Selim güç bela uyuttuğu genç kızın üzerini örterek sandalyeye oturdu. Yaşananların en kötü kısmını geride bırakmış gibi hissediyordu. Bu gerçeği gizlediği her gün altında ezilmişti ama sonunda söylemişti. Bundan sonrası Arzu’nun kararıydı. Ya bir daha anne olamamayı göze alarak bebeği aldıracaktı ya da anne olma isteği ağır basacaktı ve yaşadıklarını, bebeğin babasını umursamadan dünyaya getirecekti.
Arkasına yaslandığında gözlerini kapattı. Biraz dinlenmek istiyordu. Kollarını oturduğu yerde göğsünde kavuşturdu.
Arzu gördüğü kabustan sıçrayarak uyandığında bir süre etrafına bakındı. Selim yanıbaşında oturduğu yerde uyumuştu. Yattığı yatakta doğrulduğunda başı elleri arasında sakinleşmek için derin nefesler alıp verdi.
Hamile oluşunu bir türlü kabullenemiyordu. Bugüne kadar sadece Selim
