสมอว่าการมีความรักมักทำให้คนเราอ่อนแอ มีจุดอ่อน มีแต่มนุษย์หน้าโง่เท่านั้นแหละที่เลือกจะมีความรัก

ซึ่งมันไม่ใช่เขา...

เมื่อถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือร้อน ท่อนเอ็นหนาก็ค่อย ๆ ขยายใหญ่และตั้งแข็งชูชันขึ้น ตามลำท่อนนั้นเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน ส่วนหัวกลมมน สีชมพูก็บานชูช่อราวกับดอกเห็ด

เจสซิก้าใช้ริมฝีปากกดจูบไปตามแนวความยาวอย่างหลงใหล ลิ้นเล็กไล่ตวัดเลียมันจนเปียกชุ่ม ก่อนจะวนมาดูดดุนที่ส่วนหัวราวกับกำลังชิมรสชาติไอศกรีมแท่งโปรด จากนั้นก็อ้าปากเพื่อครอบครองตัวตนของชายหนุ่มเข้าไปจนสุด

“อืม” ดาร์เรนครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อหญิงสาวเริ่มขยับหัวเข้าออกเป็นจังหวะ มือเล็กก็ช่วยชักรูดส่วนโคนไปด้วยเพราะไม่สามารถอมมันเข้าไปได้มิด

เจสซิก้าพยายามห่อปากโอบรัดท่อนเนื้อร้อนตรงหน้าให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ริมฝีปากก็อ้ากว้างเพื่อให้แก่นกายหนาแทงเข้ามาได้ลึกมากยิ่งขึ้นจนน้ำลายไหลเปรอะเปื้อนซึมออกมา

“อื้ม อ๊อก อ๊อก~”

เมื่อความปรารถนามาจ่ออยู่ตรงหน้า ฝ่ามือใหญ่ของดาร์เรนก็สอดจิกเข้าไปที่เส้นผมสีบลอนด์ของเจสซิก้าพร้อมกับใช้มือบังคับโยกศีรษะให้เร่งจังหวะเร็วขึ้น

“อืม... ดี”

ยิ่งได้ยินเสียงครางและชื่นชมเจสซิก้าก็ยิ่งได้ใจอ้าปากกลืนกินดูดดุนท่อนเนื้อปรนเปรอให้อย่างหนักหน่วงเท่านั้น ศีรษะผงกเข้าออกไปตามจังหวะที่ถูกกดจนน้ำตาเล็ด และเพียงไม่นานก็รู้สึกได้ถึงความคับแน่นที่เริ่มขยายขึ้นจนกระทั่งเจ้าของร่างสูงกำยำปลดปล่อยน้ำอุ่นฉีดพ่นเข้ามาในโพรงปากของเธอจนหมด ซึ่งเจสซิก้าเองก็เต็มใจกลืนกินมันลงคอไปจนหมดทุกหยดอย่างยินดี

“แบบนี้แล้วฉันพอจะค้างกับคุณที่นี่ได้หรือยังคะ” เจสซิก้าส่งยิ้มยั่วยวน แต่ดาร์เรนก็ยังคงนิ่งเฉย มือหยิบซิการ์ที่อยู่บนโต๊ะด้านข้างขึ้นมาจุดสูบ

“อย่างคุณไม่น่าจะมีฝีมือแค่นี้นะ ไม่งั้นผมคงผิดหวังตาย”

“นั่นมันแค่ออร์เดิร์ฟค่ะ ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก” กระโปรงสีแดงถูกถกขึ้นพร้อมกับมือที่สอดไปด้านใน จีสตริงตัวบางสีดำลายลูกไม้ค่อย ๆ ถูกถอดเลื่อนลงขามาตามเรียวขายาว ร่างบางโน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อจับท่อนเอ็นร้อนที่เพิ่งจะถูกเธอดูดกลืนไปเมื่อสักครู่ขึ้นมาชักรูดช้า ๆ จากนั้นก็จัดการสวมถุงยางอนามัยให้ เธอรู้กฎการนอนกับดาร์เรนดี ชายหนุ่มไม่เคยมีเซ็กซ์กับเธอโดยไร้ปราการป้องกันเลยสักครั้ง

เจสซิก้าค่อย ๆ ยกมือของดาร์เรนขึ้นมาพร้อมกับอ้าปากออกแล้วดูดไปที่นิ้วกลางของชายหนุ่มเข้าออกช้า ๆ ไล่เลียราวกับมันเป็นอมยิ้มแท่งโปรดไปจนครบทั่วทุกนิ้วก่อนจะกางขาแล้วขึ้นคร่อมนั่งลงไปที่ตักแกร่ง

“ความจริงแล้วนิ้วของคุณก็เรียวดีนะคะ แต่ว่าฉันอยากได้อันที่มันใหญ่กว่านี้อีก” หญิงสาวจับท่อนเอ็นร้อนของดาร์เรนขึ้นมาตั้งไว้แล้วใช้มันถูไถไปตามร่องรักที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้ม จากนั้นก็จับมันจ่อไปที่รูสวาทแล้วทิ้งตัวกดลงมาจนมิดด้าม

“อ่ะ! อ๊า” เจสซิก้าเสียวจนแทบคลั่งเมื่อแก่นกายใหญ่หนาของมาเฟียหนุ่มกระแทกสวนขึ้นมาที่จุดเสียวทันทีโดยไม่รอช้า

“อืม”

“อ๊าา ดาร์เรน จุก! อื้ออ~” ร่างของเจสซิก้าเองก็เริ่มขยับโยกขึ้นลงกระแทกรับเป็นจังหวะ

“ผมจะถามคุณอีกครั้ง... ว่าคุณอยากอยู่กับผมที่นี่จริง ๆ เหรอ” ดาร์เรนบีบเคล้นสะโพกของคนตรงหน้าไปมาอย่างเร้าอารมณ์พร้อมกับยกเอวสอบสวนแท่งเอ็นขึ้นใส่ส่งตัวของเจสซิก้าขยับโยกขึ้นลงไปด้วย ทั้งเสียงครางหวานหูของหญิงสาว ทั้งใบหน้าสวยสด ริมฝีปากที่อ้ากว้างและเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วทั้งห้องรับรอง

“อ๊า อ่ะ อ๊ายย อยากค่ะ อ๊า~ ฉันอยากอยู่กับคุณที่นี่ไปตลอดกาลด้วยซ้ำ อื้ออ!”

“ดี งั้นผมก็จะให้คุณอยู่”

“ดาร์เรนคะ อ๊า~ เจสเสียวจังเลยค่ะ อื้อ! จะเสร็จ” เจสซิก้าเร่งจังหวะขยับโยกขึ้นลงถี่รัวหนัก ๆ เมื่อรู้สึกได้ถึงความเป็นชายของดาร์เรนที่อยู่ภายในตัวของเธอกำลังขยายใหญ่คับแน่นขึ้น

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊า...” ใบหน้าหล่อเหลายิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะหลับตาลง ช้า ๆ แล้วเอนตัวพิงไปด้านหลังเพื่อให้หญิงสาวเป็นฝ่ายคุมเกมส์ได้ตามสบาย โดยที่ไม่รู้เลยว่าใบหน้าสวยสดที่กำลังครางสุขสมเมื่อครู่นี้มันเปลี่ยนมาเป็นใบหน้าที่เกลียดชังและเย็นชาอย่างรวดเร็ว

ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!

จังหวะรักกระแทกกระทั้นดำเนินมาจนถึงโค้งสุดท้าย ก่อนที่ดาร์เรนจะจับยึดสะโพกของเจสซิก้าไว้แน่นแล้วเป็นฝ่ายที่สวนสะโพกขึ้นไปหนัก ๆ ถี่รัว

“อ่า... เจสซิก้า”

มีดสั้นบางเฉียบชนิดสั่งทำพิเศษถูกล้วงออกมาจากใต้ผมสีบลอนด์ทอง แสงจากโคมไฟระย้าส่องกระทบกับโลหะ ร่างสูงเพรียวในชุดสีแดงเพลิงยังคงขยับกายโยกไหวขึ้นลงอย่างต่อเนื่องไม่มีสะดุด อาวุธในมือถูกเงื้อขึ้นจนสุดแขนหมายจะปาดเส้นเลือดใหญ่ให้ขาดให้คราวเดียว

“ฉันจะพาคุณขึ้นสวรรค์เองค่ะดาร์เรน...”