เมื่อไล่ผู้หญิงที่มาในภายหลังออกจากห้องได้ ปฐพีก็นั่งจมกับความคิดของตัวเองอีกครั้ง เขากดเบอร์ปลายทาง ที่ไม่ค่อยได้โทรหาสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น ปลายทางก็รับสายได้ไว จนทำให้ความหงุดหงิดที่มีเริ่มน้อยลง
"พรุ่งนี้กูขอจองคิวมึงทั้งวัน ปิดร้านไว้เลย ทำตัวให้ว่าง รอกูไปหาแค่อย่างเดียว!"
(โอเคเพื่อน..)
ไม่มีคำถามที่กวนใจ ไม่มีคำพูดใดที่มากความ เขาพูดแค่นั้นก่อนจะวางสาย จากนั้นผู้ที่กำลังมีแผนร้าย ก็มองสร้อยสีเงินในแขนของตัวเองอย่างใจเย็น เขาพินิจมองมันอยู่นาน แต่จนแล้วจนรอด ก็มองไม่เห็น ว่าสร้อยเล็กๆเส้นนี้ มันจะมีคุณค่าอะไรมากมาย เขาหยิบมันมาใส่ ก็ใช่ว่า มันจะประดับเรือนร่างของเขาให้ดูดีแต่อย่างใด สร้อยเส้นนี้ มันก็เหมือนกับเจ้าของของมัน เขาเพียงแค่หยิบมาใส่เล่นเพียงเท่านั้น ถ้าพยศจนรำคาญ สร้อยบ้าๆ เขาก็จะกระชากและคว้างมันทิ้งไป ส่วนเจ้าของสร้อย ก็จะถูกเขาเฉดหัวทิ้งตามไปเช่นกัน!
.
.
